Als Sir Elton je liedjes draait op Beats 1, het radiostation van Apple, dan doe je vast iets goed. Als je ze live mag spelen op The Great Escape, Metropolis en Indiestad, dan doe je vast iets heel goed. En als Noisey, The Guardian en BBC over je praten, dan doe je vast iets geweldig. Misschien dat Giant Party uit Londen dus helemaal geen introductie meer behoeft. En toch posten we I Know You’re Gonna Let Her Down gewoon. Omdat Giant Party, volgens The Guardian, ‘calls to mind Lionel Ritchie on Marvin Gaye’s drugs.’ Wil je horen toch?
Tag: <span>Peter Gabriel</span>
De band Lo Moon zweeft al een tijdje rond in de “blogosfeer”, dankzij het droppen van een paar fijne singles in 2016 / 2017. Vorig week verscheen dan eindelijk het titelloze debuutalbum, uitbracht bij het grote Columbia Records.
Het Amerikaanse Lo Moon bestaat uit Matt Lowell, Christina Baker en Sam Stewart (Leuk popquiz-weetje: Sam is de zoon van Eurythmics man Dave Stewart). Het begon destijds allemaal met een demo voor eerste single Loveless, gemaakt door Matt in een New Yorkse kelder. Hij liet ‘m horen aan Christina en die werd gek, vertelde ze bij NPR: “The first time I heard it, I was, like, screaming. and everyone in the other room was like, ‘What is going on in there?’ The big fills came in, and I was just excited because it sounded like Phil Collins.” Vervolgens kwam Sam erbij na een jamsessie, in de schuur in de achtertuin.
Met die single, geproduceerd door Chris Walla van Death Cab For Cutie, ging het hard. Veel views en streams, shows en voorprogramma voor bv The Temper Trap, Lemon Twigs en London Grammar.
Het vorige week verschenen debuutalbum kan inmiddels al rekenen op goede kritieken. Twee woorden die veel vallen: melancholy atmospheres. Noemen wij een droomplaat. Prijsnummer moet Thorns zijn, met dat sfeervolle Talk Talk trompetje. Prachtplaat.
De Noord-Ier Glenn Rosborough kwam eind vorig jaar op onze radar met single ‘Burn Blue’, ons in de schoot geworpen bij het uitpluizen van het Eurosonic programma. Een indrukkwekkende en groots klinkende song (“Jawdropping” volgens de Daily Mirror), niks meer en niks minder. Met Another Lesson pakt Glenn nu stevig door.
Het nummer vond haar oorsprong op een huisfeestje, vertelde Glenn onlangs bij de buren van Clash Music:
“We’d been up all night and everybody fell out with each other about something that no one remembers. It’s about that human capability of having control then losing control. Life’s about choices. You can make excuses or take responsibility for how you interact with the world. Not allowing yourself to get sucked into negativity in life is the best thing you can do.”
Met ‘Another Lesson’ en ‘Burn Blue’ in de tas, lijkt de toekomst voor Rosborough, in het dagelijks leven leraar op een faciliteit voor kunst en creatieve media, steeds zonniger te worden. Supportshows voor oa DMA’s, Mew en Seafret stonden al op het tourschema en met bevestigingen voor festivals als Sound City (Liverpool) en Kendal Calling komt succes op het Europese vasteland ook steeds dichterbij. Enkele gigs heeft hij al gedaan in Nederland (Eurosonic, Stille Nacht en Afterslag in Apeldoorn) en het wachten is nu op een volwaardig tourtje. We zijn er meer dan klaar voor.
Nieuw talent uit Australië: maak kennis met de 22 jarige singer/songwriter Sophie Payten a.k.a. Gordi. Volgende week verschijnt haar debuut EP Clever Disguise op het Amerikaanse kwaliteitslabel Jagjaguwar.
Op dat EP’tje het geweldige liedje Can We Work It Out. Een liedje met, volgens het label, “big, worldly drums of those aforementioned Peter Gabriel classics and a towering, multi-layered vocal chorus that will instantaneously sear itself into your musical memory.” Oftewel: Can We Work It Out is een kneiter van een knoeperd.
Hulp in de studio kreeg Sophie overigens van Ben McCarthy, die eerder werkte met Megan Washington. Ook Alex Somers (Sigur Ros) en Francois Tetaz (Gotye) kwamen meer dan eens langs. Dus ja, dit gaat wel werken.
In thuisland Australië gaat de naam van singer/singwriter Ben Abraham al aardig rond. Komt door z’n mooi debuutalbum Sirens, dat in juni eindelijk ook in Nederland verschijnt.
“De dertien songs van Sirens zijn de afgelopen jaren geschreven in een periode waarin van alles gebeurde,” lezen we op de website van de Nederlandse platenmaatschappij. “Eigenlijk is dit daarom een soort muzikale documentaire over verlies, verlangen en levensgroei.”
Hulp voor het album kreeg Abraham overigens van Gotye en country-legende Emmylou Harris nam ‘m al eens op tour. En ook niet onverdienstelijk: hij schreef ook mee aan het album van Grammy genomineerde zangeres Sarah Barreilles
Dan Mangan is natuurlijk geen onbekende naam in muziekminnend Nederland. Wat te denken wat kneiters van knoeperds als Robots en The Indie Queens Are Waiting? Je hebt gelijk, allemaal best een tijdje geleden. Daarom is het dus goed nieuws dat er sinds twee weken een nieuwe plaat in de winkels ligt: Club Meds.
Kleine correctie: het album verschijnt officieel op naam van Dan Mangan + Blacksmith. Het is niet alleen een naamswijziging. De muziek verschuift ook wat van folkie ‘earworms’ naar een band-geluid en zelfs wat synths van tijd tot tijd. Even wennen in het begin, maar na 1 of 2 luisterbeurten ben je helemaal om, trust us.
Laten we dat illusteren aan de hand van de track ‘Vessel’. Een beetje in de stijl van Grizzly Bear, Brian Eno en Peter Gabriel. Juist, een tikkeltje anders dan je van deze sympathieke Canadees gewend bent. Wat we nog meer van harte aanbevelen zijn de tracks Offred en XVI.
