Tag: <span>Temples</span>

Ken je Kurt Vonnegut’s boek The Sirens of Titan? Dat is dé bron van inspiratie voor het nog te verschijnen tweede album van Maybird. Het gaat over het zoeken naar betekenis, vasthouden van herinneringen en proberen om niet te vergeten. De band uit New York deelt nu alvast Don’t Keep Me Around. Een psych-pop-pareltje met een duidelijke boodschap. Als je met mij geen rekening meer houdt; don’t keep me around.

If you’re gonna count me out
If you had any shred of doubt
Don’t keep me around

Caleidoscopisch, zegt de een. Van kosmische proporties, zegt een ander. Maar frontman Josh was juist op zoek naar die simpelheid van geliefde muziek uit de jaren ’60. Rechttoe, rechtaan. En op repeat. Dat komt ook veel meer in de buurt bij wat wij horen in Don’t Keep Me Around. Dat komt ook dichter bij wat we eerder hebben gehoord van Maybird. Net spannend genoeg om heel lekker te zijn.

Nieuwe muziek

The Mosaics is een psychedelic rock formatie uit LA. En bij de eerste tunes van Elephant Song weet je dat dit niet gelogen is. Ze omschrijven het zelf als
“one part acid trip, another part paranoia”.

Vinden we eigenlijk wel een toepasselijke omschrijving. En als je namen wil horen: The Doors meets Temples meets Allah Las? Of weet je, maak er zelf iets van. Je hebt in ieder geval nog tot ergens deze maand, dan droppen ze namelijk hun debuut EP.

Nieuwe muziek

Er was een tijd dat wij op handen werden gedragen. Echt waar. Dat was op Pinkpop, 1999. Kula Shaker profiteerde nog net van het staartje van hun succes en wij gingen crowdsurfend door de Roskilde. Mooie tijd. Daar dachten we even aan toen Big Foot van The Orders over de redactie schalde. Een ‘knockout track’, lazen we ergens. Wij vinden het vooral niet te moeilijk, lekker rechttoe-rechtaan en met fijne gitaren bovendien.

Dat The Orders het beste muzikale trio is dat het eiland Wight te bieden heeft is evident, lijkt ons (Plastic Mermaids is een quintet). Bezig sinds 2013 en al mooie dingen bereikt; hoofdpodium op Isle Of Wight en opgepikt door BBC Introducing. En nog altijd piepjong, deze ‘lads’. Big Foot heeft de attitude van een snotneus, maar klinkt toch old school. Komt door dat psychedelische. Dat Kula Shaker-achtige. En die gitaarsolo.

Het zelf geschoten clipje, opgenomen in een toilet, maakt het geheel vakkundig af. Die gekke bril had dan weer niet gehoeven. Schmink ook niet. Maar talentvol is het wel, denk wij. Het eiland is te klein, denken wij.


Nieuwe muziek

Pulsing energy. Daar houden wij van. Dus toen dit de titel van de pitch van Shadowgraphs was, konden we niet anders dan luisteren. En wel naar Scarlet Tunic, een meer dan prima psychedelische track van dit viertal uit North Carolina. Liefhebbers van Thin Lizzy, Temples en Tame Impala zitten goed. Dat kan niet anders.

Wat ze zelf over de track zeggen? “the mental point you get to when you’ve stayed up for way too long, like a day or so, and reality begins to crumble around you.”

Oh, en draai anders ook het liedje Countryside eens. Dan krijg je toch gewoon zin om je koffers te pakken en naar Californië te verkassen? We zien je daar!


Nieuwe muziek

Al weer twee jaar geleden dat Britse psych-rockband Syd Arthur op Gobsmag verscheen. We waren enthousiast over ze, en -je raadt het al- dat zijn we nog altijd. Pas na de zomer verschijnt nieuwe plaat Apricity, maar gelukkig is er met Sun Rays al een bijzonder fijne single.

Apricity zal de vierde plaat van de band uit Canterbury zijn en hun tweede op Harvest Records; in de 70’s het label van EMI voor progressieve rockmuziek, tegenwoordig onderdeel van gigant Universal. (Doe er mee wat je wilt.)

In Engeland is Paul Weller fan (hij tipt ze openlijk), maar ook in Amerika gaat Syd Arthur lekker met optredens op Coachella en South By South West, plus voorprogramma’s bij oa de band van Sean Lennon en progressieve dinosaurus Yes. Het nieuwe album hebben ze dan ook opgenomen aan die kant van de grote plas. Tegenover de Independent vertelt de band daarover:

It seems like only a few weeks back we set off to Los Angeles to record with Jason Falkner at our friend Jonathan Wilson’s amazing studio in Echo Park. Recording to 2-inch analogue tape we set about recording the album in this most creative Californian space before returning to the UK for final mixing at our humble studio in Canterbury.

Afijn, lang verhaal kort: wie haalt ze naar Nederland?


Nieuwe muziek

De droompop van Ryan Pollie zou zomaar uit Scandinavie of IJsland kunnen komen. Hij komt echter uit Los Angeles. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Ryan Pollie werkt onder de naam Los Angeles Police Department. Best wel lastig overigens, probeer hem maar eens te Googlen of Youtuben.

Maar als je hem eenmaal hebt gevonden hoor je de lo-fi liedjes waar de emotie vanaf spat (op een subtiele manier) en die je ertoe uitnodigen om lekker weg te dromen. Liedjes die ons doen denken aan Grizzly Bear, maar hebben ook wat psychedelisch en jaren ’60’s over zich.

Zijn debuutplaat (Los Angeles Police Department, 2014) is overigens nog niet zo lang uit. Aanraders zijn wat ons betreft naast scorebord-single She Came Through (Again) ook het wat heftigere Enough is Enough (Elephant Stone?) en het Temples-achtige 1,000 leagues.

Nieuwe muziek

“I am the bear, you are the lion”. Dat schalde de afgelopen tijd regelmatig door het knus ingerichte Gobsmag-HQ. Nee, we zijn niet gek geworden en nee, het zijn niet de antwoorden op jolige sollicitatievragen als ‘welk dier zou jij zijn’. Niets van dat alles. I am the Bear was een van de liedjes van de EP Grow Deep, Grow Wild van Horse Thief die we vrij grijs hebben gedraaid (en nog steeds doen overigens).

Horse Thief, zeg je? Inderdaad. All the way from Oklahoma, USA. De vijf jongens ontmoetten elkaar in Denton, Texas. Al snel was daar de move naar de Academy of Comptemporary Music at the University van Oklahoma. Dat is een mondvol, zeg. Hoe klinkt dat dan? Wat ze er zelf over zeggen: “This youthful band is a purveyor of a panoramic yet nuanced sound, flowing from intimate to anthemic, the mood from vibrant to comtemplative, with frontman Cameron Neal’s lyrics ranging from confessional to metaphorical.”

Juist, indiefolk in de stijl van Midlake, Other Lives en Grizzly Bear. En horen we daar een beetje Temples en Jacco Gardner? Hatsa. Om maar te zwijgen over de karakteristieke stem van frontman Neal. Precies, wij zijn ook enthousiast. Reden genoeg om langspelert Fear in Bliss een kans te geven in de cd-speler. Single ‘Devil’ vindt dus nu zelfs haar weg naar het scorebord. Om het nog makkelijker te maken hieronder de video:

Nieuwe muziek