En dat bedoelen we absoluut positief. Liedje I Don’t Care To Dance is namelijk prachtig, stemmig, melancholisch. Kortom, daar luister je naar. Intens. Leonard Cohen meets Nina Simone en Andy Shauf.
November wordt een spannende maand voor J.E. Sunde, dan verschijnt album 9 Songs About Love. Prima titel trouwens. En als we nog acht van dit soort liedjes mogen verwachten, dan zijn we zeker aan boord.
https://soundcloud.com/vietnam-label/jesunde-i-dont-care-to-dance
Een jaar of wat geleden was daar ineens Valerie June. Afkomstig uit Tennessee en acterend volgens het principe ‘wat goed is komt snel’. Debuutalbum Pushing Against a Stone werd geproduceerd door niemand minder dan Dan Auerbach (Black Keys) en ze stapelde lovende recensie op lovende recensie. En zoals dat wel vaker gaat werd het stil rondom Valerie June. Totdat daar in 2017 ineens weer nieuw werk verscheen. Liedje Two Hearts is haar meest recente wapenfeit.
Ben je vergeten hoe het klinkt? Alsof Nina Simone naast je staat en je met een, ietwat klagerige/nasale, stem betovert. En gelukkig komt ze ook weer deze kant op. Naar BIRD (Rotterdam) en Paradiso welteverstaan. Sla je slag!
Overigens kun je in aanloop naar het nieuwe album (The Order of Time) ook alvast luisteren naar het iets meer opzwepende Shakedown en het aan Van Morrison gelinkte Astral Plane.
Na Benjamin Clementine, komt er nu weer een bijzonder fijn soulgeluid uit Frankrijk, ditmaal in de vorm van het duo Joon Moon. Twee EP’tjes zijn er inmiddels uit: Chess (2015) en het gloednieuwe Call Me. Het is nu wachten op en smachten naar een debuutalbum.
Joon Moon bestaat uit Fransman en Nouvelle Vague’s producer Julien Decoret en de uit Kansas City afkomstige zangeres Krystle Warren. Haar prachtige stem werd al snel opgemerkt aan de andere kant van het kanaal, door The Guardian:
Warren’s voice is an extraordinary instrument, murmuring with tenderness at times, growling with intensity at others. It vividly recalls Nina Simone in its depth and smokiness, as well as John Martyn and (Jeff) Buckley in terms of virtuosic variety.
Hatsa, die je kun stickeren op het cd-hoesje.
Het nieuwe EP’jte, met de heerlijke titeltrack Call Me, blinkt uit in schitterende soul/pop melodieën, inclusief de nodige blazers. Maar pas op, wordt ons gewaarschuwd in het bio’tje: “The siren-like voice of Krystle Warren may have you addicted to Joon Moon before you know it.” Alsof dat iets ergs is.
