Een tijdje terug vroegen we ons af of Simon Alexander de broer van Fink was. Liedje Brother deed ons hier aan denken, even als aan Matt Corby. Nieuwste liedje Along Came June op zich ook. Al zit er iets meer productie in ditmaal. Simon waarschuwt ons hardop voor de maand juni. De maand waarin doorgaans te gekke dingen gebeuren, maar mensen ook misbruik van je proberen te maken. Prima advies!
Tag: <span>Matt Corby</span>
Zit je klaar voor Lukas Ferdinand? Lukas heeft Zweeds/Noorse roots en woont in Stockholm. En hij maakt muziek, anders zou hij natuurlijk niet op Gobsmag verschijnen. Dat doet hij in de stijl van mannen als Hozier en Matt Corby. Zelf noemt hij liedje House on Fire een dystopian, smokey blues song about human shortcomings in the face of global crises.
En dan specifiek voor liedje It’s That Time Again. Met name voor liefhebbers van de relaxte sound van Elbow, St. Solaire, S. Carey, Leff Vollebekk of Matt Corby. Jesper is overigens eind 20 en komt uit Oslo en heeft er al een half muzikantenleven opzitten in andere bands als gitarist. Maar nu is het dus tijd om op de voorgrond te treden en met liedje It’s That Time Again is onze interesse zeker gewekt!
Ah, nu geven we het al weg. De Zweed Simon Alexander stuurde ons liedje Brother. Onze eerste ingeving: Fink (en Matt Corby)! En dat is verdomd positief, zoals trouwe volgens van Gobsmag zullen weten. Fink is namelijk awesome, en Simon Alexander is dat ook. Vooralsnog een standalone single, maar er komt vast snel een plaat jullie en onze kant op.
Levi Robin verraste, nee, overdonderde, ons een paar maanden terug met Airplane. Nu doet hij het weer, met nieuwste liedje Hey Love.
Om je geheugen wat op te frissen: in 2013 ontdekte Matisyahu de debuut EP van Levi Robin. Ze deelden hetzelfde geloof (het chassidische jodendom) en passie voor muziek. Matisyahu nodigde Levi out voor zijn voorprogramma en zijn carrière was onderweg. Helaas verschenen er na die debuut EP slechts een handvol nieuwe nummer. Waar Hey Love dus de meest recente van is. We horen nog steeds (in willekeurige volgorde) Keaton Henson, Angus Stone en Matt Corby.
De grote doorbraak, die we voorspelden, is nog niet geweest. Maar hey, wij kunnen er ook eens naast zitten, toch?
Daar gingen mensen toch wel even los op, hoor. Op King Without A Crown van Matisyahu. De chassidische jood (niet dat het ook maar iets uitmaakt, maar voor het bruggetje is het belangrijk) scoorde in 2006 een wereldwijde hit met een live versie van het nummer. Levi Robin was toen 14. Had nog nooit gehoord van het chassidische jodendom. Maar drie jaar later begonnen vrienden van zijn vader een ‘shul’ en Levi raakte gefascineerd. Hij bestudeerde de Shulchan Aruch HaRav en het werk van Rabbi Shneur Zalman (Wikipedia natuurlijk, [red.]). Afijn. Dat is het bruggetje.
Geloofsgenoot Matisyahu hoorde in 2013 het debuut ep-tje van Levi en bracht het bij zijn volgers onder de aandacht. Levi mocht bovendien optreden in het voorprogramma en vergaarde zo enige attentie. Daarna verscheen nog een singletje (Days of Our Youth, 2016) en nu is er dus Airplane. Een song waarmee Levi naam gaat maken, denken wij (hoewel het misschien niets nieuws onder de zon is, maar dat kan natuurlijk niet altijd en daar gaat het ook niet om; goed is goed, toch?).
Levi zegt zelf: ‘It was an NYC day, overcast in dark shadow from the rain clouds…I didn’t think much of it but as we took off, the plane pierced through these very clouds and suddenly I saw them below me… with endless expanse of pure blue skies and sunshine all around me. Such is life, my friends(…)’ Airplane is dus zo’n liedje dat zegt dat we door moeten gaan. Hoofd omhoog. Schouders recht. Want betere dagen komen eraan.
‘Would you believe me if I told you, I told you, there is a sign beyond the clouds?’
Wellicht heb je deze al gehoord; maar er zijn er vast die nog maagdelijk naar dit pareltje van Benedict Benjamin kunnen luisteren. En voor iedereen is het dan nog even wachten op 25 maart, want dan komt het debuutalbum Night Songs uit.
Ben Rubinstein zag twee van zijn bands worstelen met de raison d’être (The Mariner’s Children en Peggy Sue), had ‘a bad time with the girl I love’ en doolde na nachtdiensten door een uitgestorven Londen. Dat hoor je terug in My Feet Have No Need For The Ground en ongetwijfeld nog veel meer op zijn eerste langspeler.
It was written at and about a point in my life when I realised I wasn’t that young anymore (…). But it’s also a kind of ode to that strange, beautiful and lonely time of night when the city closes down, everything is still and you feel like you’re the only person left.
Hij zwierf door een serene hoofdstad, met veel aan zijn hoofd. Hij nam Night Songs op in kerken, slaapkamers en keukens in Londen en Kent. Dat vinden wij mooi. Wij zijn van plan hetzelfde te doen, als we ooit een band beginnen. Want hopelijk schrijven wij dan ook zo’n song als My Feet Have No Need For The Ground.
De titel zegt eigenlijk al genoeg. Het is maandag. En op deze maandag brengen we je de nieuwe single van Australische mooi-boy (hoe schrijf je dat?) en muzikant Matt Corby. En die single heet Monday. Je kent de beste man vast nog wel van zijn kneiters Brother (het oe oe oe schalt hier regelmatig over de redactievloer) en Resolution. Over het algemeen muziek waar meisjes-harten sneller van gingen kloppen. Maar muzikaal zat het gewoon prima in elkaar. Soulvolle singer-songwriter, inclusief Buckley-falsetto.
Het was alweer twee jaar geleden dat er iets nieuws verscheen. Maar vorige week was daar met Monday ineens een nieuwe single. Begin 2016 moet er ook een album verschijnen, maar daarover laat Google tot nu toe niet veel los (en eerlijk is eerlijk, we hebben ook niet heel uitgebreid voor je gezocht). Uiteraard houden we je wel op de hoogte.
