Tag: <span>Tame Impala</span>

Vanuit Perth, in de richting van Leederville, staat een oude paardenstal en daarachter is een brug en aan de andere kant ervan worden feesten gegeven, tot diep in de ochtend, en een eindje verderop is het een grote bende, rommel enzo, en die plek is niet alleen een huis voor ratten, maar ook voor die maffe sound van Psychedelic Porn Crumpets die je hoort op My Friend’s A Liquid.

And you don’t know why
All of this decays
My liquid friend

Weird, wacky en freaky, dit nummer. En zo is het ook ontstaan: ‘I met a Smurf in the closing hours of ‘Party In The Paddock’ (Aussie festival) after the final act finished, loin cloth intact, white hat & patchy blue face paint that had been well worn, must have been close to 4am. There were a bunch of other lost souls, myself included, in festival costumes needing a spark of influence to keep the drugs working as nobody wanted to call it quits. We got talking by a performing tree which had caused a good huddle to emerge and he claimed his friend had turned into a liquid. I could definitely relate at the time and the name has always stuck with me, My Friend’s A Liquid. I promised I’d write him a track so this is dedicated to that Smurf and all the other poor people coming down after a three-day bender.’

En toch gaat het hard met de Australiërs die elkaar hebben ontmoet via dezelfde drugsdealer. Bijna alleen maar uitverkochte concerten (ook die in Sugarfactory dit jaar), onder contract bij de managers van Arctic Monkeys en Royal Blood en een plekje op SXSW voor volgend jaar.

Het is de andere kant van het konijnenhol. Het is de andere kant van de realiteit. De soundtrack voor Alice’s Adventures in Wonderland. Fuck logica. Fuck ratio. Fuck nuchterheid. Waar is de moshpit?

Nieuwe muziek

Normaal gesproken zit Charles Watson met Rebecca Taylor in de band Slow Club. Een solo-uitstapje moet kunnen en zodoende verscheen dit jaar het sfeervolle album Now That I’m A River. Een plaat door BBC radio DJ Lauren Laverne reeds gedubt als “absolutely brilliant” en “Might just be my Album of the Year so far”. Dat zijn fijne stickers voor op de hoes. Muzikaal klinkt het als een warme mix van psych folk en Americana. Zo doet de uitstekende opener Voices That Carry Through The Mist denken aan zowel (een lome) Tame Impala als Jonathan Wilson. Album van het jaar? Zo ver durft ondergetekende niet te gaan, maar mooi is het zeker.

Nieuwe muziek

Maak kennis met Black Light White Light, een psych rock band uit Malmo, Zweden. Spil is zanger / gitarist (en in Denemarken geboren) Martin Ejlertsen, die de band in 2009 oprichtte “out of love for American psychedelic rock, beat poets and English shoegaze”. Nieuwste worp is het prima album Horizons, dat in vergelijking met de vorige twee platen meer ruimte geeft aan synthesizers en keyboards.

Single is King Kong, zowel de opener als het eerste liedjes dat werd geschreven voor de nieuwe plaat. Tegelijkertijd was het volgens Ejlertsen ook meteen de moeilijkste song die hij ooit heeft opgenomen. “Mainly because it really took some time to figure out the right structure and how to catch the right atmosphere. (…) But in the end it turned out to be one of my absolute top tracks ever recorded. I love it.”

King Kong gaat over “a personal craving for wild passion that hits you so hard, that your life is turned upside down,” aldus Ejlertsen. “The constant striving after the ultimate state where lived life and uncontrollable emotions are lifting you up in a new state of mind – like a drug of love.”

Boeiende plaat, fascinerende single, curieuze video.

Nieuwe muziek

Australië is hot. We kunnen het niet vaak genoeg benadrukken. De stroom te gekke bandjes lijkt eindeloos. Wat ons betreft zet je Pretty City er lekker bij op dat lijstje. Hun sSingle Flying mag hard gedraaid worden.

De wortels van ‘Flying’ liggen in de Glamrock, laat drummer Dave Schapper weten bij de buren van Artwood Magazine:

“We were listening to lots of T-Rex and Bowie, but were equally influenced by Brian Jonestown Massacre tunes like Whoever You Are, which capture a beautiful energy while dealing with emotional subject matter. We wanted to capture the whimsy of glam but with the emotions of a new relationship, where love overwhelms us and sweeps us off on the wind. It’s really just a fun tune about the wonderful feelings of new love.”

Het liedje is van het binnenkort verschijnende tweede album, Cancel the Future. Het is de opvolger van het in eigen land prima ontvangen debuut Colorize dat het vooral heel goed deed op college radio (156 stations gooiden ‘m op de playlist – voor wat het waard is).

Oh, en mocht je komende maand toevallig op SXSW in Austin zijn, ga dan even bij onze nieuwe vrienden uit Melbourne langs. Ben je daar niet, geen paniek: ze komen ook voor wat shows richting Europa. Moet je alleen wel naar Oostenrijk of Duitsland. Of lezen er Nederlandse boekers mee?

Nieuwe muziek

Weet je nog? Veertien was je. Smoorverliefd op Manon uit 2B. En toen jullie verkering kregen was je even God op de middelbare school. Liep je daar door de gangen, jouw hand in haar hand. Zo’n drie maanden lang. En toen maakten jullie het uit. Samen. Huilend. Zoals dat ging in die tijd. De volgende dag was ze met die gozer uit 4C. Dat, dat is waar Luster (Jacob Haubjerg) over vertelt met Fall & Forget.

How can you fall and forget?

Nou gaat het verhaal van Jacob uit Kopenhagen (doorgaans de gitarist van Palace Winter) vast niet om een kalverliefde. Maar wij weten nog hoe je het verdriet verwerkte toen Manon om de nek van die knaap hing. Dat deed je met nummers die klonken als Fall & Forget. Dat deed je met een stem als die van Peter Cetera; met een beetje pijn en vooral zelfmedelijden. Dat verdriet ging je zwelgend te lijf met love ballads uit de jaren ’80.

Manon. Manon. Mocht je er nieuwsgierig naar zijn; het is goedgekomen met haar. Niet met die gozer uit 4C, maar ze is gelukkig. Zegt dat ze gelukkig is. Ze woont ook best mooi. Ja, met zijn tweeën en straks wordt het te klein. Als er over twee jaar kinderen zijn. En ja, ze kent je nog. Ze denkt af en toe nog aan je. Niet vaak. Niet lang. Maar ze weet het nog. En ze zegt sorry. Voor de val en het vergeten.

Nieuwe muziek

En dan blijkt een van de fijnste Madchester-achtige liedjes uit Noorwegen te komen. Great News is de bandnaam, Never Get My Love de songtitel. Een debuutalbum staat gepland voor februari 2018.

Twee van de drie bandleden speelden samen in Dr. Crooks Magic Playground, maar besloten samen nieuwe paden te gaan bewandelen. Een vriend kwam erbij (inmiddels al weer vervangen) en een nieuwe band was geboren. Toen een geïnteresseerde platenmaatschappij ze een berichtje stuurde, knalde het trio direct de woorden “great news” terug. En zie hier, ook een bandnaam was gevonden.

Bij de buren van Clash vertelt Great News waarover Never Get My Love gaat:

“When you´re feeling down and isolated, there’s this voice, like the Devil on your shoulder, telling you to go out and get numb. I am telling him that, sure, we can play around and waste away, but you can not touch the once I love or get too deep inside my soul. He will never get my love, and he won´t take my love a way from those who are closest to me.”

In januari speelt Great News op Eurosonic in Groningen.


Nieuwe muziek

De Oostenrijkers van PRESSYES (het project van Rene Muhlberger) introduceerden zich als een mix tussen psychedelische pop en hip hop. Dat maakte ons natuurlijk nieuwsgierig. Of het echt hip hop is dat weten we niet, maar liedje On The Run is wel belachelijk catchy. Het liedje gaat over de eeuwenoude traditie om weg te lopen. Van moeilijke situaties in het leven, bijvoorbeeld. Existentiële vragen, waarop je zelf antwoord moet geven (dat doet het liedje niet voor je). Verder veel vintage opname-apparatuur en inspiratie van Tame Impala, Foxygen en Uknown Mortal Orchestra.

Naast On The Run vonden we ook Touch the Sky in Spotify. Daarmee komt het totaal aantal liedjes op 2. Touch The Sky is iets minder psychedelisch, maar we horen nog steeds wat van The Streets, bijvoorbeeld.


Nieuwe muziek

Pulsing energy. Daar houden wij van. Dus toen dit de titel van de pitch van Shadowgraphs was, konden we niet anders dan luisteren. En wel naar Scarlet Tunic, een meer dan prima psychedelische track van dit viertal uit North Carolina. Liefhebbers van Thin Lizzy, Temples en Tame Impala zitten goed. Dat kan niet anders.

Wat ze zelf over de track zeggen? “the mental point you get to when you’ve stayed up for way too long, like a day or so, and reality begins to crumble around you.”

Oh, en draai anders ook het liedje Countryside eens. Dan krijg je toch gewoon zin om je koffers te pakken en naar Californië te verkassen? We zien je daar!


Nieuwe muziek