Tag: <span>Editors.</span>

Twee jaar geleden lieten we je kennismaken met een nieuw Australisch bandje: City Calm Down. De belofte waar we over spraken, werd kort daarna ingekopt met een prima debuutalbum. Toen werd het even stil, maar sinds kort is er weer nieuw werk in de vorm van fijn liedje ‘Blood’.

Frontman Jack Bourke vertelde onlangs bij Australisch radiostation Triple-J (altijd de eerste) dat het liedje gaat over de struggle van elke beginnende artiest: het dansen tussen een normale baan en het tourschema. Opnamesessies tot diep in de nacht en de volgende dag weer vroeg naar kantoor. “We were all just emotionally exhausted by the end,” aldus Bourke. Uiteindelijk nam hij ontslag, en daar gaat ‘Blood’ ook over:

My boss was being inflexible but I was also being self-absorbed, and the lyrics reflect that. They touch on the grind of work and how easy it is to isolate yourself from the people who matter to you by being too caught up in your own ambition and what you’re doing.

Goede overpeinzing, goed liedje.


Nieuwe muziek

De Amsterdamse band Tiger Pilots is openlijk over hun invloeden. Op hun website schrijven ze: “You will hear distant echoes from ‘80s Post-Punk as well as more contemporary influences.” Dat komt neer op twee grote namen: Joy Division en Interpol.

Op de even fijne als gloednieuwe single Home horen we die bands dan ook helder. We menen er ook wat U2 in te herkennen. Wat eigenlijk ook weer niet zo raar is, want ook die band putte in een vroeg stadium uit dezelfde bron: Joy Division. Vervelend? Zeker niet, Home is gewoon een goed liedje.

Samen met het een paar maanden eerder verschenen The Sign, is Home een goede opwarmer voor een hopelijk binnenkort verschijnende opvolger van het fijne debuut EP’tje The Truth About Lies. Dat EP’tje uit 2013 bracht de band al naar mooie venues als Doornroosje, Tivoli en De Melkweg en mocht ze openen voor acts als The Boxer Rebellion en Paul Banks, zanger/gitarist van –jawel- Interpol. Thuiskomen noemen we dat.

Nieuwe muziek

Baldadig en zonder kennis van zaken schreeuwde iemand twee jaar geleden al: ‘Wie geeft Stillwave een podium?’ De band uit Utrecht regelde het echter zelf en behoorlijk goed ook; een clubtour in 2015 en een handvol optredens in Engeland. Met ijzersterke singles als Callow en Modes of Transport op zak kwam Stillwave op mooie plekken.

Vervolgens verscheen het wonderschone Tarmac Plains en werd stilletjes gehoopt dat de band werkte aan het langverwachte debuutalbum. Het eerste EP-tje Isles verscheen immers al in 2012. Maar Stillwave was nog niet klaar met het jaar en nog niet klaar voor een langspeler. ‘Before we release our debut album we feel that we need to bring the past year or so to its proper close first. And what’s a better way to do so than with new songs…’

En dat is allerminst een straf. What Have You is droevig als Ian Curtis en stemmig als Tom Smith. Het is donker (natuurlijk) en beklemmend (misschien). Maar de karakteristieke zang van Marcel Jongejan breekt de spanning telkens weer. Gelaagd dus, dit What Have You. Dat het werd geschreven in een verlaten loods zal je niet verbazen.


Nieuwe muziek