In de tijd dat internet nog niet bestaat, ben ik voor mijn muziekvernieuwing afhankelijk van tijdschriften en tips van vrienden. Om mijn horizon te verbreden, luister ik daarnaast vaak naar optredens op de radio. Die avond wordt er een concert van het Zweedse Twice A Man uitgezonden. Het wordt een kennismaking die me tot nu toe nog steeds met de band verbindt. Het integraal uitgevoerde The Sound Of A Goat In A Room laat een verpletterende indruk achter.
Via het label Xenophone lukt het me om de release te bemachtigen. Oorspronkelijk alleen uitgebracht op cassette, jaren later wordt het album pas digitaal uitgebracht. In 1983 is het hun tweede release. In de hoogtijdagen van de postpunk en elektro valt dit werk op doordat ze aspecten van beide muziekstromingen met elkaar weten te verbinden.
Het geluid van Twice A Man wordt gekenmerkt door de melancholische en melodieuze zang van Dan Söderqvist in combinatie met sequencers, ritmeboxes en synthesizers. Aangevuld met het geluid van vervormde en scheurende gitaren op de achtergrond, zorgt het voor die typische sound waarmee de band vooral in Zweden en Duitsland redelijk populair wordt.
De afzonderlijke nummers op deze release vloeien op natuurlijke wijze in elkaar over. Alsof het een integrale soundtrack betreft. Op Room en Voices ontbreken de beats en de gitaren en komt ook het abstracte aspect van hun muziek naar de oppervlakte. Coffins Of Snow klinkt als een duistere ballad. Ook Balloons laat horen dat de heren het experiment niet schuwen.
Het zorgt voor een afwisselend geheel, waarop elektro en postpunk uiteindelijk overheersen.
Dit artikel verscheen eerder op Luistertips
