Get out while you still can, pleit Lorenzo Gillis Cook van Petite League (New York). Niet alleen nu tijdens een claustrofobische lockdown, maar altijd als je je gevangen voelt in een omgeving, ‘taking turns swapping cigarettes‘.
Moon Dogs (te vinden op het in december verschenen album Joyride) is een song voor dat stadium waarin je moet besluiten tot actie over te gaan. Of juist niet. Maar ’this life doesn’t want you ever coming back again’ en dat weet je zelf ook wel.
Een debuutalbum; dat leek Gareth en Kyle wel wat. Maar ja, hoe betaal je dat als tweemanselectrobluespopband uit Edinburgh? Het plan bleek echter even simpel als geniaal. Posable Action Figures bracht een ‘album fund raising ep’ uit: Laura. Met daarop: Laura. Of: Laura? Hoe dan ook; dat debuutalbum gaat er komen. Mooi man.
Wat nou als The Strokes en The Growlers een kind zouden baren? Dat kan natuurlijk niet, maar dat is wel waar The Vices mee adverteert. En best wel terecht. Daarbij horen we ook nog een gezonde dosis vroege Arctic Monkeys, of niet dan? Hoe dan ook: liedje So It Goes klinkt super catchy. Zou overigens best kunnen dat je ze al eens hebt gezien, bijvoorbeeld op Eurosonic. Of gewoon omdat je Floris, Mathijs of Simon kent. The Vices is namelijk gewoon Nederlands! Op naar een plaat!
Tropics, dan denk je al snel aan Gerard Joling. Wij althans. Gelukkig is High Tropics andere koek. Infectious garage pop. Ietwat hoge vocals, stadion-like geluid. Ja, we denken dat Josh Stewart en zijn band er wel gaan komen.
Hoe meer we lezen over Wallows, hoe meer we twijfelen; deze band is verdorie vele malen groter dan de prestaties die tot nu toe geleverd zijn. Maar dat was bij Arctic Monkeys ook het geval. Kijk hoe dat zich geëvolueerd heeft. Maar toch; twee tieneracteurs en een drummer, die elkaar vonden ‘in een programma’ genaamd ‘Join the Band’. Ze dragen Prada, Valentino en Burberry. Ja zeg, natuurlijk is er dan scepsis. Totdat we nóg maar eens een keer Pictures of Girls luisteren.
Want laten we eerlijk zijn; dat nummer is verdraaid goed. Dylan, Cole en Braeden (Los Angeles, waar anders) maken al tien jaar muziek samen. Pictures of Girls is de eerste single dat uitkomt op het kneiter grote label Atlantic Records (alt J, Weezer, DCFC) en toont dus een Arctic Monkeys-achtige potentie. Niet dat de muziek erop lijkt. Maar, ach, je snapt wat we bedoelen. Het is een beetje zoals bij die jonge Declan McKenna; je weet dat het er in zit. Maar vooral dat er er iets áchter zit. Kennis. Kunde. Slimheid. Invloed wellicht.
Dus. Wallows. Met een flinterdunne tekst, maar met een ragfijne indiepop compositie. Zo hoor je ze niet vaak. In interviews noemen ze bands als Kings of Leon, The Beatles en Led Zeppelin. Maar, zegt Braeden; ‘Maybe someone will start sounding like Wallows.’ Dat is een mooi doel, jongens. En jullie zijn goed begonnen.
Uit het Australische Queensland komt het niet bijster originele geluid van High Tropics, maar lekker klinkt ‘You Never Made It Easy’ zeker wel. Zowel zang als de fuzzy gitaarklanken doen je meteen denken aan The Strokes. Eerdere single ‘Better Days’ (ook in Spotify) doet dan weer iets meer denken aan (het eveneens door The Strokes geïnspireerde) Hot Hot Heat. Maakt ons allemaal niks uit.
Grote man achter High Tropics is Josh Stewart. Vorig jaar besloot hij het project uit z’n slaapkamer te halen en er echt een band van te maken. Over ‘You Never Made It Easy’ vertelt hij bij Rolling Stone Australia: “I wrote/recorded it when I was in a pretty dark spot, which is ironic because the intro and verses are joyously happy (…) “this one was definitely dedicated to 2017 which was not the easiest year for me.”
Is this it? Voorlopig wel even, maar hou ze in de gaten. (Gratis tip: ze hebben nog geen platenmaatschappij, dus sla je slag.)
Het New Yorkse Maybird heeft het al aardig voor elkaar. Getekend op het nieuwe label van sterproducer / muzikant Brian Burton aka Danger Mouse (30th Century Records) én een EP’tje onderweg dat geproduceerd is door Black Keys drummer Patrick Carney. Kortom, het kan minder.
Van dat EP’tje, Unraveling, zijn al een tweetal liedjes vooruitgeschoven: Keep In Line en Grace. Laatstgenoemde, onze favoriet, gaat over “desiring the ability to be graceful so that you can win somebody’s affection,” zoals frontman Josh Netsky vertelde aan onze collega’s van EW. Om er meteen een downer achteraan te gooien: “But that somebody is kind of out there — like not in your league.” Kortom, het kan beter.
Grappig: bij een eerste luisterbeurt van City Club, het vijfde album van de inmiddels sterk opkomende Amerikaanse band The Growlers, dachten we vaak aan The Strokes. Dat gitaartje, die manier van zingen. Waarom grappig? Niet veel later ontdekten we dat de plaat is verschenen op Cult Records, het labelt van Strokes zanger Julian Casablancas, die ook nog eens achter de knoppen zat.
Casablancas is dus fan. Tegenover Vice zegt hij dingen die met een sticker op de hoes kan:
The Growlers may be the most interesting band in the world, certainly one of the coolest. Nor gypsy, nor goth, nor surfer, nor punk, yet somehow all of them.
Moeten we verder nog wat vermelden over The Growlers? Misschien dat we The Good Advice al eens misschien wel het mooiste liedje van 2014 hebben genoemd. En dat ze 14 november in Amsterdam spelen. En dat je nu maar gewoon moet luisteren. Ook zo’n goed advies.
