De Britse band Orphan Boy zou je een goed bewaard geheim kunnen noemen. Met de release van Coastel Tones zijn er echter steeds meer mensen te vinden die het willen verklappen.
Het is een mooi verhaal: vier gasten uit het toeristische Cleethorpes vinden elkaar in de liefde voor The Jam, The Smiths en Oasis en beginnen een band: Orphan Boy. In 2007 debuteren ze met Shop Local en volgen de eerste fans. Ze verhuizen naar Manchester en drie jaar later verschijnt opvolger Passion, Pain & Loyalty.
De platen worden goed ontvangen door critici, maar de laatste stap richting doorbreken krijgen ze niet voor elkaar. In 2011 volgt een besluit: we kappen er mee. Een afscheidsconcert vindt plaats. Het wordt chaos, maar op een goede manier. Zanger/gitarist Rob Cross: “The stage was invaded after every single song. It was really shambolic, and it meant we never had proper closure. There was this sense of the band having… unfinished business.”
De jongens verhuizen terug naar Cleethorpes en na een tijdje begint het toch weer te kriebelen. De band wordt nieuw leven in geblazen en met een bijzonder laag budget wordt begonnen met de opnames van Coastal Tones. Gelukkig maar, want daarmee hebben ze onlangs een geweldige Britpop-(mag je dat nog zeggen?) plaat afgeleverd. Lovende recensies stromen binnen, die van Q Magazine voorop (vier sterren) waarin ronkende namen als The Clash, David Bowie en The Psychedelic Furs voorbij komen…
En tja, als het nu niet lukt, dan weten wij het ook niet meer. Topplaat.
