Eind vorig jaar schreven we over Sam Carlson. Liedje Time Moves Fast deed ons denken aan Tyler Childers en Sturgill Simpson. Nieuwste track Leave Me Alone past eigenlijk prima in dat straatje. En we gaan deze track, samen met o.a. Time Moves Fast vinden op zijn aanstaande debuutalbum. Hebben we zin in!
Tag: <span>Sturgill Simpson</span>
Americana, soulful en een gypsy-folk vibe. Zo omschrijft Sam Carlson zijn muziek. Zijn wij het helemaal mee eens. En een prima dosis country erin. Wat je dan krijgt is Time Moves Fast. Een catchy klein liedje van 2 minuut 40. Liefhebbers van Sturgill Simpson, Cale Tyson en meer van dat soort muzikanten moeten dit zeker even checken.
De afgelopen jaren werden we getrakteerd op een ware country-revival. Met in de Champions League natuurlijk misters Sturgill Simpson en Sam Outlaw. Dat het genre terecht populair is, bewijst ook AJ Hobbs met zijn debuutplaat Too Much Is Never Enough. We raden de titelsong dan ook van harte aan voor liefhebbers van deze twee.
Het verhaal van AJ begint in Riverside County, California. In een stoffig stadje dat maar één stoplicht heeft, om precies te zijn. Om zijn vierde kreeg hij een gitaar en dat was eigenlijk meteen een welkome afleiding van het huishouden dan gekenmerkt werd door een alcoholistische en afwezige vader. Ook hij greep al snel naar de fles. Het lukte om af te kicken van de drank en drugs en eindelijk vol voor een carrière in de muziek te gaan. Met als resultaat een zeer fijne country-plaat. En hoewel AJ uit California komt zou je toch zweren dat het Texas was.
Het verhaal van Chris Stapleton is prachtig. Waarom? Chris was een succesvol liedjesschrijver. Zo scoorde hij tientallen hits, o.a. voor Adele en Peter Frampton. Maar dat hij het ook zelf kon bewees hij in 2015 met debuutplaat Traveller. Dat album nam hij op met Dave Cobb (o.a. Sturgill Simpson en Jason Isbell). Hij voerde vervolgens tientallen toplijsten aan en als klap op de vuurpijl ging hij naar huis met een grammy voor Best Country Album.
Een terugkerend thema in zijn liedjes is whiskey. Zo waren we 1,5 jaar geleden lyrisch over Tennessee Whiskey. Goede baard, maar met name een magnifieke stem! En dito teksten. We hopen dat hij het niveau van Traveller vast kan houden op opvolger From A Room: Volume 1. Die plaat verschijnt op 5 mei a.s. Tot die tijd doen we het met het liedje Broken Halos. Weer een country-kneiter als je het ons vraagt.
In 2015, op een regenachtig SXSW, verraste Andrew Combs ons met een magnifiek optreden. Dat kon ook bijna niet anders, want zijn meest recente plaat, All These Dreams staat vol met prachtige country-liedjes die recht uit het hart komen. Erg fijn dus dat er begin april een opvolger komt. En op die opvolger staat in ieder geval het wonderschone Dirty Rain. Perfect voor deze ongure dagen.
We lieten al de term country vallen. Maar vergis je niet, Andrew Combs zal niet alleen in de smaak vallen bij mensen die het liefst de hele dag op een paard rondrijden en met een lasso wapperen. We horen namelijk ook wat van Jim Croce, John Fullbright en Sturgill Simpson terug. Noem het dus country-pop.
En voor een laatste zetje een mooie quote van onze collega’s van NPR: “Andrew Combs possesses a voice that always provides a thrill; here, he makes sure it offers relevant substance, too.”
De kans is natuurlijk dik aanwezig dat je Sturgill Simpson al kent. Bijna twee jaar geleden schreven we lyrisch over liedje Turtles All The Way Down, afkomstig van de plaat Metamodern Sounds in Country Music. Dat album haalde toen overigens menig jaarlijstje, ook bij ons. En volledig terecht. 2016 wordt het jaar van opvolger A Sailor’s Guide To Earth. En het mag duidelijk zijn dat wij daar al reikhalzend naar uit kijken.
De lijst met samenwerkingen voor deze plaat is zo mogelijk nog indrukwekkender dan bij het voorgaande album. Wat te denken van leden van Johnny Cash’s band en de soul-helden The Dap-Kings? Goed, het belooft dus een spannende plaat te worden. Niet in de laatste plaats omdat Sturgill zich ook waagt aan een cover van Nirvana’s In Bloom. Gewaagd. Maar is het nog wel country dan? Niet helemaal, afgaande op eerste single Brace Yourself en Sturgill Simpson’s eigen woorden:
So I didn’t want to make another psychedelic country record. But as soon as I open my mouth, it’s always going to be a country record. You’re always a little nervous because people might expect more of the same or they might not be as willing to take the journey with you, but I think any of the true fans probably wouldn’t expect anything less.
We sluiten de week af met een portie country/roots. Afzender: Sam Outlaw. Dat klinkt als een gangsta rapper, maar het is toch echt een gewone jongeman uit South Dakota. Geïnspireerd door mannen als Don Williams en Willie Nelson brak hij in 2014 door met de EP Sam Outlaw. Optredens op Coachella en CBS volgden. Hatsa.
Het was tijd voor een nieuwe plaat, besloot Sam. Hij dacht, laat ik daar wat toffe mensen voor optrommelen. En zo geschiedde. Leest u mee? De plaat, Angeleno, werd geproduceerd door Ry Cooder en mede mogelijk gemaakt door leden van My Morning Jacket en Dawes. Indrukwekkend, als je het ons vraagt.
Oké, die nieuwe plaat heet dus Angeleno. Is al uit, maar nog niet op Spotify. Gelukkig is er Youtube. Een van de fijnste tracks vinden wij Love Her For A While. Die track (en eigenlijk het hele album) gaat ongetwijfeld in de smaak vallen bij liefhebbers van Andrew Combs, Sturgill Simpson en Cale Tyson.
Wat slecht is komt vaak snel en wat briljant is doet er vaak wat langer over. Zo ging het ook ongeveer met Arlo McKinley die eind vorig jaar met The Lonesome Sound een gelijknamige debuutplaat de wereld in slingerde. Daarover lazen wij: “There’s no major effort underway at the moment to promote his music to the masses. Unless you’re clued into the right sectors of the Cincinnati music scene, his name is likely one of a stranger. But just as music worth hearing tends to do, it has slowly been bubbling up from word of mouth until some of those mouths have begun to speak about this record as one of the best music offerings all year.”
Man, dat vinden wij mooi. En dat geldt niet alleen voor bovenstaande quote. De muziek doet hier niets aan onder. Pure alt-country die wat ons betreft zonder moeite in het rijtje klassiekers past die Jason Isbell, John Moreland, Andrew Combs en Sturgill Simpson de laatste tijd afleverden.
Eigenlijk vinden we alle tien de liedjes mooi. Toch kiezen we vandaag voor openingstrack I’ve Got Her. Waarom? Misschien wel door die mondharmonica waar de track mee opent. Maar oordeel vooral zelf.
Wat we ook mooi vinden. Het album is verkrijgbaar via een keur aan digitale outlets (Bandcamp, iTunes, Spotify). Degene die een fysiek exemplaar wil kan een mailtje sturen naar arlomckinley@gmail.com. Rock ’n roll! Voor de eerstvolgende 71 snelle lezers overigens de mogelijkheid om tot de eerste 1000 FB-likes te komen. Klik dus door en maak over een tijdje misschien wel de blits bij je muziekvrienden.