Er is een plekje op aarde waar pop en indie heel dicht tegen elkaar aan schurken. Wij denken dat dat plekje op het eiland Wight ligt, want daar komt Plastic Mermaids vandaan. Liedje Alaska, van het onlangs verschenen EP-tje Everything Is Yellow And Yellow Is My Least Favourite Colour (uitstekende titel), is zo’n gekarteld stukje popmuziek. Op zich niets nieuws, maar wel verdraaid fijn.
De dream-pop-electronica-folk-post-rock van Plastic Mermaids wordt met zelfgebouwd apparatuur opgenomen in een zelfgebouwde studio op dat kleine eilandje voor de kust van Zuid-Engeland. Gitarist/producer Jamie Richards daarover:
(…) some stuff sets on fire. On more than one occasion I’ve gone to make a cup of tea only to return to a room full of smoke. I’m too far down the line to stop now though, and every time I plug something in and hear how great it sounds I’m reminded to persevere: I’m building myself the studio I could never afford, and I haven’t electrocuted myself. Yet.
Maar goed; dat heeft niet zoveel met de sound van Plastic Mermaids te maken. Daarvoor kun je ook beter luisteren dan lezen trouwens. Nog één ding; zou de titel van het derde EP-tje soms iets te maken hebben met het geel uit Lüschers kleurentest?
