Over een man die wacht op het moment dat zijn vriendin in slaap valt, zodat-ie even tijd heeft, even kan ademhalen, even kan nadenken, na een avond vol discussie en moeilijkheid. De Israëlische band Iris Hill baseerde Buona Notte op een scene uit een aflevering van tv-serie Master Of None (en op later werk van Arctic Monkeys, denken wij). Het resulteerde is een fijn, uitgesponnen werkje van internationale klasse. In maart gaat de band on tour in Europa.
Tag: <span>Snowmine</span>
Seismograph is Jonathan Ioviera uit Portland en In Oblivion is volgens hem een lege ruimte; hij vulde het met alles wat in hem op kwam. Elke song op zijn nieuwe cassette heeft een andere invalshoek op dit idee. Soms is het positief en soms ook niet. Maar alles komt voort uit Jonathan’s liefde voor eenzaamheid.
Dat hoor je ook in de title track; het is warm en toch ook allenig, het is licht, maar ergens ook drukkend. Hij zingt: ‘There’s an ancient place you cannot erase / Or leave to ruin / And it waits, and waits, and waits for you’. Kate Davis (van Pat Moon) zingt een stukje mee. Het is een gloedvol nummer.
Volgens platenmaatschappij Snowbeast is In Oblivion het meest bedachtzame werk van Jonathan tot nu toe. Hij deed er dan ook twee jaar over.
I’ve spent the last few years trying to be more aware of how my anxiety affects my life and how to better deal with that, and I think this album is a reflection of some of those thoughts.
Van doom tot akoestische pop, zegt Snowbeast. Dat maakt ons wel benieuwd naar die cassette (die ook digitaal beschikbaar zal zijn).
God een moederneuker noemen riekt naar een provocatie en een ridderhelm opzetten heet al snel een schreeuw om aandacht. Dat heb je helemaal niet nodig, Serafeim Giannakopoulos! Je schrijft namelijk prima liedjes als Night Knight. En dat is waar het om draait.
Serafeim is normaal gesproken drummer in de Griekse band Planet of Zeus, maar besloot zich in 2014 op te sluiten in een studio om te duiken in ’the vast ocean of sound without a life-jacket’. Hij kwam er weer uit met Black Rebel Motorcycle Club-achtige songs, maar ook kristalheldere gitaarliedjes en tedere indie-rockers. Zoals het fijne Set It On Fire.
Het werd al eens uitgebracht, ergens in 2015, maar het verschijnt nu opnieuw omdat ook het album waar het op staat (God Is A Motherfucker) een nieuwe release krijgt. Serafeim hekelt in Set It On Fire overigens het internettijdperk en ‘plastic songs written by children who don’t frown’. Prima. Niks mis mee. Mag ook wel eens gezegd worden. Steek het maar in de fik Serafeim!