Dat kan! Louder is namelijk een liedje om op vol vermogen af te spelen. Zeker als je houdt van dingen als Joe Bonamassa, Delta Saints en Chris Stapleton. Wil je meer? Dan moet je steeds een maand wachten. Wat Chris zal vanaf heden elke maand een nieuwe single releasen. Prima plan, wij kijken er naar uit!
Tag: <span>Joe Bonamassa</span>
Het komt niet enorm vaak voorbij op Gobsmag. Blues. Neemt niet weg dat we het heerlijk vinden. Stevie Ray Vaughn, of recenter Joe Bonamassa (dan wel zijn eerdere werk). In dat straatjes past Canadees Anthony Gomes moeiteloos. Anthony verwoord ons gevoel eigenlijk prima:
“My goal is to keep the Blues fresh, exciting and even dangerous,” says Gomes. “I want to bring back the thrill longtime Bluesmen created in their day. At the same time, I think it’s very important for the music to grow and evolve.”
Dat we niet met de eerste de beste te maken hebben blijkt ook uit het CV van Gomes. Zo deelde hij al podia met BB King, Robert Plant, Buddy Guy en eerdergenoemde Joe Bonamassa. Maar eerder vooral zelf.
Luke Winslow-King heb je misschien leren kennen als de Amerikaan die vaak meekwam met tours van Pokey LaFarge. Honky-tonk, country en swingen. Of van DWDD misschien? Van ons mocht het echter allemaal wel wat krachtiger. En afgaande op het titelnummer van nieuwe plaat I’m Glad Trouble Don’t Last Always lijken onze gebeden gehoord.
Op die track klinkt Luke Winslow-King namelijk als een volwaardig blues-artiest. Joe Bonamassa zou de track ook gemaakt kunnen hebben. Of Hozier. En alsof dat nog niet genoeg is komt de plaat ook binnen in de top 10 van de Billboard Blues Albums. Ook de Austin Chronicle is enthousiast: “LWK doesn’t shy away from biting into his heartbreak with gusto…and he demonstrate[s] a wide range of songwriting worthy of comparison to Jason Isbell and John Fullbright.”
Kortom, genoeg reden om de komende dagen het album eens een paar slingers te geven.
Pour Sugar On Me. Nee, dit is niet de titel van het nieuwe kookprogramma van Rudolf (je weet wel, met dat guitige kapsel). Pour Sugar On Me is een nieuwe single van Kaleo. De single vind je terug op op het debuutalbum Kaleo (zo heet het album echt, dit doen we niet alleen vanuit SEO-perspectief).
Als we je drie pogingen geven om te raden waar Kaleo vandaan komt, dan zul je vast niet snel geneigd zijn om ‘IJsland’ te roepen. Toch is het zo. Sterker nog, we zouden je een aantal nummers van de debuutplaat kunnen laten horen, en je zou niet weten dat je naar dezelfde artiest luistert.
Challenge accepted! All The Pretty Girls klinkt als een mooie mix tussen Mumford & Sons, Bon Iver en Dotan. Zou zomaar eens een hit kunnen worden. Vor í Vaglaskógi klinkt vertrouwd IJslands als Sigur Ros, Hjaltalin en Asgeir (qua sfeer). Op Glass House klinken ze als een prima rammelend indie-bandje en op Broken Bones wanen we ons in het zuiden van Amerika in de jaren ’60. En geloof het of niet, Pour Sugar On Me klinkt als onvervalste bluesrock in lijn met Matt Schofield en Joe Bonamassa.
Wat ons betreft genoeg redenen om deze schizofrene plaat eens een goede luisterpoging te geven.