[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=y-sI94h_ygI[/embedyt]
Wij houden van Jellephant. Omdat-ie doet wat-ie wil en erg productief is bovendien. Dus als een aangename verrassing kwam het nieuwe album Dull Planet / Rotten Waves uit de digitale lucht vallen. Met daarop een heleboel fijne liedjes en Silver Bugs inclus. Een kwestie van tijd, denken wij, en dan klopt Tarantino voor soundtrack op zijn deur.
Wij van Gobsmag zoeken het graag dicht bij huis. En als een oud-buurman een bandje tipt, dan luisteren we met plezier. Zo kwam de lo-fi van Jelle Haagsma op ons pad. Als Jellephant bracht hij onlangs zijn zesde album uit en I Made My Padded Cell My Home is daarop ons inziens het prijsnummer; fuzzy, gruizig en verrekte aanstekelijk.
Jelle komt van ver en via uiteenlopende wegen. Hij begon met muziekfilmachtige, experimentele instrumentaaltjes, begon daarna gitzwarte akoestische songs te schrijven en toen ie een beetje moe werd van dat solistische minimalisme besloot hij voortaan als ‘one man band’ te functioneren. Live (met The Phantoms) was het al lekker neo-psychedelisch, maar nu heeft ie die sound op plaat gekregen. Luister vooral ook eens naar het woordeloze Snake Attack.
Dat soort mistige rafeligheid, het soort dat je doet wiebelen en waggelen, verwacht je niet uit Arnhem. Of misschien juist wel. Hoe dan ook, wij zijn blij met de tip van de buurman. Noisy elephantoid creature: Jellephant!
