Free At Last, het waren de woorden van ML King, maar ook de titel van een liedje van The Be Colony. De 5-koppige Amerikaanse band maakt een heerlijke mix van psychedelische jaren 70 rock, met een modern randje en wat soulvolle geluiden. Steve Miller meets Jackson Browne en The Sheepdogs? Kortom, stilzitten is lastig!
Een akelig perfect liedje, dat is Painted Roads van de Amerikaanse singer/songwriter Cris Jacobs. Melodieus en waanzinnig geproduceerd (hoor die elektrische gitaar op rechts, hoor die heerlijke drumsound, hoor hoe die piano in de mix ligt). Man achter die knoppen is Ryan Freeland, die eerder facturen stuurde naar Bonnie Raitt, Ray LaMontagne en The Barr Brothers. Bij de buren van Relix vertelde Jacobs onlangs over het liedje:
“I was trying to convey the idea of living with eyes wide open to the magic in the everyday moments, the mundane miracles, instead of always holding out for some distant, ambiguous destination. Choosing to create beauty in the present, no matter what that present might be.”
Christof van der Ven, dat klinkt Nederlands. En dat klopt ook. Oorspronkelijk uit Brabant, maar al jaren woonachtig in Londen. Niet in de laatste plaats vanwege de muziek. Zo is Christof momenteel sessiemuzikant bij Gobsmag-favo’s Bear’s Den en toerde hij met The Staves en The Boxer Rebellion. Volgende maand is hij zelfs support van Bon Iver in Londen. Maar daarvoor zijn we hier niet bijeen vandaag. Dat is namelijk voor liedje Empty Handed. Yes, we horen Bear’s Den, maar nog net iets meer Jackson Browne. En dat is helemaal te gek.
Debuutplaat Empty Handed verschijnt op 13 april. Dat wil zeggen, naast 2 EP’s (Montreal en Love’s Glory). En hoe cliché het ook moge klinken, op basis van de titeltrack kunnen we gerust zeggen dat we daar zin in hebben.
En natuurlijk gaan we ook in 2018 verder met het tippen van fijne muziek. Het jaar trapt af met Schuyler Johnston, uit Charlotte (North Carolina). Hij is ervan overtuigd dat men uitdagingen en tegenslag gewoon onder ogen moet zien. Maar soms is het net zo fijn en belangrijk om gewoon te ontsnappen. Daarover gaat liedje Breakaway. Een klein, akoestisch liedje. Vooruit, we horen wat Jackson Browne. En dat leek ons een prima start van 2018. Zo, dan gaan we nu aan de overgebleven oliebollen.
Dawes is een prachtband uit Amerika. Hoewel tot op heden nooit op het scorebord heb je er indirect zeker al een aantal keer over kunnen lezen. Frontman Taylor Goldsmith is namelijk goed bevriend met Gobsmag-favo’s Deer Tick en Delta Spirit. Samen vormen ze zelfs een soort “supergroep”, genaamd Middle Brother.
Dawes heeft inmiddels 3 platen op haar naam staan. Platen die stuk voor stuk meetellen in de Amerikaanse (en wereldwijde) folk-industrie. Want nummers als Just Beneath The Surface, When My Time Comes en Something In Common zijn toch gewoon briljant?
We kijken dan ook best wel uit naar de opvolger van het in 2013 verschenen Stories Don’t End. En krijg nou wat, over een kleine twee weken verschijnt-ie al: All Your Favorite Bands. Dit album belooft iets meer richting een live-sound te gaan, wat rauwer. Daarvan zijn er al twee bewijsstukken. De eerste vrijgegeven track, Things Happen en onlangs Right On Time voorspellen veel goeds. En dat kan ook niet anders als je David Letterman tot je number 1 fan mag rekenen. “If you’re looking for a rock ‘n’ roll band, this is pretty much all you need.” HATSA.
Nu is het de beurt aan Nederland om te vallen voor deze sympathieke band. Er staat in ieder geval een hele tour gepland met mensen als Hozier, My Morning Jacket, James Vincent McMorrow, Langhorne Slim en First Aid Kit. Ga ze dus zien in Paradiso (10 september, met My Morning Jacket) en in Groningen op het Take Root Festival (12 september).
Het waren de platen van grote Amerikaanse singer/songwriters als Bob Dylan, Gram Parsons en Paul Simon die de 21 jarige Max Jury uit het Amerikaanse Iowa de kunst van het liedjes schrijven bijbrachten. Twee EP’tjes heeft Jury inmiddels uit en alles wijst er op dat hij het al aardig onder de knie heeft.
Zo verscheen er vorig jaar het schijfje Something In The Air: slechts drie liedjes, maar alle drie raak. Met name het prachtige ‘Christian Eyes‘ deed onze ogen openen. Je hoort dan ook meteen dat de piano hét instrument van Max is. En dan is het ook lastig om de namen van Elton John en Leon Russel niet te droppen, eigenlijk net zoals bij landgenoot (en eveneens groot talent) Tobias Jesso Jr. het geval is. Maar wacht, we horen ook Jackson Browne.
Niet veel later verscheen een tweede EP’tje: All I Want: The Sonic Factory Sessions, waarvan het geweldige Black Metal (“She don’t listen to rock and roll / She don’t listen jazz or soul / No, no / She listen to black metal all day long”) op Spotify al bijna 2 miljoen streams verzamelde. Mooiste liedje is echter de titeltrack, All I Want. Zoals met veel van Jury’s liedjes begint het rustig met een mooie pianomelodie om iets verderop gezelschap te krijgen van een ritmesectie en zelfs een fijne gitaarsolo. Heel lekker.
