Good old Steve Lamacq (BBC Radio) zit er meestal niet naast als hij enthousiast is over nieuwe bands (“cracking stuff” zegt Steve). Duo Stables vormt hierop geen uitzondering. Matthew Lowe en Daniel Trenholme maakten met liedje Bossa Nova Hangover een heerlijk mellow indie-folk liedje, een beetje in de stijl van Quiet Hollers.
Wist je nog dat we fan waren van Quiet Hollers? Althans, dat zijn we nog steeds. In dat straatje kwamen we onlangs Sleep Moscow tegen. Liedje I Hate The Birds klinkt toch heerlijk vetrouwd? Alsof het al jaren je favoriete band is.
17 augustus was een belangrijke dag voor Matt, Vince, Charlie en Will. Dat was namelijk de dag dat met Feel So Good de debuutsingle van hun band Batting Cages verscheen. Wij luisteren en denken aan retro, synths, Quiet Hollers en Matt Berninger. Wat wil je nog meer? Nou, een album bijvoorbeeld. Voorlopig is daar geen sprake van, helaas. Nou ja, dan doen we het maar met deze kneiter, goed?
Naja, wonder… Geen gekke dingen, hoor. Maar Parker Ainsworth zingt over wonderen in liedje American Miracle. En dat doet hij op een manier die absoluut in de smaak gaat vallen bij liefhebbers van bands als Quiet Hollers en Boy & Bear.
American Miracle is Ainsworths eerse liedje (volgens Spotify), dus info over een plaat, EP en shows hebben we eigenlijk nog niet voor je. Maar dat wordt een kwestie van tijd. Want een platform als Buzzbands LA heeft ze al opgepakt. En wat goed is komt snel, nietwaar?
Nieuw bandje uit het altijd hippe Brooklyn tippen? Komt-ie: check Hypoluxo eens. Met Taste Buds is er sinds een paar maandjes een fijn EP’tje uit, ‘Nevada‘ is ons favo liedje.
“Sort of funny.” Met die drie woorden omschrijft het kwartet op Facebook hun genre. Dat zegt wel wat over hun kijk op het in hokjes denken, maar niet zoveel over hun sound. Maar goed, daar zijn we dan voor. Om de Brooklyn connectie levend te houden, kun je een beetje denken aan The National, ten tijde van hun “shaky” debuut (16 jaar oud alweer). Iets recenter en meer hoorbaarder: Quiet Hollers en (op andere tracks dan de hier uitgelichte) Real Estate. En vooruit, misschien een beetje Joy Division. Indie jingle / jangle postpunk dus. Zo, lekker hokje gebouwd. Koffie?
Gobsmag is verliefd op The National, dat is zo langzamerhand geen geheim. Ons hart maakt dan ook altijd een sprongetje wanneer we iets tegenkomen dat ons hier aan doet denken. Denk bijvoorbeeld aan prachtband NO (tegenwoordig gaan de heren overigens door het leven als Black English). We moeten er overigens ook bijzeggen dat we vaak enthousiast de e-mail openen bij vergelijkingen met The National. 9 van de 10 keer komen we echter bedrogen uit. Zo niet deze keer: Quiet Hollers is namelijk pure pracht.
Goed, Quiet Hollers. Eerlijk is eerlijk, Mont Blanc is bij uitstek de track met National-allures. Maar de rest van de plaat Quiet Hollers mag er absoluut ook zijn. Iets meer up-tempo, een beetje The Shins, zo u wil. Of My Morning Jacket.
Maar goed, vandaag gaat het over Mont Blanc. Dat is gewoon een prachtig, apocalyptisch liedje. Wat te denken van pure poëzie als “Shed a tear for the books I should’ve read”?
Wat we overigens niet konden geloven is dat frontman Shadwick Wilde een historie in punk-rock heeft. Nog niet zo heel lang geleden liet hij zich inhuren als gitarist voor bands die in onze ogen een bak herrie maken. Prima stap dus, de formatie van zijn eigen band Quiet Hollers.
