Op de drempel van het nieuwe jaar een lijstje met de favoriete albums uit 2020 van ondergetekende. Albums die ik, om wat voor reden dan ook, vaak heb opgezet en nog altijd blijf opzetten. Ongetwijfeld niet de beste of belangrijkste, maar wat zou het. Gaan we dan (Spotify playlist helemaal onderaan de post).
Tag: <span>Keaton Henson</span>
Maak kennis met de 21-jarige Soham De (spreek uit Sjow-ham Die), een zeer talentvolle muzikant (fijne stem!) uit King’s Lynn, Engeland. Begin dit jaar verscheen met ‘Be Brave‘ een eerste single en sindsdien gaat het lekker met oa een optreden op het grote Great Escape festival, een BBC 1 sessie en vele live shows in zowel zalen als festivals. Kortom, z’n ietwat lastige naam gaat rond in “het wereldje”. Met het vorige week verschenen ‘Confession‘ als tweede single pakt Soham De prima door. Het is een prachtige slowburner op de piano, omlijst door een paar subtiele strijkers. Volgende maand verschijnt z’n debuut EP The Next Nowhere en speelt hij in Nederland, als voorprogramma van de Pierce Brothers. Trek uw agenda.
Het Britse broertje van Sufjan Stevens, zo durfden we de vanaf het Isle of Wright opererende singer/songwriter Terry Magson a.ka. Puzzle Muteson een jaar of drie geleden te noemen. Onze niet zachtzinnige manier om z’n prachtige, breekbare stem te duiden. Die heeft-ie gelukkig nog steeds, zoals we horen op ‘Your Garden’ en ‘Beautiful Nothing’, twee nieuwe liedjes die verraden dat er een nieuwe plaat aan lijkt te komen.
Op het laatstgenoemde liedje heeft Magson hulp gekregen van celliste Julia Kent (ook te horen op twee platen van Antony and the Johnsons) en Chantal Acda, een van onze favoriete Belgische muzikantes.
Conclusie: Prachtig begin van je werkweek.
Het leven een #newmusic-stukjesschrijver gaat niet altijd over rozen. Neem bijvoorbeeld ‘Our Stories’, het (prachtige) nieuwe liedje van Albert af Ekenstam. Een keer draaien en je weet dat het een plekje op Gobsmag moet krijgen. Dat is duidelijk. Maar dan. Op zoek naar maar informatie. Googlen. Er achterkomen dat er vooral in het Zweeds wordt geschreven over deze single. En die taal zat niet in mijn pretpakket.
Maar goed, wat we wel hebben:
1. Gobsmag volgt Albert af Ekenstam al een tijdje. In november 2016 brachten we z’n liedje ‘Made Of Gold’ onder de aandacht met een 8.4;
2. Op z’n Facebookpagina schrijft hij in het Engels (godzijdank) dat de vrouwenstem op het liedje van niemand minder dan Ane Brun is en dat er een EP’tje zal verschijnen;
3. Wij hebben wel zin in dat EP’tje;
4. Wie haalt ‘m naar Nederland?
Potjandorie, Mat Cothran. Wat doe je ons aan? Want het allerlaatste album als Coma Cinema bevat het beste, maar ook het zwaarste wat dit melancholische wonderkind ooit schreef. Neem Thunder; er gebeurt niet echt veel, maar het komt keizacht binnen. Het komt door de tekst misschien. Het komt door zijn stem misschien. Het komt door de ogenschijnlijke simpelheid van mooie tonen misschien.
If it’s over
Let’s go our separate ways
Het album Loss Memory, met daarop dit kleine, fragiele nummer, verscheen afgelopen december. Maar Thunder kwam deze week op de redactie weer in rotatie door een nog kleinere, nog fragielere versie die Mat opnam voor Boxfish Sessions. Daar moest wel over geschreven worden. Welke versie mooier is? Weten we niet. Boeit ons ook niet. Luister ze vooral allebei.
When the thunder
Calls to me, then I’ll come over
Thunder gaat over afscheid. Van iemand waar je van houdt of van iemand die je niet wilt zijn. En Mat klinkt dan als een dierbare vriend op een moeilijk moment. Verdrietig en verward. Maar niet bang. Niet echt. Nou ja, een beetje misschien. Maar jij bent er. Jij luistert. En dat is al genoeg.
Levi Robin verraste, nee, overdonderde, ons een paar maanden terug met Airplane. Nu doet hij het weer, met nieuwste liedje Hey Love.
Om je geheugen wat op te frissen: in 2013 ontdekte Matisyahu de debuut EP van Levi Robin. Ze deelden hetzelfde geloof (het chassidische jodendom) en passie voor muziek. Matisyahu nodigde Levi out voor zijn voorprogramma en zijn carrière was onderweg. Helaas verschenen er na die debuut EP slechts een handvol nieuwe nummer. Waar Hey Love dus de meest recente van is. We horen nog steeds (in willekeurige volgorde) Keaton Henson, Angus Stone en Matt Corby.
De grote doorbraak, die we voorspelden, is nog niet geweest. Maar hey, wij kunnen er ook eens naast zitten, toch?
We benoemen gewoon even wat we wel weten:
1. Arvid Lizell komt uit Stockholm;
2. Dat ligt in Zweden;
3. Op z’n Soundcloud staan een aantal liedjes;
4. De meest recente, Through The Pines, vinden we het mooist;
5. Er is ook een live versie, die is wellicht nóg mooier;
6. Snijdt deze viool ook zo lekker door jouw ziel?
7. Veel meer informatie kunnen we niet over hem vinden – google maar eens op ‘m;
8. Maar waarom lezen als luisteren een veel beter idee is?
Daar gingen mensen toch wel even los op, hoor. Op King Without A Crown van Matisyahu. De chassidische jood (niet dat het ook maar iets uitmaakt, maar voor het bruggetje is het belangrijk) scoorde in 2006 een wereldwijde hit met een live versie van het nummer. Levi Robin was toen 14. Had nog nooit gehoord van het chassidische jodendom. Maar drie jaar later begonnen vrienden van zijn vader een ‘shul’ en Levi raakte gefascineerd. Hij bestudeerde de Shulchan Aruch HaRav en het werk van Rabbi Shneur Zalman (Wikipedia natuurlijk, [red.]). Afijn. Dat is het bruggetje.
Geloofsgenoot Matisyahu hoorde in 2013 het debuut ep-tje van Levi en bracht het bij zijn volgers onder de aandacht. Levi mocht bovendien optreden in het voorprogramma en vergaarde zo enige attentie. Daarna verscheen nog een singletje (Days of Our Youth, 2016) en nu is er dus Airplane. Een song waarmee Levi naam gaat maken, denken wij (hoewel het misschien niets nieuws onder de zon is, maar dat kan natuurlijk niet altijd en daar gaat het ook niet om; goed is goed, toch?).
Levi zegt zelf: ‘It was an NYC day, overcast in dark shadow from the rain clouds…I didn’t think much of it but as we took off, the plane pierced through these very clouds and suddenly I saw them below me… with endless expanse of pure blue skies and sunshine all around me. Such is life, my friends(…)’ Airplane is dus zo’n liedje dat zegt dat we door moeten gaan. Hoofd omhoog. Schouders recht. Want betere dagen komen eraan.
‘Would you believe me if I told you, I told you, there is a sign beyond the clouds?’