Tag: <span>Pulp</span>

Fragile Creatures valt van breekbaarheid naar luchtigheid (7.8)
Gepubliceerd 10/05/2019 door

Fragile Creatures valt van breekbaarheid naar luchtigheid (7.8)

Op 14 juni 2017, net na middernacht, vatte de Grenfell Tower in London vlam. Tweeënzeventig mensen kwamen om het leven. En het was tijdens de nasleep van deze ramp dat Adam van Fragile Creatures (Brighton, Engeland) een pen pakte en een nieuw nummer schreef. Falling (ogenschijnlijk over de liefde) kwam bij sombere gedachten. Over mensen die niet meer meetellen, over de teloorgang van publieke voorzieningen en een systeem waar meer van gevraagd wordt dan het kan bieden.

In alle eerlijkheid; dat horen we er niet allemaal in terug. De toetsen zetten wel direct de toon (om op te zoeken: een beetje zoals de saxofoon in Dr. Grossbaum) en vrolijk is die niet. Maar plots komt er dan een Pulp-achtig refrein en wordt er een beetje luchtigheid de donkere kamer in geblazen. En die luchtigheid raakt het nummer niet meer kwijt. Dat is ook helemaal niet erg; dat maakt Falling wonderlijk mooi.

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=kylNEuxM6po[/embedyt]

Nieuwe muziek

Blur Fragile Creatures Jarvis Cocker Pulp

Nachtelijke onrust volgens The Purrs (7.7)
Gepubliceerd 13/07/2018 door

Nachtelijke onrust volgens The Purrs (7.7)

Er hangt iets in de lucht. De hitte van de dag hangt nog in de kleine tuintjes en de geur van een smeulende barbecue waait over de schuttingen. Er is iets op handen. Je voelt het. In de vochtigheid van de nacht. Je voelt het. Aan de spanning tussen de huizen. Er staat iets te gebeuren. Want zo’n nacht is het. En The Purrs weet die nacht verdraaid goed en beeldend te beschrijven in tekst én muziek in Late Night Disturbance. Treffend als de cruciale beginscène van je nieuwe favoriete Netflix-serie.

Late last night they cut the power to the neighbourhood
The sky went black outside my windowpane

Het is een pareltje van the Purrs, de band uit Seattle die liever niet vertelt hoe lang ze al bezig zijn (sinds 2000, weten wij). Inmiddels zijn ze vijf albums, een paar ep’s en verschillende singles verder. Nu komt binnenkort het nieuwe album Destroy the Sun uit en dat bevat volgens eigen zeggen hun sterkste werk ooit. Dat willen we best geloven, nu wij Late Night Disturbance hebben gehoord. Want het intro is spannend, de stem is lijzig en het verhaal is prachtig (ook al weet je eigenlijk nog niets). Het klinkt alsof de wereld op het punt staat voorgoed te veranderen. Maar dan in het klein. In een stad, in een wijk, in een straat.

Yeah it’s always a bad idea to let them know how you really feel

En juist dat is het wat Late Night Disturbance onweerstaanbaar maakt: je weet niet alles. Maar de muziek zegt veel. De stroom valt uit. Er klinken schoten. De politie komt. En iemand ziet de wereld voorbij trekken. Maar waarom? Wat is er gebeurd?

Nieuwe muziek

Lou Reed Pulp The Church The Dandy Warhols The Purrs

De perfect ongebalanceerde low fidelity indie-pop parel van Fuzzystar (7.9)
Gepubliceerd 27/01/2017 door

De perfect ongebalanceerde low fidelity indie-pop parel van Fuzzystar (7.9)

Potjandrie. Levert Andy Thomas van Fuzzystar uit Edinburgh daar even een perfect ongebalanceerde low fidelity indie-pop parel af. Maar vergeet deze pretentieuze woorden; luister vooral naar die van Andy. Want hij vertelt in High Friends over vriendschap, verloren t-shirts en over platen die je eigenlijk al in je collectie had moeten hebben. Over banen waar je niet gelukkig van wordt. Over mensen die je al lang niet meer gesproken hebt. Maar vooral over vriendschap. Hij begint zo:

Spent most of the last five years
not knowing what to do
Lost a lot of good band t-shirts
to those I barely knew

En dan, dan gaan al je vrienden plots een andere kant op. Zo lijkt het. En jij huppelt dan ook maar in een bepaalde richting. Sommigen lopen goed, anderen verdwalen en eigenlijk zou alles weer op zijn nieuwe plaats moeten vallen. Daarom probeer je er het beste ervan te maken. Maar je blijft denken aan toen, toen alles nog was zoals het was. En je blijft denken; kunnen we nog terug? Maar goed, we hadden het over High Friends van Andy Thomas.

If we called them up
Would they recognize the sound of our voices
And get mad about it all and that we didn’t call
Forget about it all and some of their choices

In april verschijnt het album Telegraphing. Dat is volgens Andy ‘a compilation of songs about love, loss, disconnection, coming together and falling apart.’ Precies wat we willen horen.

Nieuwe muziek

fuzzystar Pulp Sun Kil Moon The Cribs

Meilyr Jones uitgelicht (8.0)Meilyr Jones
Gepubliceerd 04/03/2016 door

Meilyr Jones uitgelicht (8.0)

Ken je Race Horses nog? Vonden wij een leuk bandje uit Wales. Brachten twee platen uit (laatste in 2012), stonden oa op London Calling en deden het best aardig in de UK. Toch werd er in 2013 een punt achtergezet en doken de bandleden in diverse andere projecten op, zoals bij Neon Neon, Cate Le Bon en Stealing Sheep. Zanger Meilyr Jones is solo gegaan en 18 maart verschijnt z’n debuutalbum dat als titel dat ene jaartal heeft: 2013.

Eind vorig jaar verscheen in Engeland een eerste single in de vorm van het even satirische als fijne How to Recognise a Work of Art, onder andere opgepikt door The Guardian:

One of this year’s unexpected pleasures has been Meilyr Jones. The former frontman of Race Horses has gone solo, and anyone who has seen him live will know that he’s an unusual proposition, shifting from Dexys-style indie-soul to heart-rending balladry to shiny pop. All delivered like a young, Welsh, Jonathan Richman.

Follow-up single ‘Featured Artist’ vinden wij minstens zo’n onverwacht plezier en niet alleen vanwege dat heerlijk Beatleseque getrompetter. Geweldig popliedje.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Meilyr Jones Pulp Race Horses