Onze favoriete indie-pop band uit Wales spuugt er met Throw It Up gewoon nog eentje uit: zo’n smaakvol rammelend singletje. Beetje Dandy Warhols-achtig dit keer. En in de tussentijd gaat het best hard met Seazoo, die ons eerder al vermaakten met Roy’s World en Shoreline. Debuutalbum Trunks was in de race voor een prijs, SXSW en The Great Escape werden aangedaan en ze traden op voor bands als Idles en Circa Waves.
Tag: <span>The Dandy Warhols</span>
Er hangt iets in de lucht. De hitte van de dag hangt nog in de kleine tuintjes en de geur van een smeulende barbecue waait over de schuttingen. Er is iets op handen. Je voelt het. In de vochtigheid van de nacht. Je voelt het. Aan de spanning tussen de huizen. Er staat iets te gebeuren. Want zo’n nacht is het. En The Purrs weet die nacht verdraaid goed en beeldend te beschrijven in tekst én muziek in Late Night Disturbance. Treffend als de cruciale beginscène van je nieuwe favoriete Netflix-serie.
Late last night they cut the power to the neighbourhood
The sky went black outside my windowpane
Het is een pareltje van the Purrs, de band uit Seattle die liever niet vertelt hoe lang ze al bezig zijn (sinds 2000, weten wij). Inmiddels zijn ze vijf albums, een paar ep’s en verschillende singles verder. Nu komt binnenkort het nieuwe album Destroy the Sun uit en dat bevat volgens eigen zeggen hun sterkste werk ooit. Dat willen we best geloven, nu wij Late Night Disturbance hebben gehoord. Want het intro is spannend, de stem is lijzig en het verhaal is prachtig (ook al weet je eigenlijk nog niets). Het klinkt alsof de wereld op het punt staat voorgoed te veranderen. Maar dan in het klein. In een stad, in een wijk, in een straat.
Yeah it’s always a bad idea to let them know how you really feel
En juist dat is het wat Late Night Disturbance onweerstaanbaar maakt: je weet niet alles. Maar de muziek zegt veel. De stroom valt uit. Er klinken schoten. De politie komt. En iemand ziet de wereld voorbij trekken. Maar waarom? Wat is er gebeurd?
In thuisland Canada is Arkells al lang geen goed bewaard geheim meer. Daar wordt dan ook reikhalzend uitgekeken naar het vierde album van ze dat begin augustus uitkomt: Morning Report. Eerste single Private School laat horen dat het ook best in Europa mag losbarsten.
Morning Report is de opvolger van het in 2014 verschenen High Noon, dat met producer Tony Hoffer (Beck,The Kooks, M83) gemaakt werd. Ze kregen er een Juno Rock Album of the Year prijs voor en dat betekent wat in Canada. Aan deze kant van de plas viel-ie niet echt op. De plaat daar vóór, Michigian Left (2011), misschien wel. De daarop te vinden single Book Club mocht er namelijk zijn.
Afijn, 2016 is het inmiddels en op album nummer 4 gaat Arkells weer een stapje verder. Tenminste, dat zegt frontman Max Kerman bij onze collega’s van Exclaim, waar hij de nieuwe liedjes een collectie van de bands “weirdest, funniest, saddest” noemt en het album hun meest eerlijke.
In dat kader past aanstekelijke single Private School dan ook prima. Daarover zegt Max, bij The Fader, namelijk het volgende:
I come from a long line of public school teachers and I’m a proud product of the public school system. If private school is an indication of status, I’m happy to take a warm hearted piss on it.
Topliedje. Fijne clip ook.
