Daar smullen wij brave stukjestikkers nou van. Van love stories die zich midden in de nacht afspelen, in het hart van de stad, tussen taxi’s en casino’s. Dat is weer eens wat anders dan om half 6 op lijn 9 te stappen voor een warme prak aan de keukentafel en een avondje Netflix. Dan Stock baseerde Baby Valentino op eindeloze nachten uit in Milton Keynes én flink wat verbeelding. Het resulteert in een fraai staaltje stedelijke romantiek; observaties in het lantaarnlicht, vanaf de hoek van de straat.
En het is niet veel en het is niet ingewikkeld. Dan heeft een gitaar, een verhaal en een stem. Maar die komen verdomd goed samen voor bijna drie minuten verslavende muziek. Horen we daar ook een beetje verlangen? En ook wat frustratie? Horen wij dat wat wij ook nog wel eens voelen na een sporadisch uit de hand gelopen nacht? Wanneer de alcohol de wereld wat magischer heeft gemaakt dan wij eigenlijk aankunnen?
‘Nobody needs to know where reality ends and wishful-thinking takes over.’
Dat zei Jarvis Cocker ooit. En dat veranderde de aanpak van Dan. Dat is wat hij nu zoekt wanneer hij een tekst schrijft. En dat is hem verdraaid goed gelukt met zijn debuutsingle Baby Valentino.
