Liefhebbers van pedal steel opgelet, Muck van Alberta and the Dead Eyes gaat zeker in de smaak vallen. En ook als je van de sfeer van Neil Young, Israel Nash, The Dead Tongues en Langhorne Slim houdt. Je vindt de track overigens op allernieuwste plaat You Said Something.
Tag: <span>Langhorne Slim</span>
King Corduroy komt net uit Muscle Shoals. En dan specifieker uit de befaamde FAME studio. Daar nam hij Avalon Ave op, een plaat waar we nog even op moeten wachten. Maar we kunnen gelukkig al wel naar Workin’ for a Livin’ luisteren. Cosmic southern soul music, noemt hij het zelf. Wij horen er met name singer/songwriter en wat roots invloeden in. Maar dat mag de pret niet drukken. We zijn fan en we verwachten zomaar dat jij dat ook kan worden na het horen van deze heerlijke relaxte track.
En dan met name naar liedje 3000 miles. Een 7 minuten durend liedje van Long Gone John. Een typische hard travellin’, folk singin’, blue feelin’, fingerpickin’, tall tale teller.
En daar houden we van! Ondanks dat de track al uit 2018 stamt en we niet weten of en wanneer we nieuw materiaal kunnen verwachten. Want goede muziek is tijdloos, nietwaar? Dus maak even 7 minuten vrij op deze regenachtige zondag en geniet van Long Gone John. Zeker als je van bands als Langhorne Slim en The Lumineers houdt.
Damned if you Do, van The Boy Jones is een liedje over dingen die je vader je vroeger niet vertelde. It’s hard to be happy, it’s hard to face change. En zo kunnen we nog een tijdje doorgaan. Levenslessen, maar ook gewoon een erg mooi liedje. Met vocals die in de hoek van Langhorne Slim en The Tallest Man zitten.
The Boy Jones will possibly make you cry, quit your job, and reconsider the meaning of life, all within an acoustic concert setting. En zo is het!
Zweden herbergt meer dan ABBA. Gelukkig maar. Bror Gunnar Jansson is wat ons betreft zo’n pareltje. Met And The Great Unknown, Vol 2 onder zijn arm gaat hij op pad om Europa te veroveren. Dat doet hij met liedjes die door merg en been gaan. Recht vanuit het hart. Een prachtig voorbeeld daarvan is While I Fight The Tears.
Overigens lijkt Bror (als dat zijn voornaam is?) veel succes te hebben in Frankrijk. Hij verkocht er meer dan 11.000 platen, speelt hij regelmatig op radio en TV en lopen de streams in de miljoenen. Zo ver is het in Nederland nog niet, maar wij zien niet in waarom dat niet zou gebeuren.
Dus ga er even goed voor zitten en houd wat zakdoekjes bij de hand. Je zult ze nodig hebben! Overigens staan er op de plaat ook wat liedjes die iets meer instrumentarium bevatten. “a garage hybrid of blues, country and american folk,” aldus Bror Gunnar Jansson.
You Me & Apollo is het verhaal van Brent Cowles. Althans, verhaal… Het is een band. Waar de bandnaam vandaan komt weten we niet. Doet er ook niet toe. Wat je wel moet weten is dat de band rete-goed is en begin dit jaar alweer een double A-side uitbracht: Places / Finding Peace. Deze double a-side was onze eerste kennismaking met de band. Nee, niet toen ‘ie uitkwam (we kunnen niet altijd de hipsters zijn waar je ons wellicht voor aan ziet), maar pas afgelopen zondag, na een middagje Tour de France kijken in Rotterdam.
Oké, genoeg over wielrennen. Laten we het over de muziek hebben. Daarvoor citeren van de band zelf maar even voor het gemak:
…the unmistakable stamp of Sam Cooke and Otis Redding-style soul has made You Me & Apollo something of a friendly anomaly among the foot- stomping roots-folk renaissance that launched the careers of their Denver colleagues The Lumineers, Nathaniel Rateliff, and Gregory Alan Isakov. Sweet Honey is an ambitious attempt to reconcile these two strains of influence in the service of a restlessly contemporary sound that would fit alongside Brett Dennen, Neil Young, and Ennio Morricone on any playlist.
Eerlijk is eerlijk, Otis Redding en Sam Cooke horen we niet zo erg in de twee tracks. Maar dat het iets bijzonders is hoef je niemand op de Gobsmag-redactie van te overtuigen. Wie we dan wel horen? We denken dat You Me & Apollo prima in de smaak gaat vallen wanneer je Langhorne Slim, Brett Dennen en Shakey Graves weleens opzet. Onze favoriete track van de twee is trouwens Places, vandaar dat we daar mee aftrappen.
Langhorne Slim zou je kunnen kennen als voorprogramma bij bijvoorbeeld The Lumineers, The Low Anthem en Josh Ritter. Luisterend naar zijn, volgens ons, grootste kneiter Past Lives hopen we dat je hem voortaan herinnerd als een fantastische singer-songwriter. Inderdaad, met best wel een Lumineers-randje. Maar Langhorne Slim doet het ongetwijfeld ook goed bij liefhebbers van Josh Ritter en mensen van wat stevigers houden.
Toegegeven, die track is alweer een tijdje uit (als in: jaren) en staat op het album The Way We Move. Wat overigens een meer dan prima plaat is. Het goede nieuws is dat Langhorne Slim (samen met zijn band The Law) een nieuwe plaat af gaat leveren op 7 augustus van het jaar 2015.
Eerste single is de track Strangers. En dat is eigenlijk gewoon weer een prima Langhorne Slim-liedje. Lekker gitaartje, wat rauwe stem en eigenlijk geen reden waarom dit deze zomer niet een hitje zou kunnen worden.
Songs of Music. Dat vinden wij een geinige naam voor een album. Dat vonden de vier heren van Proxima Parada vast ook. Songs of Music is daarom de naam van hun debuutalbum dat in de herfst van 2014 verscheen.
Als inspiratie noemen ze Ray Charles, The Wood Brothers, Bill Withers en The Band. Je snapt het, onze interesse was meteen gewekt. Eerste kennismaking was het nummer Brightside. En inderdaad, we horen soul. Maar niet van het Charles Bradley-soort, Proxima Parada gooit er genoeg jazz en folk tussendoor. Met name de folk komt goed naar voren in de track Miss Justrite. Een beetje Langhorne Slim als je het ons vraagt.
Meest recente single Childhood is ook wat meer folkie dan soulvol. Het mag duidelijk zijn, het album bevat voor elk wat wils. Of je nou van Daptone Records soul houdt, van Paolo Nutini (Bird In An Airport is een aanrader) of van Langhorne Slim.
Als we je tot slot een tip mogen geven: nu aanhaken en wellicht maak jij over een tijdje de blits op feestjes met deze ontdekking. Geen dank.
