Met Bloody Mary heeft Parijzenaar Baptiste W. Hamon een van onze favoriete liedjes van z’n mooie, nieuwe plaat Soleil, Soleil Bleu voorzien van een videoclip. “Een liedje over twee eenzame zielen die elkaar ontmoeten in een café. Een perfect match, al dan niet vanwege het teveel drinken van Bloody Mary cocktails”, aldus de singer/songwriter die z’n muziek typeert als Americana chansons. Hij legt uit: “Het is enerzijds meer Frans, omdat de opnames gemaakt zijn in Frankrijk met Franse producers, en door het gebruik van drumcomputers ook moderner. Maar anderzijds is mijn muziek ook nog steeds erg folk en Amerikaans, omdat bijna alle nummers in de VS zijn geschreven tijdens mijn trips daar, en 90% van de muziek die ik recent beluisterd heb en me beïnvloed heeft Amerikaans is.”
Tag: <span>Townes van Zandt</span>
Bijna drie jaar geleden waren we lyrisch over Justin Townes Earle. Dat zijn we nog steeds, we draaien zijn platen namelijk nog met enige regelmaat hier op de redactie. Liedje Time Shows Fools scoorde destijds een 8.3 en we noemden hem het 32-jarige peetkind van Townes van Zandt en de zoon van Steve Earle.
32 jaar is hij niet meer. De zoon van Steve Earle en het peetkind van Townes van Zandt natuurlijk nog steeds wel. En dan ligt de wereld aan je voeten. Maar niet alleen vanwege zijn naam. Justin Townes Earle maakt namelijk zelf ook prachtige Americana/roots-liedjes. Op Kids in the Street verzamelde hij er 12. En voor Maybe a Moment schoot hij zelfs een video.
Adam Faucett is een man met een indrukwekkende baard. En daarbij een indrukwekkende stem (zoals die combinatie wel vaker gemaakt wordt). Hij komt nog steeds uit Arkansas en maakte ruim 2 jaar geleden al furore (ahum) op ons scorebord met het fantastische liedje Melanie. Dat liedje stamt echter alweer uit 2014 en dus staan wij regelmatig op met de drang om te kijken of Adam Faucett al iets nieuws heeft.
En onlangs ging het alarm op ons HQ af: een nieuw liedje! Nieuwe stof zo u wilt. Dat is een hele flauwe grap, want dat nieuwe liedje heet namelijk Dust. Maar goed, de kwaliteit ervan doet de grap hopelijk vergeten. Dust is namelijk weer een prachtig werk. Zoveel gevoel. Alsof Townes van Zandt en Israel Nash (Gripka) een baby hebben.
Adam Faucett is hier helaas nog niet zo bekend, al speelde hij onlangs gelukkig wel wat shows in Europa. Aan zijn vriendenkring ligt het in ieder geval niet, hij tourde al met Jason Isbell en Damien Jurado. Deze man komt er dus wel, als het aan ons ligt.
Time Shows Fools, de titel van het scorebordnummer van vandaag, is eigenlijk bijzonder toepasselijk. Een jaar of wat geleden waren we helemaal in de ban van het mooie zwart-wit, unplugged filmpje van Justin Townes Earle. Clip in kwestie: Ain’t Waiting. Het heeft zeker de helft van het aantal Youtube-plays aan ons en onze sociale omgeving te danken.
Maar waarom we vervolgens niet verder in de artiest zijn gedoken, het is ons tot op de dag van vandaag nog steeds een raadsel. Er zijn namelijk al vijf albums die stuk voor stuk fijne singe-songwriter/roots-liedjes bevatten.
Kenmerkend is de wat klagende en doorleefde stem van Justin Townes Earle. Dat is ook niet gek, hij zegt namelijk zelf dat ‘I was abusing hard drugs by the time I was 12’. Hij groeide overigens op in Nashville, en dat hoor je er zeker aan af. En ook de invloed van Townes van Zandt is nooit ver weg.
Justin Townes Earle dus. Earle. Die laatste naam. Er gaat misschien een belletje rinkelen. Een correct belletje: Justin is indedaad de zoon van country-legende Steve Earle. Kent u The Galway Girl nog? Oké, nog een laatste weetje voordat je gewoon moet gaan luisteren: Justin Townes Earle dankt zijn ‘middle-name’ aan zijn peetvader en vriend van de familie, Townes van Zandt.
Afijn, Justins nieuwe album Single Mothers is nét uit. Daarop onder andere het heerlijke Time Shows Fools. Aanslingeren die handel.
Het is geen geheim dat Gobsmag iets heeft met baarden. Nou laat onze eigen gezichtsbeharing op bepaalde plekken nog te wensen over. Vandaar dat we het maar zoeken in muzikanten met baarden (en het liefst een gitaar). Zo waren daar al Stephen Ellis (Revere), Fink en William Fitzsimmons.
In de categorie baarden vandaag Adam Faucett. Geen hele bekende verschijning in Nederland, dus eerst maar eens een klein stukje duiding. Wat je moet weten: singer-songwriter, Arkansas, baard. Rootsy americana folk. Een beetje als Townes van Zand (Opossum), Jeff Buckley (het nummer Sparkman), maar op andere momenten horen we Otis (leest u mee, Blokhuis?).
Adam Faucett zou geen getalenteerde songwriter zijn als hij niet eerst op tournee ging met een aantal helden. Zo waren daar Jason Isbell en Damien Jurado. Inmiddels werkt hij aan een indrukwekkende solo-carriere en onlangs releasede hij langspeler Blind Water Finds Blind Water. Check zeker even liedjes als Day Drinker en Opossum.
Maar de absolute kneiter van een knoeperd is de track Melanie. Rustige drums om het nummer te openen. Prima, niks bijzonders. Maar dan komt die gitaar er in (‘komt die gitaar’ zou Evert ter Napel zeggen), gevolg door de hypnotiserende stem van Adam Faucett. Gewoon een prachtig, rauw album dat een erg welkome afwisseling is op de keurige pop-platen die onze bureau’s overspoelen.
Sluiten we af met een quote: “Nothing can prepare you for the sound that comes out of his mouth when he sings—or bellows—his stellar songwriting. It is a soulful power beyond belief.” – Paste Magazine. Hatsa!