Tag: <span>Steve Earle</span>

Bijna drie jaar geleden waren we lyrisch over Justin Townes Earle. Dat zijn we nog steeds, we draaien zijn platen namelijk nog met enige regelmaat hier op de redactie. Liedje Time Shows Fools scoorde destijds een 8.3 en we noemden hem het 32-jarige peetkind van Townes van Zandt en de zoon van Steve Earle.

32 jaar is hij niet meer. De zoon van Steve Earle en het peetkind van Townes van Zandt natuurlijk nog steeds wel. En dan ligt de wereld aan je voeten. Maar niet alleen vanwege zijn naam. Justin Townes Earle maakt namelijk zelf ook prachtige Americana/roots-liedjes. Op Kids in the Street verzamelde hij er 12. En voor Maybe a Moment schoot hij zelfs een video.


Nieuwe muziek

John Moreland komt uit Oklahoma. Om zichzelf daaraan te herinneren heeft hij de letters OKLA en HOMA laten inkleuren op zijn knokkels. John Moreland is dus trots op zijn afkomst. En Oklahoma mag volgens ons ook best trots zijn om een muzikant als John Moreland afgeleverd te hebben.

John Moreland is namelijk het soort artiest dat intrigeert. Niet alleen zijn imposante uiterlijk, maar ook de diepe stem en het feit dat hij zichzelf over het algemeen alleen begeleid op gitaar. Het verbaasde ons dan ook niet dat Moreland met diverse tracks is gefeatured in de bad-ass biker serie Sons Of Anarchy (Gospel en Your Spell).

Ergens deze maand moet hij uitkomen, het nieuwe album van Moreland. Dit wordt er op zijn eigen website over gezegd:

Some days, being John Moreland has to hurt. As others bury experiences and stifle regrets, Moreland pokes old wounds until you’re sure they’ve got to be bleeding again. It’s painful. But in Moreland’s care, it’s also breathtakingly beautiful.

Daar hebben we eigenlijk weinig aan toe te voegen. Zowel titeltrack High On Tulsa Heat en de meest recente, Heart’s Too Heavy zijn liedjes die je meteen raken. Recht in je hart. Zakdoekjes bij de hand en luisteren maar. Als bonus, luister daarna even naar het schitterende Nobody Gives A Damn About Songs Anymore (afkomstig van zijn vorige plaat).

Nieuwe muziek

Amerikaan James McMurtry is alles behalve een new kid on the block, het in februari uitkomende Complicated Game is z’n negende studioalbum in 25 jaar. In het thuisland is zijn naam beter bekend, zeker omdat pa McMurtry een award winning schrijver is van boeken en filmscrips (waaronder Brodeback Mountain).

De carrière van James begon meteen goed dankzij die ingang: pa werkte aan een film waar de bekende singer/songwriterJohn Mellencamp een rol in had en James gaf ‘m een cassettebandje met z’n muziek om advies in te winnen. Mellencamp was echter zo onder de indruk dat-ie zelf maar achter de knoppen ging zitten bij de opnames van Too Long in the Wasteland, het in 1989 verschenen debuut van James.

Inmiddels heeft James McMurty in het thuisland al diverse prijzen mogen ophalen voor z’n werk. Zo werd zijn in 2005 verschenen album Childish Things onderscheiden met een Americana Music Award en riep de gelouterde muziekjournalist Robert Christgau het op die plaat te vinden 7 minuten durende anti-oorlogslied We Can’t Make It Here uit tot het beste van de 00’s.

Tot zover deze korte geschiedenisles. Hoogste tijd voor muziek:

Nieuwe muziek

Toeval, dat is waar het derde album van Jonah Tolchin zijn naam aan dankt. Komt-ie: Jonah Tolchin groeide op in New Jersey, op Clover Lane om precies te zijn. Zijn ouders kochten dat huis in 1996. Fast forward naar 2012. Producer Marvin Etzioni bezoekt een show van Tolchin in LA. Niet veel later duiken de twee in Nashville de studio in. Volg je het nog? Vast wel, maar nu moet je goed opletten. Jonah en Marvin hebben een gezamenlijke vriend, singer-songwriter Alex Wright. Op een feestje loopt Tolchin een zekere Anna tegen het lijf. Het blijkt dat Anna in exact hetzelfde huis op Clover Lane woonde. Haar ouders verkochten het huis in 1996 aan, jawel, de ouders van Tolchin.

Long story short: het nieuwe album van Jonah Tolchin heet Clover Lane en is net een paar maandjes uit. Wij vinden het een fijne plaat, anders las je dit nu niet. We zijn echter niet de enigen die er zo over denken: “A promising new artist who artfully occupies the gulf between old-school tradition and contemporary appropriation.”, zegt bij NPR en Mojo Magazine spreekt over “adding raw, punk brio to a folk-blues template.”

Wij genieten het meest van Tolchin in uitgeklede vorm. Muzikaal, that is. Verrukt waren we dan ook met de Cardinal Session die hij onlangs opnam. En dan met name de track Mockingbird. Fans van Jason Isbell, Steve Eearle en Chuck Prophet zitten goed. Luister maar:

Nieuwe muziek

Time Shows Fools, de titel van het scorebordnummer van vandaag, is eigenlijk bijzonder toepasselijk. Een jaar of wat geleden waren we helemaal in de ban van het mooie zwart-wit, unplugged filmpje van Justin Townes Earle. Clip in kwestie: Ain’t Waiting. Het heeft zeker de helft van het aantal Youtube-plays aan ons en onze sociale omgeving te danken.

Maar waarom we vervolgens niet verder in de artiest zijn gedoken, het is ons tot op de dag van vandaag nog steeds een raadsel. Er zijn namelijk al vijf albums die stuk voor stuk fijne singe-songwriter/roots-liedjes bevatten.

Kenmerkend is de wat klagende en doorleefde stem van Justin Townes Earle. Dat is ook niet gek, hij zegt namelijk zelf dat ‘I was abusing hard drugs by the time I was 12’. Hij groeide overigens op in Nashville, en dat hoor je er zeker aan af. En ook de invloed van Townes van Zandt is nooit ver weg.

Justin Townes Earle dus. Earle. Die laatste naam. Er gaat misschien een belletje rinkelen. Een correct belletje: Justin is indedaad de zoon van country-legende Steve Earle. Kent u The Galway Girl nog? Oké, nog een laatste weetje voordat je gewoon moet gaan luisteren: Justin Townes Earle dankt zijn ‘middle-name’ aan zijn peetvader en vriend van de familie, Townes van Zandt.

Afijn, Justins nieuwe album Single Mothers is nét uit. Daarop onder andere het heerlijke Time Shows Fools. Aanslingeren die handel.

Nieuwe muziek