Tag: <span>The Black Keys</span>

Ray LaMontagne voelt geen druk (8.4)
Gepubliceerd 29/01/2016 door

Ray LaMontagne voelt geen druk (8.4)

Al jaren een held op de Gobsmag-redactie: Ray LaMontagne. Begin maart verschijnt zijn zesde album: Ouroboros. Eerste voorproefje Hey, No Pressure is waanzinnig en laat horen dat Ray vooral muziek blijft maken waar hij zelf op kickt en niet blijft vasthouden aan eerdere succesformules.

Hij noemt de Peter Pan Experience, lezen we bij Entertainment Weekly:

“If Peter Pan comes to your window and you try to tell him what you want to do or try to direct in any way, he’ll disappear. So that’s how I do it, I sit down and if it doesn’t feel right, then I just set it aside. I don’t force anything. I just let things happen.”

En dan krijg je dus met Hey, No Pressure een liedje waarop Ray agressiever dan ooit fluisterzingt over een dikke fuzzy laag gitaren (geen verrassing: de plaat is opgenomen met My Morning Jacket frontman Jim James). Om nog maar te zwijgen over de heerlijke laatste anderhalve minuut waarin de hel lijkt los te breken.

Dus ja, wij kijken wel uit naar die nieuwe plaat. Maar hey, verder geen druk ofzo.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

My Morning Jacket Ray LaMontagne The Black Keys

De Amerikaanse verhalen van Ona (8.0)
Gepubliceerd 01/01/2016 door

De Amerikaanse verhalen van Ona (8.0)

Laten we het nieuwe jaar beginnen met een heerlijke band uit Huntington, West Virginia, een klein dorpje in Amerika. Met American Ficton kwam het vijftal in 2015 met bijzonder fijne plaat op de proppen. Mooiste liedje? Dat moet Ides Of July zijn. Of toch de titeltrack? Tornado Rider?

“Pure-blooded American rock and roll” – met die woorden werd Ona in de zomer van 2015 uitgelicht op de website Popmatters. Rake woorden voor prima single Rocks In The Basement, maar het dekt niet de lading voor de totale plaat American Fiction. Dat is namelijk een prachtig werkje dat vol gas scheurt langs Americana en country met een af-en-toe een tussenstop bij powerpop.

En dan hebben we het nog niets eens gehad over het fijne stemgeluid van Bradley Jenkins en de heerlijk verhalende teksten. Of zoals onze collega’s van No Depression treffend omschrijven: “There’s a lot of heart in American Fiction — even when it’s buried under layers of that most American sentiment: bitter irony.”


Nieuwe muziek

Drive-By Truckers Ona The Black Keys

Liefde voor Michael Rault (7.8)
Gepubliceerd 13/11/2015 door

Liefde voor Michael Rault (7.8)

We sluiten de week af met Michael Rault, die eerder dit jaar de plaat Living Daylight afleverde op Burger Records. Je weet wel, die hippe Amerikanen die veel releases op cassette uitbrengen. Media-aandacht gegarandeerd dus.

Zo was er al liefde van partijen als Pitchfork, Spin en HearYa. Laatstgenoemde tekende op: “The multi-instrumentalist grooves his way through a ten-track psychedelic journey, with classic, sugary-sweet pop love songs mixed with the lo-fi distortion of garage rock” (Spin). “Living Daylight has been gracing my speakers for a couple of months now as Burger Records has delivered another winner. I suggest you get on board with Rault and Burger Records ASAP.”.

En vandaag dus onze liefde voor het liedje Real Love (Yeah). Maar dat had net zo goed elk willekeurig ander liedje van de plaat kunnen zijn. Oh, waar je aan moet denken: Matthew E. White, Jacco Gardner en een beetje Black Keys.

Tot zoverrrrrr, tot maandag!


Nieuwe muziek

Jacco Gardner Matthew E. White Michael Rault The Black Keys

Jonathan Tyler is los
Gepubliceerd 31/08/2015 door

Jonathan Tyler is los

Jonathan Tyler maakt al sinds 2007 muziek onder de naam Jonathan Tyler and the Northern Lights. Tot voor kort. Er viel namelijk een brief in de bus van een knakker die in de jaren ’70 een band had met deze naam. Maar hij was niet de beroerdste, voor 50 duizend piek kon Jonathan Tyler de naam afkopen. En zo geschiedde niet. Daarom komt Holy Smokes uit onder de naam Jonathan Tyler.

En dat album verschijnt op een nieuw, kleiner label (Thirty Tigers). Geen majors meer voor Tyler. Creatieve zelfmoord (“Je mag niet eens je eigen producer meer uitzoeken”). Op Holy Smokes kan Tyler dus helemaal zijn gang gaan. En dat werd niet de 13 in een dozijn-rock waar zijn label hem vroeger richting pushte. Nee, volgens Rolling Stone magazine is “much of Holy Smokes loose, oozy and bluesy, with a southern-steeped Seventies sound that’s confident, infectious and playful.”

Luister bijvoorbeeld eens naar de track Riverbottom. Best lekker, nietwaar?

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Jonathan Tyler Kings Of Leon The Black Keys

Dansen met Beans & Fatback
Gepubliceerd 19/06/2015 door

Dansen met Beans & Fatback

Om met het goede nieuws in huis te vallen: Beans & Fatback is terug! Op 11 september verschijnt Heroine Lovestruck, de opvolger van het meer dan grijsgedraaide album With Skin Attached (check vooral nog even de track Use Me). De recensies zijn veelal lovend, niet in de laatste plaats vanwege hun knallende live-optredens. De Nederlandse Black Keys, met van tijd tot tijd een meer dan prima dosis soul, gitaren en retro vibes.

Het eerste werk van deze plaat, Sally The Shape, gaat in ieder geval door waar de band gebleven was. Mark our words: stilzitten is lastig. Kom maar door met de rest van het materiaal!

Dat Beans & Fatback niet alleen lekker bezig is in Nederland blijkt uit de vele tv-syncs die de band op haar naam heeft staan (o.a. in Suits). Maar alsof dat nog niet genoeg is kunnen we op hun website zelfs een heuse Japanse bandbio vinden. Als dat geen rock ’n roll is weten wij het ook niet meer…

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Beans & Fatback The Black Keys

Fritz Montana is veranderd
Gepubliceerd 05/06/2015 door

Fritz Montana is veranderd

Vandaag, op deze zonnige dag, is het aan Fritz Montana om je in zomerse sferen te brengen. Ho, wacht even. Geen cheesy deuntjes, maar een flinke dosis gitaar en een stem als Mick Jagger. We worden er gewoon heel vrolijk van. Iets specifieker, we hebben het over de track I’m Not The Same, die onlangs verscheen als nieuw werk na het vorig jaar verschenen album Scaredy Cat.

De band timmert trouwens lekker aan de weg, zo openden ze al voor bands als Kings of Leon, Vampire Weekend, QOTSA en Arctic Monkeys. Kunnen we best begrijpen. Waar we ons ook in kunnen vinden zijn quotes als “Imagine a solid blend of The Black Keys and The White Stripes with a nice dash of No Doubt on top. Fritz Montana is a fresh sound in our ears, and it’s so nice to hear it” (aldus collega’s M&N)  en “a great mix of blues rock and raw energy”. (The Owl Mag)

Maar oordeel vooral zelf.


Nieuwe muziek

Fritz Montana Mick Jagger The Black Keys

Met Rachel Sermanni op de tractor
Gepubliceerd 26/05/2015 door

Met Rachel Sermanni op de tractor

De Schotse muzikante Rachel Sermanni houden wij al een tijdje goed in de gaten op de Gobsmag redactie. Goed nieuws dan ook dat op 10 juli haar tweede studioalbum het licht zal zien: Tied To The Moon.

Het is de opvolger van het in 2012 verschenen debuut Under Mountains. Een schitterend album waarop ze niet alleen bij grote vlagen klinkt als Joni Mitchell, maar waarmee ze ook iemand als Elbow frontman Guy Garvey deed verleiden het volgende te zeggen: “Really, really something special. She’s amazing. Listen to her voice. Quite astonishing.”

Dat debuut kreeg vorig jaar opvolging van zowel een fijn EP’tje (Everything Changes met een adembenemend mooie titeltrack) als een sfeervol live album (Live In Dawson City).

Dit jaar met Tied To The Moon een nieuw hoofdstuk. Eerste single Tractor laat namelijk meteen horen dat Rachel toe was aan iets anders, want hey, zijn dat elektrische gitaren? En wauw, is dat een gruizige gitaarsolo? Verrassend, even wennen, maar vooral heel sterk.


Nieuwe muziek

Joni Mitchell Rachel Sermanni Sharon van Etten The Black Keys

Je hoeft niet lang te wachten op Hollis Brown (8.5)
Gepubliceerd 25/08/2014 door

Je hoeft niet lang te wachten op Hollis Brown (8.5)

Hollis Brown is een bezige bij. Na twee snel achterelkaar verschenen platen is er nu ineens, vanuit het niets, single Wait For Me Virginia. En ja, dat is weer een goed liedje.

In 2013 bracht deze band uit Queens, NYC afkomstige groep studievrienden hun debuutalbum Ride On The Train uit. Geen megahit of DWDD, maar wat een plaat. Heerlijke southern rock met een sterk retro randje. Houden wij van. Hoogtepunten was ons betreft? De ballad (soort van) Faith & Love en het bluesy When The Weather’s Warm.

Nog geen jaar later bereikte ons Gets Loaded, een plaat waarop Hollis Brown een ode brengt aan The Velvet Underground. Ook helemaal goed.

Op deze twee platen hadden we eigenlijk nog wel een tijdje door gekund, maar ineens verscheen daar de single Wait For Me Virginia. Of er een nieuw album aankomt of dat dit “slechts” een stand-alone single is: wij hebben geen flauw idee, maar we houden je op de hoogte van de ontwikkelingen.

De track gaat over -jawel- wachten. “Waiting has always fascinated me. Waiting on line for coffee, waiting in traffic, waiting do this and that, it seems like a lot of our time is spent waiting for the next thing to happen.”

Nieuw album of niet, Hollis Brown gaat in ieder geval gewoon door waar hij gebleven was. Bluesy, southern rock met een heerlijk rauw en retro randje. Combineer The Stones, Neil Young en Creedence Clearwater Revival en je komt in de buurt van het geluid van Hollis Brown. Hatsa.

Nieuwe muziek

Bob Dylan Creedence Clearwater Revival Hollis Brown Kings Of Leon The Black Keys