Want dat doet Brandon Decker (uit Sedona, Arizona). Hij bevestigt zijn kunde met een uitstekende nieuwe single, The Matador. Eentje die gaat verschijnen op zijn nieuwe album, Born to Wake Up.
There’s not a right time to die, zingt-ie. Dat vinden wij ook. Maar meer nog dan ons gelijk, krijgt decker. van ons een dikke pluim. Alweer.
O, zeker. De stukjestikkers van Gobsmag zijn héél politiek geëngageerd. Maar dan wel in hun vrije tijd, op zijn tijd. Zo af en toe. Dus dat Matchstick Man over een politicus gaat (je kent hem wel) die zijn rol in deze poppenkast (de wereld dus) met overgave speelt en waar niemand over uitgesproken raakt (de media, mensen, de media), is ze niet ontgaan. En daar blijft het dan ook bij. Want die stukjestikkers houden in de eerste plaats van muziek. En decker. heeft met Matchstick Man – meer nog dan een protestsong – een verdraaid fijne old school rocker gemaakt.
‘I’ve invested everything I have into the music,’ zegt Brandon Decker (uit Sedona, Arizona). Toen keek hij eens naar zijn bankrekening en vond hij de titel voor zijn nieuwe album, waar voornamelijk songs op staan die verschenen op zijn zes eerdere platen. Maar Matchstick Man is nieuw. En urgent, zo horen we. En alle politiek daargelaten; het is natuurlijk óók gewoon een verschroeiend bericht over de onrustige tijden waarin we leven. Dat doe je natuurlijk het beste met een beetje folk, een beetje psychedelica en wat rock. Far out!
Nee, Manta Ray is niet de bijnaam van die buurjongen die zijn parelmoeren Opel iedere avond parkeerde onder een lantaarnpaal en wachtte tot het schijnsel van zijn gekoesterde auto een disco maakte. Manta Ray is een mooie, dikke vis (met zo’n lange dunne staart). Sam Brockington uit Bristol zingt erover. Maar daarover later meer.
Sam is bleus, Sam is soul, Sam is folk en nu al geliefd bij de BBC. Sam gaat lekker, met een fijne stem ook en Manta Ray is een verslavend voorbeeld van zijn talent. Op zijn achttiende trok hij naar Londen en speelde hij wekelijks overal en nergens in de stad. Maar daar kwam hij niet veel verder mee, vond hij. Een jaartje Australië wel.
En dan nog even over die manta ray; dat is dus een rog en als je die eens goed wilt zien dan is Burgers’ Zoo in Arnhem de aangewezen plek. Ze zwemmen daar boven je hoofd! Maar je bent hier natuurlijk niet om een uitje te plannen. En wij zijn geen VVV. Je bent hier voor de muziek. Dus luister snel. Het is echt te gek.
Het uit Leuven afkomstige zevental van The Herfsts behaalde in 2012 de halve finale in Humo’s Rock Rally en twee jaar de finale van Studio Brussels’ Nieuwe Lichting. Dan kun je dus wel wat. En dat horen we ook op de vrolieke debuutsingle ‘Two Dancers’, het eerste voorproefje van het deze maand verschijnende EP’tje Everybody’s Herfsts.
Zeven man, dus dat is een gezellige boel in het busje en de studio. Zelf omschrijven ze hun sound als “energieke indie-bigband-heavy-pop.” En, zeggen ze erbij, “verwacht feest en melancholie, een streep gitaargeram en een snuif elektronicagepingel.” Prima, niks meer aan doen.
Nic, Matthew, en Warren waren wel toe aan een pauze. Even rust na drie albums en een eeuwigdurende tour. Vier jaar rust. In die tijd doken ze diep in het creatieve proces en namen ze in alle kalmte Waltzed in from the Rumbling op. Het verschijnt op 29 april.
Dat intensieve leven bracht het trio uit Montreal veel; nominaties voor belangrijke Canadese prijzen, tv-optredens en veel airplay. Ze reikten zelfs tot Nijmegen; in 2008 en 2009 stonden ze in het voorprogramma van bijna vergeten bands. Maar Nederland (of Europa) ging niet overstag. Maar misschien lukt het met Waltzed in from the Rumbling en No Worries Gonna Find Us wel.
No Worries Gonna Find Us begint als een folk rock song en ontaardt in een licht onstuimige jam met jingle jangle gitaren. Dat bekoort ons mateloos. Tel daar dan de mantra over ‘zorgen die ons niet gaan vinden’ bij op en je krijgt een aangenaam en nog altijd bedaard anthem. Zoals we ze tegenwoordig kennen van bijvoorbeeld Bewilder.
Over die vier jaar durende hiatus en het nieuwe album heeft platenmaatschappij Secret City Records natuurlijk wel wat moois te zeggen:
They slept in their own beds and made their new album through nine seasons and the thick of life. Through births and deaths, most notably—magnificent sunrises, shattering sunsets and the days between. Their new LP is called Waltzed in from the Rumbling. It is a dance of days.
Wij zijn nieuwsgierig.
