Ooit gehoord van het genre one-man futuristic dance party? Wij ook niet, maar na het horen van een paar tracks van Robert DeLong kunnen we ons er inmiddels een voorstelling bij maken. One-man als in dat Robert DeLong zelf alle knoppen bediend en verantwoordelijk is voor een band sound. Futuristic als in dat er best wel wat bliepjes en piepjes in zijn muziek te horen zijn. Dat kan ook niet anders als je bedenkt dat hij, ook live (!), dingen als Wii-remotes en andere joysticks gebruikt. Bewijs? Hier. Tot slot, Dance party als in het feit dat stil zitten gewoonweg geen optie is.
In Amerika is Robert DeLong overigens al immens populair. Dat kan ook niet anders met een kneiter van een knoeperd als het liedje Long Way Down. Die track verscheen vorig jaar op een gelijknamige EP. Een beetje Daft Punk, een beetje Maroon 5 (vind je die stem niet lijken?) en hoop elektronica en met name de noodzaak om je lichaam te bewegen.
Ergens uit dit jaar moet er een nieuw album verschijnen. Daarvan is er nu alvast de track Don’t Wait Up. Die track gaat eigenlijk verder waar Robert DeLong was gebleven. Wij blijven dus zeker nog even op in afwachting van het album (damn, wat een slechte zin).
