Uit Cincinnati, Ohio komt een nieuwe band die we goed in de gaten houden: Carriers. Debuutalbum Now Is The Time For Loving Me, Yourself & Everyone Else verschijnt 9 augustus a.s. en dat kan weleens een heel fijne gaan worden. Aan de support zal het in ieder geval niet liggen: Sharon van Etten tipt de band regelmatig en John Curley (van The Afghan Whigs) speelt bass op gloednieuwe (en geweldig zijnde) single Make It Right (en schreef ook mee en produceerde ‘m ook). En dat drumgeluid? Jawel, dat is inderdaad Bryan Devendorf van The National. Hij speelt op elk liedje van het album.
Tag: <span>The National</span>
Een mailtje: “We kennen elkaar niet maar ik heb via via begrepen dat jij wellicht wel mooi zou vinden wat ik gemaakt heb.” En inderdaad: ‘Talking ‘Bout Roses‘ van Benedict is prachtig. Een gedragen sound en een stem met een randje. Perfect in het straatje waar ik graag wandel met The National, The Slow Show en Tindersticks.
Achter de naam Benedict gaat Martijn Smits schuil. Van jongs af aan staat-ie al op het podium. Maar niet lang geleden was het even klaar. Hartepijn. Hij sluit zichzelf op, thuis in Amsterdam. Er komen liedjes, demo’s. In de kroeg, met Mart Jeninga (bassist bij oa Celine Cairo en HAEVN), wordt het plan serieuzer. Er moet een plaat komen. Samen met producer Pieter Vonk duiken ze de studio in om er uiteindelijk uit te komen met een plaat die luistert als een persoonlijk verhaal waarin de hoofdpersoon jeugdtrauma’s verwerkt, depressies bezingt en een gebroken hart niet schuwt.
Waar dit eerste voorproefje van die eind dit jaar verschijnende debuutplaat dan over gaat? Welk trauma wordt hier behandeld? In het e-mailtje lezen we:
“Talking ‘bout Roses vertelt het verhaal van een man die wakker wordt met zijn nieuwe liefde in een klein huisje ergens op de rand van het bos. Hij heeft zich daar teruggetrokken om in alle rust van de stilte te genieten. Ogenschijnlijk tevreden leiden de twee een bitterzoet leven vol vrijages, lange ontbijtsessies en wandelingen door het immer uitstrekkende landschap waarbij bij zichzelf immer af blijft vragen: Wat als..?”
Alex Fisher is met Tiny Dolphin op weg naar een mooie solo-carriere, als je het ons vraagt. Debuut plaat Calm For Color bevat namelijk 10 primadeluxe liedjes! Waarvan de titeltrack wel wat weg heeft van The National, early The Shins en Beirut. En Alex is ook niet vies van wat synths.
“I think each song should express a feeling or moment as well as possible. I don’t necessarily worry about how the finished product fits in with the rest of their discography, or which genre the song would fit under. Things like your voice, melody and lyrics will tie songs together sufficiently. I think only when you let artistic expression trump concern with consistency in your sound, you get albums that are incredibly interesting – like Tyranny by The Voidz, Julian Casablancas’ latest group”.
En dat is dan ook waarom elke track best wel weer een eigen sound heeft. Het beste kun je dus even de hele plaat opzetten, daar ga je geen spijt van krijgen!
Want liedje Be Amazing doet ons best wel denken aan The National. En dat is altijd fijn! Maar dat niet alleen, er komt ook wat Hozier om de hoek. En dat is een prima combinatie.
Borza werd geboren in London, maar groeide op in Quebec. Zelf doet hem dat niet veel en noemt hij zichzelf a human of this earth, for now. Prima benadering. Be Amazing is overigens het eerste materiaal nadat in 2016 EP Playing With Time uitkwam. Maar hey, daar stond liedje Be Amazing ook al op.. Doorstart?
Hoe dan ook, we bevelen Borza van harte aan!
Vrijdag komt het debuutep’tje van de Zwitserse muzikant Dean Alamo uit. Kenden wij ook niet, maar gelukkig gaan we op een maandagavond nog wel eens door onze mailbox heen. Het titelloze albumpje is geproduceerd door Daughter gitarist Igor Haefeli en bevat zes liedjes die van trippop richting The National gaan (en weer terug). Eerste single The Calling komt langzaam op gang, maar vanaf 1:40 wordt het heel fijn als de toeters mee gaan doen.
Wist je nog dat we fan waren van Quiet Hollers? Althans, dat zijn we nog steeds. In dat straatje kwamen we onlangs Sleep Moscow tegen. Liedje I Hate The Birds klinkt toch heerlijk vetrouwd? Alsof het al jaren je favoriete band is.
Negen jaar hebben we er op moeten wachten, maar 9 november is het dan zover: een nieuw album van de Britse band Oi Va Voi. Volgens het persbericht slaat de band met Memory Drop wederom een brug tussen hun Joodse- en Oost Europese roots. Daarbij heeft de band met Zohara Niddam een nieuwe zangeres gevonden. Single ‘Big Brother‘ is meteen een prachtig verhalend voorproefje.
17 augustus was een belangrijke dag voor Matt, Vince, Charlie en Will. Dat was namelijk de dag dat met Feel So Good de debuutsingle van hun band Batting Cages verscheen. Wij luisteren en denken aan retro, synths, Quiet Hollers en Matt Berninger. Wat wil je nog meer? Nou, een album bijvoorbeeld. Voorlopig is daar geen sprake van, helaas. Nou ja, dan doen we het maar met deze kneiter, goed?