Tag: <span>sufjan stevens</span>

‘I’d just read Woody Guthrie’s autobiography a few years ago when I remember seeing pictures of Oklahoma and getting this weird feeling of discontent and nostalgia. I wrote this song shortly after.’ Zo simpel kan het dus zijn. Als je talent hebt. Als je liedjes kunt schrijven. Als je Jake Houlsby bent.

Maar we zijn Jake niet. Dus met enige jaloezie luisteren we naar Oklahoma; een gloeiende song, een sfeervolle soundscape, mét een mooi verhaal. Het komt samen met het eerder uitgebrachte (en ook mooie) Howl op zijn nieuwe EP. Vondelpark gaat-ie heten. We weten niet waarom (maar er was ooit ook een Engelse band die zo heette, dat weten we dan weer wel).

There’s a fractured memory
Somewhere in my skull
It never quite reveals itself
Though I pull and pull

Oklahoma, take me in

Mooi.


Nieuwe muziek

Alex Izenberg was niet altijd Alex Izenberg. De afgelopen vijf jaar was hij telkens iemand anders en schreef hij excentrieke muziekstukken onder diverse pseudoniemen. Harlequin is zijn debuutalbum; een soort afstudeeropdracht in afleiding. Rusteloos, koortsachtig en magisch.

Eerste single To Move On is retro, vol oude ritmes en fijn falsetto-getint. Blaasinstrument! Houden wij van. En wij houden ook van grillige liedjes over liefde en hartzeer. Wie niet? To Move On heeft het dus allemaal. Pijn op een bedje van opgewektheid. Zoals Girlfriend In A Coma, bijvoorbeeld. Knap hoor.

She started dancing to that fine fine music
It’s true love

Kijk naar een foto van hem; had hij niet een bijrol in 21 Jump Street? Moest hij niet nablijven op Shermer High School? Is het misschien een broertje van Prince? Kan allemaal. Want niemand weet echt iets over Alex Izenberg, behalve dat hij uit Los Angeles komt en 24 is. Zeggen ze. Is Alex Izenberg dan nu ook echt Alex Izenberg? Ook dat weten we niet. Maar van ons mag ‘ie zijn wie hij wil. Als we maar meer krijgen van dit.


Nieuwe muziek

Het was 3 februari en Timothy schreef een blog. Het opnemen van een album was de bassist van Phoria zwaar gevallen. Gemiste deadlines, lege portemonnees en zelfdestructieve gedachten. Maar daar was dan eindelijk Volition. Daar was eindelijk het eerste album waar ze bijna twee jaar lang aan hadden gewerkt. En gek genoeg; dat maakte hem verdrietig.

Misschien luisterde hij tijdens het typen ook nog eens naar Saving Us A Riot, het droevige, prachtige nummer dat als eerste single werd uitgebracht. Ook dat liedje moest zeker een jaar rijpen voordat het goed was. De lovende kritieken die het in 2014 al op internet kreeg ten spijt; de band uit Brighton vond dat het nog niet af was.

Zanger Trewin Howard zegt: “Saving Us A Riot was about some things that never happened. I think I was laying to rest an imagined adventure and letting someone know that it meant a lot to me.” Misschien is dat de reden dat dit vreemde eendje in de bijt (Phoria maakt vooral naam met electropop) met zoveel toewijding is behandeld en op het album terecht is gekomen.

De fluisterende stem, de stemmige strijkers, de stille gitaar; het zorgde ervoor dat Spotify Saving Us A Riot bovenaan de ‘Most Beautiful Songs In The World’-playlist zette. Dat vinden wij goed. De wereld kan namelijk wel wat breekbare kamerpop gebruiken.


Nieuwe muziek

Dat er uit België zeer fijne muziek komt, dat weten we. Wat te denken van prachtbands als Marble Sounds en Yuko. Deze namen noemen we niets voor niets. Leden van deze bands vormen nu namelijk Winterslag.

“Ooit begonnen als een solo-zijproject, de laatste jaren een echte band geworden.”En daar hoort natuurlijk ook plaat bij. The Might-as-well verscheen eind 2015 en pakte op het nippertje dus nog aardig wat plekken mee in menig jaarlijstje. Waarom? Meerstemmigheid en stemmigheid. En gelijkenissen met Sufjan Stevens en eerder genoemde Belgische bands.

En bij een mooie plaat horen natuurlijk ook shows. Het liefst in ons eigen land natuurlijk. Wij hebben vrijdag 18 maart alvast in onze agenda’s staan (om meerdere redenen). Die dag speelt Winterslag namelijk een set in een prachtige Rotterdamse kerk bij onze goede bekenden van PopUp 010 (die eerder al Gobsmag-favorieten als Crying Boys Cafe, The Salesman Who, Jono McCleery en vele andere hadden). En het wordt helemaal een no-brainer als we je vertellen dat ook de onlangs geprezen And The Golden Choir die dag het podium beklimt. Twee vliegen in 1 klap dus.

Allez!


Nieuwe muziek

Een gloednieuw liedje van Night Beds: die informatie doet het altijd goed hier op de redactie. ‘Me, Liquor & God’ klinkt anders dan we van ‘m gewend zijn, maar is toch wel weer erg fijn.

Voor de Gobsmag-lezer van het eerste uur en de actievere muziekliefhebber (een pleonasme – haha) is Night Beds, pseudoniem van Nashville singer/songwriter Winston Yellen, zeker geen onbekende. Eind januari ruimden wij al een plekje in op het scorebord voor Head For The Hills. Daarbij stelden we een belangrijke vraag: waarom heeft praktisch niemand het album waarop dat liedje staat, het prachtige Country Sleep, genoemd in zijn 2013 lijstje? Ondergetekende namelijk wel. Al was het alleen al vanwege het wonderschone Even If We Try.

Afijn, er is dus nieuw werk van Winston: liedje ‘Me, Liquor & God’. Tekstueel is er weinig veranderd (“I have never lived enough for myself”), zijn stemgeluid is nog altijd zo breekbaar als een geblinddoekte Arjen Robben op skivakantie, maar die synthesizerbeat is nieuw voor ons. Maar daar val je alleen de eerste luisterbeurt over. Daarna voel je hem. Let maar op.

Night Beds, dames & heren. Maak alvast ruimte op uw albumlijstje van 2015.


Nieuwe muziek

Maak op deze sinterklaasdag kennis met de Britse singer/songwriter Puzzle Muteson. Van z’n nieuwe plaat Theatrics zijn wij erg blij met single By Night.

Niemand noemt z’n kind natuurlijk Puzzle en dat klopt. Puzzle Muteson is namelijk het alter ego van Terry Magson, een in Londen geboren muzikant. Het was een muziekleraar op de middelbare school die als eerste echt doorhad wat voor speciale stem Terry heeft en moedigde de jongen aan om er werk van te aken.

En dat is gelukt. In 2011 verscheen debuut En Garde, die ‘m bracht naar voorprogramma’s als dat van Owen Pallet en diverse festivals zoals Iceland Airwaves en het door The National curated ATP festival.

En nu is er dus Theatrics. Een prachtige plaat met breekbare luisterliedjes. “Don’t you just love that fractured voice?” vroeg BBC Radio 6 DJ Mary Anne Hobbs zich onlangs af en wij beantwoorden die vraag met een volmondig ja.

Nieuwe muziek

Op 18 november verscheen met Colony Of Beas een nieuw album van het Amerikaanse duo Beta Radio. Single East Of Tennessee is een prima liedje.

Beta Radio is zo’n band die van ver komt. Geen platenmaatschappij, weinig tot geen exposure op grote radio/tv-stations, maar wel een steeds grotere aanhang die hun muziek ontdekt via het almachtige internet. Op die manier kreeg het in 2010 verschenen debuutalbum Seven Sisters uiteindelijk wel het publiek dat het verdiende en dat is alleen maar mooi.

Twee jaar lang en in diverse opnamestudio’s hebben Benjamin Mabry en Brent Holloman gewerkt aan opvolger Colony Of Beas. Die extra werktijd is hoorbaar: het nieuwe album klinkt beter uitgewerkt en gelaagder dan het charmante debuut. Luister daarvoor alleen al maar naar prachtliedjes als White Fawn, First Began, Sitting Room, Take My Photograph, Kilmanjaro én de huidige single. Yup, de hoogste tijd voor some serious airplay.


Nieuwe muziek