Dat klinkt niet al te vrolijk. En dat is de song ook niet. Maar man, prachtig is het wel. En dan die video erbij! Je vindt het liedje op EP The Choirboy. Ja, die plaat en dit liedje zijn uit 2016. Maar iets wat zo mooi is hoeft niet recent te zijn wat ons betreft. Oliver komt trouwens uit Noorwegen, en nu we erover nadenken, hij klinkt wel een beetje oplandgenoot Torgeir Waldemar.
Een paar seconden in liedje High Up North van, ha, High Up North waan je je direct in Scandinavië. Ja, we weten het, dat klinkt inmiddels aardig cliché. En toch is het waar. Of juist daarom. Anyway, we zouden je graag om 4 minuut 22 vragen. En als je er dan lekker inzit nog 4 minuut 27 voor liedje Ride (ja, van Lana Del Rey).Dan heb je meteen de totale discography van ze gehad. Maar het kan haast niet anders of er volgt meer.
Noorwegen staat, in ieder geval bij ons, niet bekend om de bloeiende muziekindustrie. Maar zoals dat met veel dingen gaat zijn er ook hier uitzonderingen. En die uitzondering is Torgeir Waldemar (en natuurlijk Moddi). Alweer ruim 2 jaar geleden maakte hij veel indruk met zijn debuut Torgeir Waldemar (prima titel). Absoluut prijsnummer van die plaat is Streets. En je leest er natuurlijk ook over op ons scorebord.
In 2016 is Torgeir al wat liedjes aan het uitbrengen. Liedjes die straks een tweede album moeten vormen. Wanneer, hoe etc weten we nog niet. Maar het minste wat we nu kunnen doen is een van die nieuwe liedjes, Sylvia (Southern People), een scorebordnotering geven. Voor de mensen die onze vorige post over Torgeir Waldemar niet meer voor de geest kunnen halen: als je van Israel Nash, Neil Young en 16 Horsepower houdt, zet je het volume wat hoger en luister naar Sylvia. Dat gaan wij ook weer doen.
En als we hem mogen geloven gaat dit nummer over Trump, en een beetje over “onze” Geert:
Het veertiende album van U2, de achtendertigste van Michael Jackson: natuurlijk leuk, maar op de Gobsmag-redactie worden we liever verrast door pareltjes van debuutplaten. In dat kader: Torgeir Waldemar. Afkomstig uit Noorwegen, je weet wel, het land van andere muzikale held Moddi.
Qua sfeer heeft de zelfgetitelde debuutplaat van Waldemar wel wat weg van Moddi. Althans, je hoort dat het Scandinavisch is – and that’s a good thing! De sound komt nog het meest in de buurt van iemand als Israel Nash Gripka. Uitgestrekte nummers (minimaal 5 minuten) en duidelijke invloeden van Jason Molina en Wovenhand.
Het album is redelijk onder de radar uitgebracht en zal niet snel dikke airplay scoren. We kunnen dan ook geen single op het scorebord knallen. Wel een favoriet nummer uiteraard. En dat is, met afstand, het nummer Streets. Luister zelf maar, maar niet voordat we ons respect voor de baard van de 40-jarige Torgeir Waldemar hebben uitgesproken:
Respect.
Bij deze.
