Tag: <span>Israel Nash</span>

Toegegeven, we zoeken niet vaak naar nieuwe muziek in Frankrijk. Sowieso niet letterlijk in Frankrijk natuurlijk, maar ook niet vanuit onze luie bureaustoel in Rotterdam naar Franse bands. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, bijvoorbeeld de mannen van AaRON. En sinds kort wat ons betreft ook Fingers & Cream. Heel veel kunnen we niet over ze vertellen (hun site en bio zijn in het Frans), maar single John Lingers maakte indruk op ons. Niet in de laatste plaats omdat we moesten denken aan helden als Israel Nash, Torgeir Waldemar en Ryley Walker.

Als het goed is is er ook al een EP uit, waar liefde John Lingers op staat. Wij kunnen ‘m alleen niet vinden in Spotify. Ook de iTunes Store laat verstek gaan. Gevalletje chauvinistische release? Enfin, onze interesse in de band is gewekt.


Nieuwe muziek

Gobsmag heeft een hoop vrienden. Althans, dat houden we onszelf voor. Anyway, een daarvan tipte ons vorige week iets tof. In de persoon van BELLA FIGURA. Om preciezer te zijn in de personen van Justin Gartry, Oli Morgan en Jack Morford. Alledrie afkomstig uit London. BELLA FIGURA is inmiddels toe aan haar derde EP’tje, en die zijn stuk voor stuk erg fijn.

Neem nou Forever Lost (verkrijgbaar vanaf april jl.). Opener ‘Didn’t Love You’ klinkt als Israel Nash of Sparklehorse. Serieuze songwriting dus, gecombineerd met prima gitaren en een donkere stem. Wij zijn ingepakt. Kortom, alle ingrediënten voor een toffe carrière zijn er, volgens ons. En het is ook nog eens een sympathieke vent. Hij bedankte onze Gobsmag-vriend in kwestie namelijk persoonlijk voor het delen van een van zijn liedjes op Facebook. Klasse.

Oh, er zijn natuurlijk nog meer voortekenen voor succes, naast onze support (ahum). Wat quotes: “Darkly beautiful.. Deserves to be sung by crowds all over the country,” aldus Listen With Monger. Of wat Sofar Sounds zegt: “Wonderful music. People will definitely talk about this band,” En als klap op de vuurpijl: “Superb. Neil Young would be proud.” Was getekend, NME.

Maar nu eerst tijd voor onze favoriet van de plaat, Demon in the Dark.


 

 

 

Nieuwe muziek

Noorwegen staat, in ieder geval bij ons, niet bekend om de bloeiende muziekindustrie. Maar zoals dat met veel dingen gaat zijn er ook hier uitzonderingen. En die uitzondering is Torgeir Waldemar (en natuurlijk Moddi). Alweer ruim 2 jaar geleden maakte hij veel indruk met zijn debuut Torgeir Waldemar (prima titel). Absoluut prijsnummer van die plaat is Streets. En je leest er natuurlijk ook over op ons scorebord.

In 2016 is Torgeir al wat liedjes aan het uitbrengen. Liedjes die straks een tweede album moeten vormen. Wanneer, hoe etc weten we nog niet. Maar het minste wat we nu kunnen doen is een van die nieuwe liedjes, Sylvia (Southern People), een scorebordnotering geven. Voor de mensen die onze vorige post over Torgeir Waldemar niet meer voor de geest kunnen halen: als je van Israel Nash, Neil Young en 16 Horsepower houdt, zet je het volume wat hoger en luister naar Sylvia. Dat gaan wij ook weer doen.

En als we hem mogen geloven gaat dit nummer over Trump, en een beetje over “onze” Geert:

Nieuwe muziek

Adam Faucett is een man met een indrukwekkende baard. En daarbij een indrukwekkende stem (zoals die combinatie wel vaker gemaakt wordt). Hij komt nog steeds uit Arkansas en maakte ruim 2 jaar geleden al furore (ahum) op ons scorebord met het fantastische liedje Melanie. Dat liedje stamt echter alweer uit 2014 en dus staan wij regelmatig op met de drang om te kijken of Adam Faucett al iets nieuws heeft.

En onlangs ging het alarm op ons HQ af: een nieuw liedje! Nieuwe stof zo u wilt. Dat is een hele flauwe grap, want dat nieuwe liedje heet namelijk Dust. Maar goed, de kwaliteit ervan doet de grap hopelijk vergeten. Dust is namelijk weer een prachtig werk. Zoveel gevoel. Alsof Townes van Zandt en Israel Nash (Gripka) een baby hebben.

Adam Faucett is hier helaas nog niet zo bekend, al speelde hij onlangs gelukkig wel wat shows in Europa. Aan zijn vriendenkring ligt het in ieder geval niet, hij tourde al met Jason Isbell en Damien Jurado. Deze man komt er dus wel, als het aan ons ligt.

Nieuwe muziek

Rob Klerkx is een drukbezet man. Hij drumt namelijk voor bands als MOKE en Paulusma. Ook gaat hij door het leven als trots lid van de Nashville Songwriters Association International. Wat dat precies betekent weten we niet, maar het klinkt indrukwekkend. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is maakt hij sinds 2006 ook muziek met een 6-koppige band, the Secret. Hun naam? Rob Klerkx and The Secret.

En het wordt nog drukker. Rob Klerkx and The Secret komen namelijk net uit de befaamde IJLand Studio in Amsterdam. Reden? Een live-plaat opnemen. In 1 sessie stonden ze erop, 10 tracks. En die tracks hebben ze gebundeld in het album Live At The IJLand Studio. Wij snappen waar deze naam vandaan komt.

We hadden een flinke dosis alt. country / americana verwacht. Niets is echter minder waar. We horen een hoop psychedelische gitaarmuziek. Een beetje zoals Ryley Walker en Israel Nash die ook zouden kunnen maken. Of Jonathan Wilson. Maar dan gewoon uit Amsterdam. Vind vandaag nog 10 minuut 24 in je agenda en kijk en luister maar eens naar het heerlijke Come Home. En als je dan nog 7.32 minuten over hebt, schakel dan door naar Virginia.


Nieuwe muziek

Israel Nash, of Israel Nash Gripka, is een van de meest briljante Americana-artiesten die we kennen. Hij resideert in Dripping Springs, Texas (de heuvels achter muziek-capital Austin). Zijn twee meest recente albums, Barn Doors & Concrete Floors en Israel Nash’s Rain Plans  konden wereldwijd op applaus rekenen. Op 9 oktober verschijnt de opvolger Silver Season.

Het mag duidelijk zijn dat we daar enorm naar uit kijken. En wij niet alleen. Zo schrijft The Sun: “His third album drips with authenticity and his songs seep into your soul, lingering long after the last notes fade away.” Rolling Stone doet met “a neo-psychedelic monument, the most phenomenal Americana record of the year” ook een duit in het zakje.

Een eerste track is er al: Strangers. En dat nummer gaat verder waar Rain Plans was geëindigd, maar dan nog iets psychedelischer. Live is Israel Nash trouwens ook een must-see. Hij is een graag geziene gast in Nederland (van zijn Barn Doors verschijn zelfs een live-album, opgenomen in Nederland) en zal binnenkort ongetwijfeld wat Europese tour-data aankondigen. We houden je op de hoogte!


Nieuwe muziek

Charlie Parr loopt al even mee, net als zijn baard. Oké, eerlijk is eerlijk: z’n baard is weleens langer geweest (Google maar even). Wat wel helemaal klopt is dat hij al even meeloopt in de wereld van de folk/roots. Volgens zijn website is het onlangs verschenen Stumpjumper alweer zijn dertiende album. We gaan je niet vragen alles eens even te luisteren, maar willen wel je aandacht vragen voor deze prachtige artiest.

Begin de luisterbeurt met het overweldigende Poor Lazarus (Keep Your Hands On The Plow, 2011) en ga vervolgens door met het complete album Barnswallow (2013). Denk daar nu een band bij en je hebt Stumpjumper. We geven toe dat we zijn meer solistische albums wat lekkerder vinden, maar Stumpjumper is nog steeds meer dan de moeite waard voor liefhebbers van verhalenvertellers als Christopher Paul Stelling en Israel Nash Gripka. Mooi voorbeeld daarvan is de track Over The Red Cedar.

Nieuwe muziek

Het veertiende album van U2, de achtendertigste van Michael Jackson: natuurlijk leuk, maar op de Gobsmag-redactie worden we liever verrast door pareltjes van debuutplaten. In dat kader: Torgeir Waldemar. Afkomstig uit Noorwegen, je weet wel, het land van andere muzikale held Moddi.

Qua sfeer heeft de zelfgetitelde debuutplaat van Waldemar wel wat weg van Moddi. Althans, je hoort dat het Scandinavisch is – and that’s a good thing! De sound komt nog het meest in de buurt van iemand als Israel Nash Gripka. Uitgestrekte nummers (minimaal 5 minuten) en duidelijke invloeden van Jason Molina en Wovenhand.

Het album is redelijk onder de radar uitgebracht en zal niet snel dikke airplay scoren. We kunnen dan ook geen single op het scorebord knallen. Wel een favoriet nummer uiteraard. En dat is, met afstand, het nummer Streets. Luister zelf maar, maar niet voordat we ons respect voor de baard van de 40-jarige Torgeir Waldemar hebben uitgesproken:

Respect.
Bij deze.

Nieuwe muziek