Tag: <span>Ryan Adams</span>

Primeur: ‘Runaway Kid’ van veelbelovende Belgische band The Calicos
Gepubliceerd 04/04/2019 door

Primeur: ‘Runaway Kid’ van veelbelovende Belgische band The Calicos

The Calicos wist in 2018 de jury van Humo’s Rockrally dusdanig te overtuigen met hun Americana-/indierock sound (denk Neil Young, The War On Drugs, Wilco, The Eagles) dat het zestal met de eindzege in die befaamde bandwedstrijd terug naar Antwerpen reed. Daar ging de band aan de slag met het opnemen (en uitbrengen)  van nummers die ongetwijfeld uiteindelijk zullen leiden tot een debuutalbum (of EP) waar menig muziekliefhebber al naar uitkijkt.

Want dat er een mooie toekomst voor The Calicos in het verschiet ligt, blijkt wel uit het officieel pas morgen uitkomende ‘Runaway Kid‘. Een prima track (War On Drugs meets Ryan Adams) mét gitaarsolo. U begrijpt: houd ze in de gaten.

Live zien:
8 april: Muziekgieterij in Maastricht
7 mei: TivoliVredenburg in Utrecht (support The Delines)
30 mei: Gebouw-T in Bergen Op Zoom

 

Nieuwe muziek

Ryan Adams The Calicos The War On Drugs

Gepubliceerd 19/02/2019 door

Foxygen en de leugen die ze leven

Ach, die rare Sam en die freaky Jonathan. Ze schepten er een genoegen in om de meest fantastische composities te voorzien van vreemde wendingen, speelse vondsten en ondoorgrondelijke dingen. Dat maakte van Sam en Jonathan samen Foxygen. Maar wat als ze die eigenaardigheden achterwege laten? En schijnbaar nuchter en zonder opsmuk een liedje zoals Livin’ A Lie maken? Dan is het dus nog steeds heel erg goed.

‘I remember a quote from Jonathan sticking with the press a few years ago about how we’d lived every rock’n’roll cliche in, about, one year,’ zegt Sam. ‘Well, here’s the album about it. Another movie. I don’t know what’s next. But here’s a snapshot of it all.’

Nieuwe muziek

Foxygen Ryan Adams Tom Odell

Het brandt diep bij The Paper Kites (7.7)
Gepubliceerd 03/08/2018 door

Het brandt diep bij The Paper Kites (7.7)

Dit gaat over een meisje. Een meisje dat altijd in haar kamer zit. Altijd in haar gedachten zit. Zó diep in haar gedachten zit dat het slopend is. En dan is een verwijzing naar Nick Drake natuurlijk helemaal niet zo gek. ‘You like the sound of a pink moon cry. Lying on the floor as the day goes by,’ zingt Sam Bentley. Want Deep Burn Blue is nu eenmaal niet bepaald vrolijk. En toch echt wat anders dan we van de Australische indiefolk band The Paper Kites gewend zijn.

I know it seems alright
To just wait till the feelings right
But I can see it in your eyes
A shade of blue and a signal fire

Old school backup vocals, een galmende gitaar en Phil Collins-achtig drumwerk. Het maakt van Deep Burn Blue een melancholische en sombere plaat. Gevoelig ook. Maar dat was de bedoeling van Sam: ‘Music is so much more purposeful and devastating when it makes you feel exposed.’ Maar laat je vooral niet ontmoedigen. Het is prachtig. En:

But time alone means nothing
If you can’t escape the hurt you’re feeling

(Hoe zou ie in de herfst klinken? Als de straten donker, nat en verlaten zijn?)

Nieuwe muziek

Ryan Adams The Paper Kites The War On Drugs

Donovan Woods helpt je die brug in de hens te steken (7.9)
Gepubliceerd 07/03/2018 door

Donovan Woods helpt je die brug in de hens te steken (7.9)

Donovan Woods is “Canada’s answer to Paul Simon except taller and not as good.” Oke, dat is een geintje op z’n Facebookpagina, maar goed is Woods zeker wel. Bewijsmateriaal nodig? Check nieuwe single ‘Burn That Bridge’.

Het liedje, te vinden op aankomende plaat Both Ways, gaat over “falling in love with your friend and that early-relationship feeling that, suddenly, clearly, you’re never going to need anyone else ever again.” Woods wist al snel dat hij er een homostel centraal in wilde zetten, ook in de videoclip. Aan Billboard vertelde hij onlangs dat de moeizame acceptatie van homoseksualiteit in Amerika, en iets specifieker in de countrymuziek, hem aan het hart gaat:

“There’s a lot of artists whose public persona still does not match their private feelings about a lot of things, and that’s big time in country music. And I suppose that’s in a lot of genres, I think people are still afraid to sort of express their real opinions outwardly for fear of losing fans. (…) So it’s frustrating to watch, sometimes. I think there’s progress, but it’s too slow.”

Inspiratie voor Both Ways, z’n 5e album in 9 jaar, vond de Canadese singer/songwriter in het werk van dichter Bronwyn Wallace (1945-1989) en schrijvers Richard Ford (1944) and Alice Munro (1931).“The writing I have always liked, is about things that are indicative of a world but not the entire world. I’m inspired by writing that lead you into the room and then leave you to fill in the details,” aldus Woods.

Daar houden we dus van: een singer/songwriter met een goed verhaal.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Donovan Woods Ryan Adams The War On Drugs

Race The Tide wil niet meer de vijand zijn (7.7)
Gepubliceerd 27/09/2017 door

Race The Tide wil niet meer de vijand zijn (7.7)

Man achter de naam Race The Tide is Jesse Macht, een multi-instrumentalist uit Amerika. Aankomende debuutalbum is opgenomen in de studio van Lord Huron en voorproefje ‘The Enemy’ klinkt als een moderne Americana track met invloeden van zowel Ryan Adams en The War On Drugs als Blood Orange. De tweede stem is van actrice Heather Robb.

Jesse Macht, geboren in Los Angeles, kent achter de schermen al wat succes. Op college in St. Louis zat hij in een band die uiteindelijk met hun muziek in films (Good Time Max) en tv programma’s (The Voice) terechtkwam. Onder z’n eigen naam bracht Macht twee singer/songwriter platen uit. Een druk baasjes dus, en toen hij met SVT werd gediagnosticeerd (een aandoening waarbij hij soms hartslagen van over de 260 BPM heeft) betekende dit niet dat hij het rustiger aan ging doen, maar juist nog meer optredens begon in te plannen. Dat bewust zijn van eigen mortaliteit, maakte de drang om alles uit het leven te halen des te groter.

En daarom een nieuw project: Race The Tide. Single ‘The Enemy’ gaat over levendig dromen en de bijbehorende onrust, zo vertelt hij: “My mother, my sister, and I’ve been blessed and plagued with vivid recurring dreams our entire lives and it feels as though, much of the time, it’s hard to get much rest even when sleeping.” Interessant.

Nieuwe muziek

Blood Orange Race The Tide Ryan Adams The War On Drugs

De reden dat we Enok Amrani te gek vinden (7.7)
Gepubliceerd 23/08/2017 door

De reden dat we Enok Amrani te gek vinden (7.7)

Enok Amrani is geen man van veel woorden. Hij stuurde ons het volgende berichtje:

Hi. 

Sending you my 5th single, “Reasons” , released 20.07.2017.

Dus wij gingen op (een heel kort) onderzoek uit. Enok Amrani is een Noor, die tot op heden inderdaad 5 singles uit heeft. Die singles zijn stuk voor stuk lekker. Soulvolle indie-rock. Liefhebbers van Ray LaMontagne en Ryan Adams moeten liedje Reasons zeker luisteren.

Meer woorden hebben wij ook niet nodig.

Nieuwe muziek

Enok Amrani Ray LaMontagne Ryan Adams

Saw Black en een kraakhelder, tokkelend liedje over thuis (7.8)
Gepubliceerd 23/12/2016 door

Saw Black en een kraakhelder, tokkelend liedje over thuis (7.8)

Dat jij misschien deze dagen met je vingers aan de FM-knop van je radio zit, dat vinden wij helemaal niet erg. Wij zijn dan wel #newmusic, maar hé, niets is nieuw zonder een verleden. Dus luister lekker naar de Top 2000 of Serious Request. Het is er ook de tijd voor. En wellicht, heel misschien, maar we denken eerlijk gezegd van niet, hoor je over een paar jaar Rosie’s Comin´ Home van Saw Black langskomen.

Rosie’s Comin´ Home is niet ingewikkeld. Gewoon een kraakhelder, tokkelend liedje over thuis. En Rosie is comin´ home, dus ‘no more home alone’ en ‘I’ll have someone to talk to other than my dog’. De hond van Saw Black heeft overigens Birdie. Maar dit liedje gaat vooral over het geluk in kleine dingen en Saw is niet bang om zijn behoefte aan een ander te verklaren. Mooi toch, zo rond de Kerst.

Rosie’s Comin´ Home en dat klinkt ons bijzonder geruststellend in de oren. Want we kennen allemaal wel een Rosie. Prettige feestdagen allemaal!


Nieuwe muziek

Jakob Dylan Neil Young Ryan Adams Saw Black

Thom Hell in 1985 (7.7)
Gepubliceerd 12/12/2016 door

Thom Hell in 1985 (7.7)

De Noorse singer/songwriter Thom Hell is al een tijdje bezig en onlangs verscheen met Happy Rabbit al z’n achtste plaat sinds 2004. Single 1986 doet het bij ons heel goed.

In het thuisland gaat Thom lekker. Z’n platen duiken op in de hitlijsten en met het in 2008 verschenen God If I Saw Her Now scoorde hij zelfs twee Noorse Grammy’s. Een jaar later won hij er weer eentje.

In Engeland worden ze ook steeds meer fan. In een review (7/10) haalde Uncut zelf Paul McCartney erbij als referentie om Hells liefde voor melodieën te duiden. Want melodisch, dat is het. Als je nog wat meer rondkijkt op het internet, lees je ook andere namen zoals 10CC, Elton John en The Beach Boys. Kortom: mooie liedjes.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Paul McCartney Ryan Adams Thom Hell