Ralph Pelleymounter kennen we goed als de frontman van het nog altijd sterk ondergewaardeerde To Kill A King. Na vier fijne platen met die band, is Pelleymounter nu dan ook als solo-artiest in de weer. Afgelopen vrijdag was daar z’n debuut: La De Da. Een prima deuntje, al had het wat ons betreft net zo goed een liedje van die ene band kunnen zijn. Er lijkt een solo-album aan te komen, als we ’t goed hebben gegoogled. Of het de dood van To Kill a King is, blijft in het ongewisse.
Tijd om iets recht te zetten. Want Mt. Wolf was in 2016 het meest-geblogde-bandje-van-het-jaar. En wij zeiden niets. Want Mt. Wolf bracht 6 maanden geleden een singletje uit (Golden, samen met St. South) en het werd inmiddels meer dan 3 miljoen keer beluisterd op Spotify. En wij zeiden niets. Mt. Wolf gooide twee weken geleden een nieuwe single op het internet. En eindelijk schreeuwen wij het ook van de daken. Want The Electric is prachtig.
Het is een glorieuze compositie. Gelaagd, donker en betoverend. Het Engelse trio (voorheen kwartet, maar dat was voordat zangeres Kate de benen nam) liet al eerder horen uit de voeten te kunnen met dat soundscape-achtige. Maar nu is het nog krachtiger. Zelfverzekerder. Het is een zes-en-een-halve minuut donderende tsunami maar oneindigheid. Zo. Dat is wel weer genoeg beeldspraak voor vandaag. Stukje tekst:
I sing so none will feel
The fear in my heart
Do you hear my prayer
Or am I humming in the dark?
Mt. Wolf werkt momenteel met producer Ken Thomas (Sigur Rós, M83, Daughter) aan een debuutalbum. En wij kunnen niet wachten.
Sinds 2013 draaien we ze geregeld op ons HQ, de Britten van To Kill a King. Met name debuutplaat Cannibals with Cutlery staat vol met prachtige popliedjes en deed het zeer goed onder de ‘kenners’. Wat te denken van een quote als “The love child of INXS, The Maccabees and The National, with everything from charming ballads to big anthems”. Die kan je prima in je bio zetten. En dat deden ze ook, toen ze ons kortgeleden het nieuwe liedje The Problem of Evil stuurden.
De quote gaat nog steeds op wat ons betreft. En we voegen daar graag de namen van (het helaas ter ziele gegane) Dry the River en Matthew & the Atlas aan toe.
The Problem of Evil is geen simpel liefdesliedje, laat frontman Ralph Pelleymounter weten. Hij wil grote thema’s raken:
It’s about grief, anger, and the loss of faith. It’s about prayers going unanswered. It’s about a person trying to reconcile an all-powerful God with the evil in this world, and now more than ever it seems an appropriate time to share it with people.
De bandnaam is natuurlijk ongelukkig gekozen; Google dat maar eens. Maar met de juiste liedjes hoeft dat geen probleem te zijn. Het debuut EP-tje Girl (vier nummers) toont die potentie. Misschien dat ISLAND ooit de zoekalgoritmes zal verslaan.
Wij kennen ze niet, deze jongens uit Oxford, nu woonachtig in London. Ze speelden ooit in folkachtige, indiegerichte bandjes en treden sinds dit jaar samen op. Gelukkig maar, want het talent voor het schrijven van lichtvoetige, maar ietwat sombere popnummers druipt van Girl af. Heeft te maken met Zuidoost-Engeland, zegt het biografietje. Daarin wordt trouwens ook gerept over shoegaze (ok) en eb en vloed (uhm, ok).
Stargazer mocht als eerste het wereldwijde web op. Die keuze is wel te billijken; het sterkste nummer van Girl en eentje die nieuwsgierig maakt naar meer. Luister ook naar meer, want het is het waard. En Google ze dan over een jaar of 5 nog maar eens.
