Tag: <span>Jason Molina</span>

Dood. Dit liedje gaat over de dood. We kunnen het maar beter eerlijk en direct zeggen. Dood. En over de angst om dood te gaan. Stoner schreef Ultra-Lite Midlife Paradise nadat hij een documentaire zag over punk-icoon Wilko Johnson en zijn gevecht tegen kanker. Maar eigenlijk gaat het over die keer dat hij thuis kwam en een ouder zag worstelen met het onvermijdelijke.

Stoner is dus een liedjesschrijver. Maar veel meer weet niemand over hem. Behalve dan dat hij zijn pseudoniem een hommage is aan de gelijknamige roman van John Williams en dat hij op 26 februari voor het eerst live speelt in de Waiting Room in London. Gaat dat zien!

Of niet. Maar luister dan in ieder geval even naar Ultra-Lite Midlife Paradise. Het is zwaar, het is lastig, een beetje ontoegankelijk ook, maar verdomd mooi.

Nieuwe muziek

Strand of Oaks zanger Tim Showalter is groot fan van wijlen Jason Molina. Op z’n doorbraakplaat HEAL (2014) wijdde hij zelf een 7 minuten nummer aan ‘m op: JM. Volgende stap in die waardering is Goshen Electric Co. Onder die naam is Showalter met Molina’s band Magnolia Electric Co op tour (sorry, Nederland is al aangedaan) en spelen ze het werk van Molina. Een single is er ook, een cover van The Gray Tower. Hopelijk blijft het daar niet bij, want dit voelt als een match made in heaven.

Nieuwe muziek

Dat Water Liars een fijne band is, dat vertelden we je al in 2014, in mei om precies te zijn. Liedje Bird of Song kreeg toen onze handen op elkaar, en nog steeds eigenlijk, met een dikke 8.5. Verantwoordelijk voor dat kippenvel was Justin Peter Kinkel-Schuster. Dat is een hele mond vol, en tevens de frontman van Water Liars.

En laat deze zelfde Justin Peter Kinkel-Schuster nu ook solo onderweg zijn. Naar het Zuiden, welteverstaan. Headed South is namelijk de eerste single van een in september te verschijnen solo-plaat. Wat je kunt verwachten? Nou, een hoop Water Liars natuurlijk, maar ook wat van Jason Molina en Will Johnson. En de verwachtingen zijn hier extra hoog gespannen omdat de plaat verschijnt op het legendarisch Fat Possum label uit Mississippi dat oa AA Bondy en The Districts op het roster heeft staan, en in het verleden namen als Al Green en R.L. Burnside.

Toch nog even terug naar Water Liars. Veel tracks zijn tweestemmig. Naast onze Justin Peter Kinkel-Schuster (we kunnen het niet laten) zingt ook Andrew Bryant namelijk een prima ‘moppie’. En ook hij doet af en toe wat solo. Maar dat had je natuurlijk al bij ons kunnen lezen.

Afijn, die lui van Water Liars zijn gewoon primadebima muzikanten.

Nieuwe muziek

Het veertiende album van U2, de achtendertigste van Michael Jackson: natuurlijk leuk, maar op de Gobsmag-redactie worden we liever verrast door pareltjes van debuutplaten. In dat kader: Torgeir Waldemar. Afkomstig uit Noorwegen, je weet wel, het land van andere muzikale held Moddi.

Qua sfeer heeft de zelfgetitelde debuutplaat van Waldemar wel wat weg van Moddi. Althans, je hoort dat het Scandinavisch is – and that’s a good thing! De sound komt nog het meest in de buurt van iemand als Israel Nash Gripka. Uitgestrekte nummers (minimaal 5 minuten) en duidelijke invloeden van Jason Molina en Wovenhand.

Het album is redelijk onder de radar uitgebracht en zal niet snel dikke airplay scoren. We kunnen dan ook geen single op het scorebord knallen. Wel een favoriet nummer uiteraard. En dat is, met afstand, het nummer Streets. Luister zelf maar, maar niet voordat we ons respect voor de baard van de 40-jarige Torgeir Waldemar hebben uitgesproken:

Respect.
Bij deze.

Nieuwe muziek

Het is tijd om actief te worden. 1. Pak een pen. 2. Pak je agenda. 3. Blader naar 18 en 19 september. 4. Omcircel dit in een vloeiende, doch ferme beweging. 5. Noteer: Ryley Walker zien in het Bimhuis en/of VechtClub XL (nieuwe toko in Utrecht).

Tot zover de oefening. Waarom, vraag je je vast af. Ryley Walker is een 24-jarige held uit Chicago. Hij wordt alom geloofd om zijn psychedelische folk. Laat je niet misleiden door het woord psychedelisch. Vervang het liever door de woorden magistraal, ademloos, intens. Voila, Ryley Walker dus. Alsof The War On Drugs is veranderd in een Jason Molina-achtige singer/songwriter die ook wel iets weg heeft van Eddie Vedder. Bam.

Hij staat niet voor het eerst in ons land (afgelopen mei bijvoorbeeld op Le Guess Who), maar we kunnen natuurlijk niet alles coveren, hè. Nu dus een nieuwe kans om hem (+ band) te bekijken. En dan kun je luisteren naar de tracks van zijn debuutalbum The West Wind (2014). Met een eervolle vermelding voor de titeltrack en speciale aandacht voor Clear The Sky. Kijk maar eens naar de sessie die hij weglegde bij KEXP in Seattle. We rest our case.

Nieuwe muziek