Tag: <span>REM</span>

Volgende maand verschijnt met Arranging Time al weer het zesde album van de Amerikaanse singer/songwriter Pete Yorn. Het is de opvolger van de naar hem zelf vernoemende plaat uit 2010. Eerste single ‘Halifax‘ is een mooi, luchtig liedje om ons lekker te maken.

Na de muziek te hebben gemaakt voor de Hollywoodfilm Me, Myself and Irene, debuteerde Yorn in 2001 met musicforthemorningafter, dat dankzij de single ‘Life on a Chain‘ de goud-status in Amerika wist te bereiken. In de jaren daarna volgden supportshows bij niet misselijke acts als Dave Matthews Band, R.E.M., Crowded House, Foo Fighters, Weezer en Coldplay. Ook niet verkeerd: in 2009 nam Yorn een heel album op met actrice / zangeres Scarlett Johansson. Die plaat, Break Up getiteld, was vooral een groot succes in Frankrijk waar het de platinum-status kreeg.

En nu dus Arranging Time. “This new record represents a step forward in sonics and creativity while celebrating and honoring some of the groundwork I laid back in the early part of the century,” vertelt Yorn op z’n Facebook. Liedje ‘Halifax’ is alvast een prachtig voorproefje. “I know you’re waiting for me, I see you at the bus stop waiting.”


Nieuwe muziek

In 2013 raakten we helemaal verslingerd aan Jason Isbell (ex Drive-By-Truckers), met het album Southeastern. De betere (understatement) americana/folk waar we al menig maal naar verwezen (zoals bij Jonah Tolchin en Adam Faucett). 2015 wordt het jaar van een hopelijk waardigere opvolger van dit prachtalbum. Something More Than Free verschijnt 17 juli aanstaande.

Wat we volgens zijn website mogen verwachten is niet mals: “Expanding the boundaries of Isbell country, that territory of the heart and mind where people strive against their imperfections, and simultaneously against their circumstances, in a landscape that’s often unfriendly to their hopes.”

Mooie woorden, maar wat nog beter werkt is een een eerste voorproefje. En die is er: 24 frames. Een liedje dat veel goeds belooft, heel veel goeds.

En dan nog meer verplichte Jason Isbell kost: het werkelijke prachtige Cover Me Up, Elephant en Different Days.


Nieuwe muziek

Van krantenjongen tot miljonair is een gevleugelde uitspraak op de Gobsmag-redactie. Van blog-runnende muziekliefhebbers tot.. Ja, tot wat eigenlijk? Het was niets meer dan een bruggetje. Een bruggetje naar Jeff Beadle. Deze Canadees vult zijn dagen namelijk met het schoonmaken van zwembaden van de allerrijksten. Tijdens zijn werkzaamheden denkt hij na over het leven en probeert hij dit te vangen in liedjes die diep uit zijn hart komen. Mede mogelijk gemaakt door de Voice Recorder op zijn iPhone 5s.

Al dit schoonmaken en nadenken heeft inmiddels geleid tot zijn debuutalbum, The Huntings End. Acht pure singer/songwriter tracks die ons in eerste deden denken aan iets R.E.M-achtigs. Luister maar eens naar de track Did You Run, en dan met name de versie die hij voor Cardinal Sessions opnam tijdens Haldern Pop.

Ja, Haldern Pop. Jeff Beadle doet het opvallend goed overseas. Zo heeft hij dus een Duits platenlabel en regelt zijn boeker de ene na de andere show in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Daar mag wat ons betreft best een aantal Nederlandse showdata bij, als aanvulling op de support die hij doet voor Spain (de band, niet het land) in de Muziekgieterij (Maastricht, 11 februari).

Jeff Beadle blijkt ook nog eens een productieve jongen te zijn. Nog geen 6 maanden na zijn debuutplaat staat de volgende al te wachten. Vrijdag verschijnt Where Did We Get Lost, die je bij de buren al kan streamen. Van dit album stuurde hij alvast de single How Calmly vooruit. De clip? Jawel, geschoten tijdens Haldern Pop.

Nieuwe muziek

Uit Stockholm komt Barbarisms. Ze hebben net een titelloos debuutalbum uit en Easier All The Time is de nieuwste single.

Het is een interessant album met typische Amerikaanse lo-fi, “slackerige” gitaarliedjes die je oren doen spitsen. Soms al bij de titel (Macaulay Culkin on Pizza), soms pas na het refrein (“There will always be one more dick to suck” in het uitstekende Backwards Falkconer #2).

Barbarisms opereert dus vanuit Stockholm, maar draait “gewoon” om een Amerikaan: songwriter Nicholas Faraone. Via Parijs belandde hij in de Zweedse stad en daar ontmoette hij Tom Skantze en Robin Af Ekenstam: Barbarisms was geboren.

Afgelopen maand verscheen het debuutalbum dat in Amerika en Engeland langzaam positieve reviews aan het verzamelen is. Tip van de Gobsmag redactie: ze hebben op moment van schrijven nog maar 327 Facebook fans, dus je kunt nog geweldig de early adopter uithangen…

httpv://www.youtube.com/watch?v=—BWs_sK5g

Nieuwe muziek