Lennon Gallagher, die in 1999 geboren zoon van voormalig Oasis zanger Liam Gallagher, is (naast model) sinds een tijdje ook frontman van Automotion, de band die hij oprichtte met schoolvriend Jesse Hitchman en verder formeert met drummer Otis Eatwell-Hurst en bassist Luke Chin-Joseph. Waar Bono jr. nog aardig klinkt als de jeugdige versie van z’n pa, heeft Lennon er gelukkig voor gekozen om niet op het familiepad van de britpop te gaan lopen. Op de in de zomer verschenen (en zeer interessant zijnde) debuut-EP In Motion horen we hem voornamelijk teksten praatzingen, in de traditie van pakweg Tindersticks en Arab Strap. Voor de EP, die “the dominance of technology in society, becoming and overcoming and the start of a journey towards creating something new” behandelt, zegt de band vooral geïnspireerd te zijn geweest door het werk van Marcel Duchamp, John Cage, Neu! and Robert Fripp. Beste track is de bezwerende single: Mind and Motion.
Tag: <span>oasis</span>
Een paar keer beluisterd inmiddels en ondergetekende weet nog niet zo goed wat-ie nou moet met Acoustic Hymns Vol 1., de vorige week uitgekomen soloplaat van voormalig The Verve zanger Richard Ashcroft. De titel is duidelijk: liedjes uit zijn oeuvre in akoestische vorm. Natuurlijk Bittersweet Symphony als opener. Eerste gedachte: goed cashen, want hij heeft immers onlangs eindelijk Jagger / Richards bij de credits mogen vervangen door z’n eigen naam. Good for him. Fantastisch nummer, maar deze versie voegt niet echt veel toe, net als die van Urban Hymns pareltjes Sonnet, Weeping Willow, Lucky Man, Space & Time en The Drugs Don’t Work. Veel violen, minder elektrische gitaren – dat is het recept en het begint me steeds meer te voelen als een steek naar z’n The Verve bandleden. Maar andere kant, de liedjes op Urban Hymns had Ashcroft destijds al geschreven voor een soloplaat toen de band op z’n gat lag… Meest interessant is nog de versie van sololiedje C’mon People (We’re Making It Now) wat hier een duet is geworden met die andere Britpopheld zonder de band waarmee het succes werd behaald, Liam Gallagher. En zo luistert het plaatje best aardig weg, maar wat het toevoegt? Geld waarschijnlijk, zei hij cynisch. En als ik de titel goed lees, zijn we net begonnen. Dan toch maar weer de echte Hymns opzetten (waar Liam overigens ook op te horen is, zij het uncredited).
The Perps is een nieuwe band uit Manchester die met All Puppets No Strings een single heeft uitgebracht waar britpopliefhebbers als ondergetekende gewoon erg enthousiast over kunnen worden. Het begin klinkt als DMA’S, daarna komt Oasis om de hoek, inclusief heerlijke Noel Gallagher-esque gitaarsolo vanaf 2:17. En veel meer valt er nog niet te vertellen over dit viertal, behalve dat ze nog geen label hebben, 558 Facebook-fans, dat het volume op 11 mag en verder moet je ook gewoon niet moeilijk doen, man. Madferit.
Na de eerste 10 secondes van sterke single Sweet Lullaby hoor je het al: de band ROLLA komt uit Manchester. De Oasis swagger hangt er lekker bij, zullen we maar zeggen. Bij de buren lezen we dat de vier lads van ROLLA hun sound zelf omschrijven als “pure Rock n Roll with the odd love song” en dat ze geïnspireerd raken door bands als Twisted Wheel, DMA’S, Fontaines D.C., The Verve en Idles. Voor de lockdown verscheen met Thinking of Tomorrow een prima debuutsingle waarmee de band eventjes kon schaven aan hun live performance.
Goeie nieuwe bandjes kun je op de raarste plekken ontdekken. Op de hoek van de straat, onder een slechte scène in een normaal gesproken toffe serie of hey, zelfs tegenwoordig weer op de radio. We liepen tegen het uit Southampton komende unsigned bandje Strangeways aan in een tweet aan Liam Gallagher. Dit is 2019, mensen. Terugvinden lukt natuurlijk niet meer, maar het was iets als: “Hey Liam, check our band.” Geen idee of de Oasiszanger dat gedaan heeft, maar wij wel. Blij toe, want debuutsingle ‘I’ll Be Waiting‘ is een klassieke Britpopkneiter in de stijl van, u raadt het al, Oasis. Dikke gitaarlagen en snerende zang: veel meer hebben wij niet nodig. Gisteren verscheen met ‘Runaway’ een tweede single die minstens zo schaamteloos bekend in de oren klinkt. Grappig dat de bandnaam dan vooral aan het The Smiths album Strangeways, Here We Come doet denken. Wat overigens een geweldige titel is. Je denkt letterlijk “vreemde manieren”, maar Strangeways is dus de niet officiële naam van een gevangenis in Manchester. Afijn, volume op 11 en as you were.
U weet inmiddels wel dat ondergetekende een britpophart heeft. Een hart dat sneller gaat kloppen bij het zien van een paar schoffies met gitaren, drums en een flinke dosis zelfverzekerdheid. Nieuw op die radar: April.
April komt uit Nuneaton, 14 km ten noorden van Coventry en 166 km verderop ligt Londen. Het kwartet staat pas aan de vooravond van een carrière, twee singles zijn er nu uit: Ten Miles High en de kneiter Open Mind. We horen respectievelijk de swagger van The Stone Roses en de branie van van Oasis. Iets dichterbij in de tijd: Blossoms. Kortom: britpop met een fijn stampende beat.
Er is er meer te melden? Nope, vooralsnog gewoon aanslingeren en continuing production of the open mind.
Manchester: sinds jaar en dag de stad van de beter gitaarbands. We noemen er nu gewoon heel snel drie uit ons hoofd: Joy Division, The Smiths en Oasis. Nog lang niet van die orde, maar al wel heel tof: City Reign.
Uw Gobsmag-redacteur, een onvervalste Britpopliefhebber, houdt het viertal al een tijdje in de gaten. Het was debuutsingle Making Plans die de radar aanzette in 2010. Een EP’tje volgde in 2011 (Numbers For Street Names) en twee jaar later met Another Step de eerste langspeler. En dat alles in eigen beheer. Indie is in dit geval dus écht independent. Kun je alleen maar respect voor hebben.
Waar het vroegere werk zowel qua opnamegeluid en songkwaliteit charmant rammelt, zijn de dit jaar verschenen singles When You Got It All en Disappear zonder twijfel het beste wat de band ooit gemaakt heeft. Nog altijd zonder platenmaatschappij, maar lerend van elke dag in de studio en goed kijkend naar hun voorbeelden wil City Reign maar één ding en dat is beter worden. Elk nieuwe liedje moet het beste zijn wat ze ooit hebben gemaakt. En het lijkt te werken. Want niet alleen Gobsmag is enthousiast, ook BBC Radio 6 draait inmiddels regelmatig een liedje van City Reign. Hoogste tijd om aan te haken, mensen.