Fans van Dawes, REM en Jeff Beadle (o.a.) opgelet: maak kennis met Stephen Babcock. Liedje Fight I Need is uitermate relaxed. Heerlijke stem. Prima gitaartje. Lekkere drums. Stephen komt overigens ook Carolina, en heeft een voorliefde voor Americana. En dat hoor je!
Over nieuwe singles en/of een album rept Stephen overigens met geen woord, behalve dan ‘dat ze eraan komen’. Opletten dan maar.
Dat is niet alleen een bandnaam, ook een boodschap. Liedje Hide Me Disguise Me is namelijk catchy. Oh zo catchy. Shake Some Action! maakt jangle pop, zoals ze het zelf noemen. Rock, maar gebaseerd op de pre-psych uit de jaren 60. Wij keuren het goed.
Shake Some Action! make sun-kissed Rickenbacker-rock that continues the tradition of the great power pop forbearers like The Kinks and Big Star, along with the jangle pop pioneers of the ’80s like R.E.M. and The Feelies.
Het liedje, en de hele plaat, is overigens gebaseerd op The 39 Steps, een film van Alfred Hitchcock. Elk liedje representeert een andere scene. Leuk concept en dikke aanrader, die film (en de muziek ook, natuurlijk!).
Todd Morse komt uit LA en heeft al een heel muzikantenleven achter de rug. Zo speelde hij in bands als H2O, Juliette and the Licks en ging hij mee op tour met The Offspring. Opmerkelijk is dat hij in al deze 20 jaar nog niets solo deed. Tot nu, met liedje Chemicals heeft hij een bluesy track gemaakt, die ergens het midden uit tussen een ingetogen U2 kneiter en R.E.M. klassieker. Of zoiets.
“I”m at the height of my musical confidence at age 51,” he said. “It’s okay to be a late bloomer. Better late than never.”
Rue Snider, singer/songwriter uit New York, zegt geïnspireerd te zijn door Cyndi Lauper, The Smiths en R.E.M. Vooral laatstgenoemde horen we terug op Run Away With You, de heerlijke opener van z’n vorige week verschenen nieuwe plaat City Living.
City Living is een plaat met het gevoel van, je raadt het al, de stad. En die stad is natuurlijk New York City. Snider verhaalt over z’n verhuizing naar Manhattan, verliefd raken op Coney Island en met een gebroken hart zwalken in Brooklyn. Of zoals hij zelf zegt:
“New York is the central character in the story of my life. It’s my longest relationship. It’s real love and heartbreak rolled into one. It’s the ex-lover who sticks around after the pain stops. It’s the seasons that change no matter what. It’s poetry personified. It’s incapable of dishonesty.”
Fijne stad, fijne plaat.
De oplettende lezer heeft Jeff Beadle al vaker voorbij zien komen op Gobsmag. Bijvoorbeeld met liedje Gone Before Sunrise of How Calmly. Jeff is Canadees en voormalig zwembadschoonmaker. De ideale job, want tijdens het schoonmaken is hij alleen met zijn gedachten en voice recorder. Dat leidde al tot twee wonderschone platen: The Huntings End en Where Did We Get Lost.
En even werden we dolblij toen we lazen dat Jeff op het punt staat een drieweekse Europese tour af te trappen (headline en ook enkele supportshows voor Justin Nozuka). Maar helaas: geen Nederlandse data. Als er iemand meeleest, boek je hem dan volgende keer als hij weer eens de plas oversteekt? Wij zijn u dankbaar. Tot die tijd: hier is met ‘Susie‘ een gloednieuw liedje van onze favoriete ex-schoonmaker.
Het verhaal van Jeff Beadle is prachtig, vinden wij. Jeff komt uit Canada. Dat is natuurlijk nog niet zo bijzonder. Maar wist je dat hij daar tot voor kort zijn dagen vulde met het schoonmaken van zwembaden? Dat gaf hem veel tijd om na te denken over het leven en zijn gedachten te vangen in liedjes die diep uit zijn hart komen. Dus niet alleen het verhaal is prachtig, zijn liedjes ook. Wat te denken van How Calmly, dat ruim 2 jaar geleden een dikke 8 scoorde op ons scorebord?
En twee weken geleden ontvingen we een leuk mailtje van Spotify. Jeff Beadle had namelijk iets nieuws uit. Liedje Gone Before Sunrise welteverstaan. Nog steeds enorm R.E.M.-achtig. Wij zijn dus blij.
De Canadese band The Sadies maakt als sinds 1998 platen en staat in het thuisland bekend om haar samenwerkingen met andere artiesten (zoals Neil Young, Neko Case). Zo gek kijken ze daar dan ook niet op van de meeste recente colab met indie held Kurt Vile. Voor het aankomende album Northern Passages zingt hij mee op het geweldige liedje It’s Easy (Like Walking).
Het zijn geen onbekenden van elkaar, The Sadies en Kurt Vile. Een paar jaar geleden deed Vile het voorprogramma van de band en “we’ve been friends ever since,” aldus The Sadies frontman Dallas Good bij de buren van Consequence of Sound. Daar vertelt Good ook dat hij Vile “forceerde” mee te doen door hem al een muzikaal afgemaakte versie van It’s Easy (Like Walking) te sturen. Om de druk nog een beetje op te voeren, gaf-ie er ook een heel strenge deadline bij. Het werkte: “He delivered, as he always seems to do.” En hoe.
Over de Amerikaanse / Zweedse band Barbarisms hebben we het eerder gehad op Gobsmag, twee jaar geleden om precies te zijn. Toen was er net debuutplaat, nu is er een opvolger: Browser. Liedje Lost Positions is de sterke single.
Dat Barbarisms een speciale band is, wisten we twee jaar geleden al. Vanwege de totstandkoming (een Amerikaanse muzikant die via Parijs in Stockholm blijft plakken) en de sound (sloom, slack, maar wel met inhoud + fascinerende songtitels als Macaulay Culkin on Pizza). Onlangs lazen we nog iets bijzonders. Drummer Robin Af Ekenstam werd tijdens de opnames van het eerste album gediagnosticeerd met kanker. Werd zo erg dat z’n onderarm is afgezet. Daar zit nu een spatel, met daaraan bevestigd een drumstick, want de show must go on.
Nieuwe plaat Browser laat horen dat Barbarisms gegroeid is. Ze experimenteren met “rough and ready recording methods,” vertelt de Nederlandse distributeur. Die merkt ook op dat het fijne Britse magazine Uncut bij het omschrijven van Barbarisms’ geluid de woorden “conversational poetry” gebruikt. Spijker + kop.
