Liefhebbers van warme, prachtige vocals (denk aan Guy Garvey of St. Solaire) opgelet. We denken dat EverBear zeker in de smaak gaat vallen. Liedje End of the Line is het eerste wapenfeit van Oostenrijker Matias Baadsgaard. Een liedje over vrij zijn, verandering en information overload. Kortom, je kunt verdrinken in de thema’s en de prachtige stem! Wij wel in ieder geval.
Tag: <span>St. Solaire</span>
Cole Scheifele komt uit Colorado en stuurde ons met Company Clothes een heerlijk laid-back liedje, in de stijl van Elbow, St. Solaire en Lefi Vollebekk. Een song over het gevangen zitten in het werkzame leven, een 9 tot 5 die je eigenlijk helemaal niet wilt hebben.
Het liedje komt te staan op The Hideaways, de plaat die over een paar maanden zal verschijnen. Wij kunnen niet wachten!
Ruim vier jaar geleden stonden de Rotterdammers van St. Solaire al op Gobsmag, met hun prachtige debuutsingle Morning Sun. Er is een boel gebeurd in de tussentijd (Grote Prijs van Rotterdam gewonnen, shows in TivoliVredenburg, Doornroosje en Paradiso, optredens op festivals als Where The Wild Things Are en Motel Mozaïque), maar een debuutalbum bleef nog altijd uit.
Op dat vlak hebben we vandaag goed nieuws: dit jaar zal dat langverwachte debuutalbum dan eindelijke verschijnen. Afgaande op gloednieuwe single Where Do We Go From Here weten we wat we kunnen verwachten: intieme songs, gewikkeld in een warme deken van alternatieve rock en bruisende indie pop. Op hun Facebookpagina legt de band uit waar het liedje over gaat:
Over situaties
waar je geen grip op krijgt
waarin je je teveel laat leiden door angst
waardoor je geen uitweg meer ziet en stagneert.
Over situaties
die daadkracht vereisen
waarin je altijd open moet blijven staan voor verandering
Over situaties
Die uiteindelijk goed komen.
Voor fans van bands als (de vroege) Coldplay en Elbow niet te missen.
En dan specifiek voor liedje It’s That Time Again. Met name voor liefhebbers van de relaxte sound van Elbow, St. Solaire, S. Carey, Leff Vollebekk of Matt Corby. Jesper is overigens eind 20 en komt uit Oslo en heeft er al een half muzikantenleven opzitten in andere bands als gitarist. Maar nu is het dus tijd om op de voorgrond te treden en met liedje It’s That Time Again is onze interesse zeker gewekt!
Hugo M. Hardy staat aan het begin van zijn carrière. Met slechts 2 singles uit op dit moment. Maar afgaande op deze twee liedjes kan het haast niet anders of dat gaat een prachtige loopbaan worden. Vandaag lichten we liedje Trainspotting eruit. Melancholisch, een beetje zoals Elbow’s Guy Garvey en onze eigen St. Solaire. Maar bovenal prachtig.
“Trainspotting is a song about the nostalgic feeling of watching the people around me growing up, and feeling like the glory days are behind us. It’s quite self-reflective, and also hints towards me questioning whether I’ve made the right decisions, or whether I could be doing things better. I think it’s a feeling that lots of mid-20 people seem to be going through at the moment.”
Begint stiekem als een liedje van Elbow, maar het is The Lone Bellow (Zach Williams, Kanene Donehey Pipkin en Brian Elmquist. Liedje Wonder is prachtig. Donkere stem, piano, die sfeer. Soms denken we dat we een liedje van The National aan het luisteren zijn. En wat blijkt, de track (en de plaat Half Moon Light die op 7 februari uitkomt) zijn geproduceerd door Aaron Dessner. Jawel, van The National.
Nu we er nog eens over nadenken. We horen ook iets wat lijkt op het Rotterdamse St. Solaire.
Het gaat lekker met de Rotterdammers van St. Solaire. Zo spelen ze de komende maanden op de Popronde, speelden ze afgelopen weekend op PopUp 010 (een beetje reclame maken mag, nietwaar?) en stonden ze met Did You Know al met een 8.5 op ons scorebord (wederom, reclame maken mag best een beetje). En afgelopen maandag verscheen ook nog eens hun eerste officiële single, Morning Sun. En die single werd gemixt door niemand minder dan Peter Katis (The National, Interpol, Kurt Vile). Hatsa.
Die single is opmaat naar een, in ieder geval op onze redactie, langverwachte plaat. Meer info is er nog niet over, dus moeten we het doen met een aantal Youtube-clipjes en nu dus de eerste single. Gelukkig speelt St. Solaire vrij vaak. We willen je namelijk op het hart drukken om deze aanstormende Rotterdammers snel eens live te gaan zien in een kleine zaal (nu het nog kan).
Maar goed, hoe klinken ze? “De pracht van Coldplay, Bon Iver en Elbow, maar dan gewoon uit Nederland,” schreven we al eerder. En dat is op Morning Sun eigenlijk niet anders. Behalve misschien dat het liedje net iets aanstekelijker is dan het ingetogen Did You Know.
Kortom, alles wijst op een mooie toekomst.
Wellicht wel, wellicht niet. Wij wisten het stiekem al een tijdje: St. Solaire is de band rondom frontman Geert van Emden. En hij schitterende al eens op ons scorebord, met een sessie bij onze vrienden van InDeKringloop.
Dit is alweer een tijd geleden. En er is een hoop gebeurd. Zo speelde Geert onlangs een paar nummers mee met de set van het Rotterdamse Winterdagen die op haar beurt opende tijdens de release van Cafe EP van Crying Boys Cafe (de tweede release op ons eigen platenlabeltje Final 500 Records).
Maar even terug naar St. Solaire. Die band bestaat eigenlijk al sinds de zomer van 2014, toen Geert een EP’tje op wilde nemen in de studio van Jesse den Dulk. Dit klikte nogal goed en een band was gevormd. De basis hiervoor? Hun gedeelde liefde voor Bon Iver, Radiohead en het vroegere werk van Coldplay. Er kwamen nog 3 muzikanten bij, een clip werd gereleased en de selectie voor de komende Popronde is op zak. Kortom, het gaat lekker, erg lekker!
En volledig terecht, want Did You Know is toch gewoon een prachtig liedje?
