Goeie naam in het Nederlands: Leif Vollebekk. Gelukkig is de beste man Canadees (en inmiddels uitgeweken naar Amerika). Eind februari verschijnt met Twin Solitude z’n derde langspeler. Voorproefje Elegy is al wonderschoon.
Aardig verhaal hoe Twin Solitude tot stand is gekomen. Tijdens het touren met z’n vorige platen, raakte hij teleurgesteld in z’n eigen liedjes. Na elk optreden sloot hij zich op in z’n hotelkamer, helemaal alleen. Al mokkend zette hij daar vaak één speciale plaat op: de 1972 klassieker Pink Moon van Nick Drake. Luisterend in het donker viel het kwartje: om tevreden te zijn over z’n eigen werk, moet hij anders gaan schrijven. Openstaan voor ideeën die spontaan bij hem opkomen, deze verder verkennen en zo de liedjes zichzelf vorm laten geven. Zodra hij deze werkwijze had omarmd, stroomden de liedjes uit hem.
Het resultaat is Twin Solitude, een plaat als een creatieve doorbraak en wellicht ook een commerciële. Of zoals hij in Elegy zingt: “Take a look at me now.”