Tag: <span>Radiohead</span>

Dat we fan zijn van onze Zuiderburen is geen geheim. Niet alleen van De Rode Duivels (ja, wij switchen snel van favoriete land), ook van hun muziek. En in dat kader leek het ons tof om je de nieuwe track van Faces On TV te brengen: Love / Dead.

Ok, wat meer info. Faces On TV is de band rondom frontman Jasper Maekelberg. Hij werkte al als producer/engineer/mixer aan albums van Gabriel Rios, Jeff Neve en Douglas Firs. En met zijn band Faces On TV bracht hij afgelopen week met Love / Dead een derde single uit. Volgens de enthousiaste promotor “from the same universe as Radiohead, Portishead en Balthazar.”

En hoewel pas hun tweede single gaat het lekker met de band. Airplay op Studio Brussel, video-premieres bij De Morgen en support act van Balthazar. <korreltje zout> Hier kunnen ze sinds vandaag dan ook een feature op Gobsmag aan toevoegen.</korreltje zout>. De boodschap is in ieder geval dat het enorm lekkere muziek is. Ow, en zelfs Oscar & the Wolf schijnt fan te zijn…

De clip vonden we overigens ook tof. Hij werd gemaakt door Victor van Rossem. Die naam zegt je waarschijnlijk niets, maar check sowieso wel even zijn docu waarin hij 5000 mile aflegde om vrienden te worden met een compleet vreemde.


Nieuwe muziek

Onlangs verscheen het titelloze debuutalbum van de uit Minneapolis opererende band Aero Flynn. Een interessante plaat die muzikaal gezien zowel doet denken aan Radiohead als aan Bon Iver.

Een kleine waarschuwing vooraf: we gaan nu even vol in de Leo Blokhuis-modus, dus zet je schrap.

Meesterbrein achter Aero Flynn is Josh Scott, die ooit in een band zat genaamd Amateur Love. Een band met naar verluidt een grote toekomst, maar zover zijn ze nooit gekomen. In Amateur Love zaten leden van Justin Vernons (aka Bon Iver) oude band DeYarmond Edison. En, het wordt steeds leuker, in beide bands zaten leden van topband Megafaun. (Overigens zat in DeYarmond Edison ook Chris Porterfield, die je tegenwoordig weer kent van Field Report — ook zo’n fijne band). Dit speelde zich allemaal af in Wisconsin, de plek waar vanuit Bon Iver in 2007 zo hard doorbrak met de game-changing plaat For Emma, Forever Ago. Een bijzonder creatief plaatsje dus.

Nog iets toffer: Chris Potterfield, van Field Report dus, schreef een stuk over de Wisconsin muziekscène en steekt wat veren in de reet van zijn goede vriend Josh Scott en diens band Amateur Love:

Vern (Justin Vernon, red.) and I were about to go see Josh’s band play. They were the better band and everyone knew it. The songs were better. The ideas were grander. The subject matter weirder. The narrators more honest and articulate. The frontman more compelling. The potential greater. Amateur Love were and remain the best band I have ever seen.

Ook heeft Potterfield mooie woorden voor de dit jaar verschenen debuutplaat van Aero Flynn, de nieuwe band van Josh:

I believe that this record, this long-awaited record, is quite seriously a life-or-death record. Josh had to make it to stay alive. And it must be heard in the context of deferred health, deferred relationships, deferred dreams, deferred healing. As spit in the fucking face of the symptoms of disease, like rot and destruction and apathy and cynicism.

Behoorlijk interessant dus allemaal. Tijd voor een documentaire over Wisconsin muziekscène, wat ons betreft. En wat wij vinden van die Aero Flynn plaat? Twee woorden: Redelijk Briljant. Check daarvoor single Dk/Pi hieronder en vooral het zeven minuten durende Floating.


Nieuwe muziek

De Australische singer/songwriter Hein Cooper stond in 2013 te spelen in een klein cafeetje in Sydney waar toevallig de manager van het Canadese Half Moon Run aan de bar stond te drinken. De beste man was onder de indruk en nodigde Hein meteen uit om liedjes te gaan schrijven in Montreal. Zoals dat gaat. Lang verhaal iets minder lang: die liedje klonken veelbelovend, Hein zette een krabbel onder een contact bij het Canadese label waar ook Half Moon Run bij zit (Indica Records) en vloog weer terug naar Australië om aldaar verder te werken aan zijn werk en het verder uitpluizen van de gewenste sound.

In 2014 vloog Hein weer naar Montreal met in z’n handbagage een pak nieuwe liedjes. Daar liep hij een studio in en werd een begin gemaakt met z’n titelloze debuut EP’jte. Aan de andere kant van het glas zat producer Marcus Paquin achter de knoppen, die al eerder schoof voor niet misselijke bands als Arcade Fire, The National en Local Natives.

Dat EP’tje ligt er nu en bevat met opener The Art Of Escape een waar prijsnummer. Een belangrijk liedje ook, vertelt Hein:

I had been demo-ing the track in lot’s of different ways, with different lyrics and structures, before I finalised the message and theme of the song. This theme has been something very deeply set in my personal life. I have always needed to have change and transition and escapism has become a big part of it. So ‘The art of Escape’ became my mantra for this. It is a call to all of the wonderful displaced beings I have found in my life and more broadly, everyone who feels alone in their own idealistic dreaming.

Maar ook liedje The Real mag er zijn. Net zoals in de laatste minuut van The Art Of Escape laat Hein hierop horen dat hij niet te vangen is in het folk-hokje. We moeten zelfs een klein beetje denken aan Radiohead, al blijft dat altijd gevaarlijk om te zeggen.

Onder de indruk, dat zijn we.


Nieuwe muziek

Belangrijke man achter het Australische Why We Run is Nic Cogels. Hij reisde de wereld rond om uiteindelijk down under neer te strijken en aldaar de broertjes Ed en Lloyd Prescott te ontmoeten. Ze halen Nick Langley erbij en een band is geboren: Cogel. Ze maken twee EP’tje, doen een paar voorprogramma’s en leren het spel. Omdat veel mensen echter niet weten hoe ze de bandnaam moeten uit spreken, veranderen ze ‘m in Why We Run.

Single ‘Comfortable Lie’ is het eerste wapenfeit van deze doorstart en gaat over -hoe toevallig- de boel de boel laten en een nieuwe start maken. Why We Run regelde een bekende producer (Wanye Connolly – oa bekend van zijn werk voor Australische prachtbands Cloud Control en Boy & Bear) en voor de videoclip een topregisseur: Tim Gibsbs, die eerder facturen naar acts als John Lennon, Dire Straits en Motorhead mocht sturen.

Over die videoclip gesproken, daar is iets mee: “The clip uses a technique known as Camera Obscura – incorporating a truck, 1000s of photos and many locations. We believe it’s possible that Camera Obscura hasn’t been used before like this in a music video.” Hoe ze dat gedaan hebben? Check de making of.

Goed bezig, zeggen wij dan in Nederland.

Nieuwe muziek

IJsland ken je natuurlijk van Kolbeinn Sigþórsson en goede muziek. Wat te denken van Bjork, Asgeir en Sigur Ros? Iets minder bekend, maar niet minder mooi is Low Roar. Oké, dat is niet helemaal eerlijk. Zanger Ryan Karazija komt namelijk gewoon uit Amerika, maar liet zich inspireren door het IJslandse landschap.

Hoogtepuntje van eerste plaat Low Roar (2011) is wat ons betreft Just A Habit. Op de opvolger, 0 (2014) gaat de band verder waar het gebleven was en combineren ze dromerige folk met elektronische invloeden en een flinke dosis Radiohead. De sfeer is typisch IJslands, maar doet ons ook denken aan Other Lives en misschien wel een beetje Bon Iver. Niet enorm toegankelijk, maar niet minder fascinerend.

Afijn, genoeg namedropping. De helden van KEXP nodigden Low Roar uit voor een sessie in de studio en het resultaat is verbluffend. Stop what you’re doing en luister even naar Easy Way Out. Maar niet voor we je nog een kneiter van een tip hebben gegeven: vorige week had je Low Roar kunnen bewonderen op Crosing Border! Geen paniek, je krijgt een herkansing in januari, wanneer de heren op Eurosonic staan.

Nieuwe muziek

Hij is drummer bij de altijd verrassende band Radiohead, maar ook solo timmert-ie aardig aan de weg: Philip Selway. 7 oktober verschijnt met Weatherhouse z’n tweede plaat en eerste single ‘Coming Up For Air’ is prachtig.

Selway heeft Weatherhouse, opvolger van het in 2010 verschenen Familial, grotendeels opgenomen in de studio van Radiohead, samen met bevriende muzikanten Adem Ilhan en Quinta.

“From the outset we wanted the album to be the three of us, and we covered a lot of instruments between us,” vertelt hij. “With a studio full of inspiring gear and a great-sounding desk, we felt like a band. Different musicians stretch you, and I felt stretched on Weatherhouse, but very enjoyably so.”

Eerste single ‘Coming Up For Air’ scoort meteen hoog hier op de redactie. Helemaal in combinatie met onderstaande videoclip. Wauw.

Nieuwe muziek