Retro, analoog, rockend, catchy. Zo klinkt Go My Own Way van The New Madness wat ons betreft.
With what might be TNM’s catchiest effort yet, Go My Own Way is true to its title: It sounds like resting entirely in oneself, and doing so with swagger and pride. It’s a sunset of a song – laidback and cool with a hook that lodges itself firmly in your mind.
En zo is het!
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=3642umRIK-E[/embedyt]
Prijsnummertje van Final Notice. Dat album van Lord Sonny the Unifier verscheen eind vorig jaar en The Starman heeft nu een clipje gekregen. Met een boodschap. Zie de beschrijving op YouTube. Maar wij luisteren eigenlijk gewoon veel liever naar het nummer, naar die distinctieve stem, dat hammondje en die snerpende gitaren. Niet gek, toch?
‘This is a video of one such Starman who came and was too overwhelmed with the realities of the human experience in 2019 to begin to cultivate any changes. He came and he saw the madness around him and left.’
Herinner je je Bonnie Cried nog? De Denen (althans, daar opereren ze vandaan tegenwoordig) maakten indruk met een geluid Van punk tot soul en garage, maar met name een hele dikke Dan Auerbach-sound. Het goede nieuws, Bonnie Cried is terug! Na een EP’tje vinden we nu single Everybody Has To Die en is er zelfs een album aangekondigd, op vinyl! We hopen dat de mannen de retro sound en energie voortzetten. We houden je op de hoogte!
“New song, bluesy heavy alternative indie for fans of the Black Keys”. Dat was de pitch van Adam Baldwin. En eerlijk is eerlijk, liedje Salvation maakt de verwachtingen meer dan waar. We horen tussendoor ook nog een beetje Stillwave. Meer info hebben we niet, behalve dat het wachten is op een nieuwe plaat. Dat doen we dan maar.
Niet lekkerlijk, want voor zover we weten staat er geen Nederlandse tour gepland voor de mannen van Bonnie Cried. Zonde, maar dat terzijde. Wat je moet weten is dat de band nogal wat verschillende invloeden heeft. Zo komen hun leden uit Nieuw-Zeeland, IJsland, Amerika en Denemarken. Als muzikale invloeden roepen ze The Sonics (surf/garage), Menahan Street Band (soul), The Saints (punk) en ook nog wat Dark Americana en blues. Maar hoe vaak we er ook naar luisteren, Dan Auerbach is en blijft het eerste wat bij ons opkomt.
Je vindt de track trouwens op debuut EP Bonnie Cried. En afgaande op het bovenstaande + liedje Ticket mag het duidelijk zijn dat dit een enorme aanrader is!
Australië is hot. We kunnen het niet vaak genoeg benadrukken. De stroom te gekke bandjes lijkt eindeloos. Wat ons betreft zet je Pretty City er lekker bij op dat lijstje. Hun sSingle Flying mag hard gedraaid worden.
De wortels van ‘Flying’ liggen in de Glamrock, laat drummer Dave Schapper weten bij de buren van Artwood Magazine:
“We were listening to lots of T-Rex and Bowie, but were equally influenced by Brian Jonestown Massacre tunes like Whoever You Are, which capture a beautiful energy while dealing with emotional subject matter. We wanted to capture the whimsy of glam but with the emotions of a new relationship, where love overwhelms us and sweeps us off on the wind. It’s really just a fun tune about the wonderful feelings of new love.”
Het liedje is van het binnenkort verschijnende tweede album, Cancel the Future. Het is de opvolger van het in eigen land prima ontvangen debuut Colorize dat het vooral heel goed deed op college radio (156 stations gooiden ‘m op de playlist – voor wat het waard is).
Oh, en mocht je komende maand toevallig op SXSW in Austin zijn, ga dan even bij onze nieuwe vrienden uit Melbourne langs. Ben je daar niet, geen paniek: ze komen ook voor wat shows richting Europa. Moet je alleen wel naar Oostenrijk of Duitsland. Of lezen er Nederlandse boekers mee?
De Ierse muzikant Marc O’Reilly is al sinds 2015 een graag geziene gast op Gobsmag. Zodoende zaten we op de eerste rij bij de interessante transitie van Bon Iver / Ray LaMontagne-achtige singer/songwriter naar een vol bandgeluid. Op ‘Dollar‘, de eerste single van het eind maart verschijnende nieuwe album L’Etre Politique, scheurt hij nog even verder door.
Waar zijn vorige plaat Morality Mortality het persoonlijke verhaal vertelde over het herstellen van een levensbedreigende ziekte, geeft hij op L’Etre Politique zijn visie op politiek en de interactie tussen mensen. Marc is helemaal klaar met “Trump & Co and political elitism, empty promises to help the working man and woman who are left behind as the rich get richer”. Met de electrische gitaren opent hij vol de aanval op copupte machthebbers. Noem het een ouderwetse protestplaat. En mensen, wat zijn we daar aan toe.
