Veertig jaar geleden komt Sleep No More uit, het tweede album van de Engelse post-punk band The Comsat Angels. Atmosferische keyboards, venijnige gitaren, intrigerende teksten, dreunende bassen en duistere drumpatronen typeren de plaat. Voor sommige nummers zijn de drums, met een hoofdrol voor de toms, opgenomen op de vierde verdieping van de studio. Vlakbij de liftschacht, om ze hun bombastische sound te geven.
Sleep No More is qua stemming dan ook relatief donker. Het zingen van Stephen Fellows zou niet misstaan op een willekeurige plaat van Bauhaus uit die tijd. De rode draad op het album is de consistent beklemmende sound die de band weet vast te leggen, zonder af te drijven naar een te hoog gehalte aan zwartgalligheid. Hierdoor is er zowel ruimte voor de ingetogen schoonheid van Restless als voor het sombere Light Years.
Na de albums Waiting For a Miracle (1980), Sleep No More (1981) en Fiction (1982) neemt platenmaatschappij Polydor afscheid van de band vanwege tegenvallende verkoopcijfers. Speciaal voor de Nederlandse markt wordt nog verzamelaar Enz. uitgebracht. Terugkijkend leveren The Comsat Angels met hun eerste drie albums een mooie blauwdruk op waar bands als White Lies en Editors later dankbaar gebruik van zullen gaan maken.
Het album staat niet in Spotify, maar wel volledig op Youtube:
