Potjandorie, Mat Cothran. Wat doe je ons aan? Want het allerlaatste album als Coma Cinema bevat het beste, maar ook het zwaarste wat dit melancholische wonderkind ooit schreef. Neem Thunder; er gebeurt niet echt veel, maar het komt keizacht binnen. Het komt door de tekst misschien. Het komt door zijn stem misschien. Het komt door de ogenschijnlijke simpelheid van mooie tonen misschien.
If it’s over
Let’s go our separate ways
Het album Loss Memory, met daarop dit kleine, fragiele nummer, verscheen afgelopen december. Maar Thunder kwam deze week op de redactie weer in rotatie door een nog kleinere, nog fragielere versie die Mat opnam voor Boxfish Sessions. Daar moest wel over geschreven worden. Welke versie mooier is? Weten we niet. Boeit ons ook niet. Luister ze vooral allebei.
When the thunder
Calls to me, then I’ll come over
Thunder gaat over afscheid. Van iemand waar je van houdt of van iemand die je niet wilt zijn. En Mat klinkt dan als een dierbare vriend op een moeilijk moment. Verdrietig en verward. Maar niet bang. Niet echt. Nou ja, een beetje misschien. Maar jij bent er. Jij luistert. En dat is al genoeg.
