Tag: <span>My Morning Jacket</span>

Moby komt op 28 mei met nieuwe plaat Reprise, waarop hij samen met het Budapest Art Orchestra en gastartiesten als Kris Kristofferson, Gregory Porter en Mark Lanegan z’n bekendste nummers “reimagined” met “new arrangements for orchestra and acoustic instruments”.  Afgelopen vrijdag verscheen als eerste voorproefje het nog altijd breekbare Porcelain, met de hulp van My Morning Jacket zanger Jim James. Meer heb je niet nodig om op play te drukken.

Extra video: The Making of Porcelain (Reprise version)

Nieuwe muziek

Op de drempel van het nieuwe jaar een lijstje met de favoriete albums uit 2020 van ondergetekende. Albums die ik, om wat voor reden dan ook, vaak heb opgezet en nog altijd blijf opzetten. Ongetwijfeld niet de beste of belangrijkste, maar wat zou het. Gaan we dan (Spotify playlist helemaal onderaan de post).

Favoriete albums van 2020

We moesten het even dubbelchecken, maar inderdaad: Dr. Dog heeft in vier jaar Gobsmag nog nooit een feature gekregen. Bijzonder, want de Amerikaanse rockband is al bezig sinds 1999 en heeft al menig topalbum uitgebracht. Vorig jaar nog, het hier veelvuldig gedraaide Abandoned Mansion (al was dit een plaat die al sinds 2014 op de plank lag). Eind april verschijnt nummer 11: Critical Equation.

Volgens bassist / zanger Toby Leaman hoor je op de nieuwe plaat de jarenlange ervaring en gezamenlijke geschiedenis. En: “It’s a renewed testimony of love for ourselves, each other, the work we do together, and the willingness to approach something you know so well with a beginners innocence.”

Gitarist Scott McMicken beschrijft het allemaal iets minder liefdevol: “We’re different people now than we were 10 years ago and we’ve grown so much as a band, but in certain areas we were stuck … we needed to blow it up.”

En inderdaad, Dr. Dog is een beetje veranderd, zoals we horen op voorproefjes Listening In en Go Out Fighting. Iets donkerder geworden. Serieuzer misschien. Het maakt ze alleen nog maar interessanter.


Nieuwe muziek

Soms hoeven dingen niet ingewikkeld te zijn om mooi te zijn. Een prima voorbeeld daarvan is liedje It’s Raining Inside, van New Yorkers The Racer. Gebaseerd op 2 piano-akkoorden is het verre van complex, maar man, we blijven het maar draaien. Misschien vanwege de early Coldplay-vibe, de symfonische sound of de invloeden van Radiohead en My Morning Jacket. Of misschien wel het feit dat The Racer alles helemaal zelf doet. Geen label, in ieder geval. En dat leidde toch al tot drie albums, SXSW en verschillende syncs in tv-shows.


Nieuwe muziek

Via een vriend van Gobsmag kwam Roadkill Ghost Choir op ons pad. Must-listen voor liefhebbers van The War on Drugs. En dat zijn wij. Wikipedia leert ons dat ze een “American Alternative rock band from DeLand, Florida”, zijn. En niet zonder succes. Zo stonden ze al bij Letterman en speelden ze op Bonnaroo, Lollapalooza en Governors Ball festivals. En onder de fans bevind zich Ben Lovett van Mumford & Sons.

En waar de lovende woorden vandaan komen wordt al snel duidelijk als je meest recente plaat False Youth Etcetera aanzet. Die opent als The War On Drugs, maar later op de plaat komen ook invloeden van Tom Petty (zijn latere jaren), My Morning Jacket en zelfs wat Mumford voorbij. Omdat we de laatste tijd eigenlijk nog steeds aan het nagenieten zijn van plaat + gig van TWOD, kiezen we er vandaag voor om Vision On Vision / Undo aan je te tippen. Enjoy!

 


Nieuwe muziek

In 2015 waren we klaar voor een nieuwe plaat van de Canadezen van The Wooden Sky. Die plaat kwam er met Let’s Be Ready. En we draaien die plaat (inclusief kneiter Our Hearts Were Young) nog altijd. We zijn namelijk stiekem een beetje verliefd op het geluid van deze band. Wat nasale zang (Hiss Golden Messenger), een beetje My Morning Jacket en Alberta Cross, maar met name die sfeer do zo karakteristiek is voor Canada. Wegdromen dus.

Over iets minder dan een maandje verschijnt er ook weer een nieuwe plaat. Ditmaal luisterend naar de titel Swimming In Strange Waters. Afgaande op het voorproefje You’re Not Alone kunnen we daar alleen maar nog meer zin in krijgen dan we al hebben. En de plaat blijkt al helemaal perfect in onze zeitgeist te passen: “Gardiner explains that more now than ever, I feel the weight of responsibility to act and make things better for the people to come. Maybe that sounds cliche, but it feels very real now. As an artist, you have your voice, and not much else. So you gotta use it.”


Nieuwe muziek

Ongeveer 2,5 jaar geleden schreven we over Horse Thief. Liedje Devil kreeg toen een 8. We schreven: “Midlake meets Grizzly Bear, met van tijd tot tijd het psychedelische Temples-randje” en de EP Grow Deep, Grow Wild en langspeler Fear In Bliss werden hier op de redactie enorm gewaardeerd.

Blij waren we dan ook toen we bericht kregen dat de mannen van Horse Thief aan een nieuw album werken. Nog blijer werden we toen we vorige week single Another Youth in onze inbox kregen. En alsof het nog niet genoeg was stond daar ook bij dat de nieuwe plaat op kwaliteitslabel Bella Union (Fleet Foxes, Father John Misty, Jonathan Wilson) gaat verschijnen.

Namen die nog steeds in ons opkomen zijn My Morning Jacket, Grizzly Bear en Midlake. Kom maar door dus, met die nieuwe plaat (Trials & Truths).


Nieuwe muziek

Begin 2014 vroegen we het ons op Gobsmag serieus af: gaat het nu dan eindelijk gebeuren voor de Amerikaanse band White Denim? Dan gebeurde het dus niet. Beetje raar, want Corsicana Lemonade is nog altijd een topplaat. En jawel, de in maart uitgekomen langspeler Stiff doet ons ook weer juichen. Maar we hebben geleerd: over de toekomst houden we ons stil.

Overigens was het vorig jaar bijna over met White Denim. De band uit Austin had serieuze personeelsproblemen: zowel de drummer als de gitarist verlieten het schip. Frontman James Petralli vond het echter te vroeg voor het gooien van de handdoeken en ging op zoek naar nieuwe bandleden. Met succes, en met deze nieuwe formatie werd Stiff opgenomen. Petralli over deze periode:

I wanted to treat this like a debut record. The band’s still called White Denim and it is because that’s what we’re calling it, essentially, but I definitely felt like we needed to go back-to-basics. It was like we write the tunes, rehearse them for a week or two weeks – we didn’t do a lot pre-production – then just bang it out. It was the first time to go in with a producer from the beginning of a record and finish with a producer as well.

Hoogtepunten genoeg wat ons betreft: Real Deal Momma (zou een Black Keys hit kunnen zijn) of het swingende soul/blues-achtige Ha Ha Ha Ha (Yeah). Favorietje is Take It Easy (Ever After Lasting Love) waarop even wat gas wordt teruggenomen (en die sfeervolle outro, zou dat een knipoog zijn naar Albatross van Pink Floyd?).


Nieuwe muziek