Tag: <span>Echo & The Bunnymen</span>

Gitaren gaan niet dood, bands als Shame, Idles, Fontains D.C. en The Murder Capital weten nog altijd een groot publiek te bereiken. Zijn wij blij mee, je kunt ons altijd tijdens werktijd wakker maken voor een portie post-punk. Nieuwe favoriet is het Engelse bandje Talk Show. Drie singles zijn er inmiddels uit: Ankle Deep (In A Warm Glass of Water), Fast And Loud en onze absolute favoriet Banshee (hierboven).

Over hun invloeden doen ze niet geheimzinnig, zoals frontman Harrison Swann onlangs in een interview bij de buren van The Line Of Best Fit vertelde:

“We often lean towards artists such as Echo and the Bunnymen, and the goth stuff of the ‘80s.” (..)“We wanted a bit of groove, but with some drive behind it all, and ultimately ended up somewhere between the Bunnymen and Roxy Music, with a bit of Blondie thrown in for good measure.”

Een debuut-EP is onderweg: These People verschijnt op 23 maart 2020. Wij zetten de wekker.

Nieuwe muziek

Twee jaar geleden lieten we je kennismaken met een nieuw Australisch bandje: City Calm Down. De belofte waar we over spraken, werd kort daarna ingekopt met een prima debuutalbum. Toen werd het even stil, maar sinds kort is er weer nieuw werk in de vorm van fijn liedje ‘Blood’.

Frontman Jack Bourke vertelde onlangs bij Australisch radiostation Triple-J (altijd de eerste) dat het liedje gaat over de struggle van elke beginnende artiest: het dansen tussen een normale baan en het tourschema. Opnamesessies tot diep in de nacht en de volgende dag weer vroeg naar kantoor. “We were all just emotionally exhausted by the end,” aldus Bourke. Uiteindelijk nam hij ontslag, en daar gaat ‘Blood’ ook over:

My boss was being inflexible but I was also being self-absorbed, and the lyrics reflect that. They touch on the grind of work and how easy it is to isolate yourself from the people who matter to you by being too caught up in your own ambition and what you’re doing.

Goede overpeinzing, goed liedje.


Nieuwe muziek

Oorspronkelijk uit Frankfurt maar inmiddels opererend vanuit Berlijn en een beetje Londen: het duo Lea Porcelain. Een debuutalbum wordt verwacht voor de zomer, maar hard gaat het al wel. Zowel ‘Similar Familiar’ als ‘Warsaw Street’ werden opgepikt door Stereogum, ze tekenden onlangs bij hetzelfde management als dat van Alt-J en ze zijn inmiddels bevestigd voor het Lattitude festival, samen met (bijvoorbeeld) Fleet Foxes, John Cale, Fatboy Slim en Kevin Morby.

Bij de buren van The Beat Juice lezen we waar de videoclip van nieuwe single Bones over gaat:

We’ve tried to create a surreal world, somewhat paradise and somehow afterlife, wherein loneliness creates a desire for a different world. The mirror symbolises communication between the two worlds that don’t need no language nor words but rather signs of light that symbolise hope and a familiar feeling in a world that seems a bit lost and so otherworldly sometimes.

Een beetje arty-farty klinkt het dus wel, maar een interessant liedje is het zeker.


Nieuwe muziek

Dus zo klinkt ’the outback’. Shining Bird vat de Australische binnenlanden in geluid op ‘Morning Light‘ (en in de bijbehorende clip en dat speelt vast een rol bij het deze eerste waarneming, maar dat maakt het nog niet minder waar dus we laten deze zin lekker staan).

Met Black Opal brachten Dane Taylor en zijn kameraden een puik album uit, eind 2016. Vierenhalve ster van Rolling Stone. Das goed hoor. Maar helemaal uit het niets kwam dat nou ook weer niet. Shining Bird warmde al publiek op voor Kurt Vile, Unknown Mortal Orchestra en Father John Misty.

Morning Light vinden wij het prijsnummer op Black Opal. Waarschijnlijk omdat het ons doet denken aan Under The Milky Way en ander moois uit de jaren´80. En dan die galmende koortjes… Ja hoor, heel fijn. Of zoals een Australisch muziekblad zei: “This is a band that deserves to happen.”


Nieuwe muziek

Toch zeker één redactielid van Gobsmag is een ‘sucker’ voor The Fresh & Onlys. En dat bracht hem op het spoor van Wymond Miles, de gitarist van die band. In augustus brengt Wymond zijn derde soloalbum uit; Call By Night. De eerste single daarvan is donkerder, grootser, theatraler en dieper dan The Fresh & Onlys ooit is geweest.

Wymond jammert in Divided In Two hartstochtelijk over donderende drums en vet aangeslagen snaren. Het klinkt zwaar. Het is ook zwaar. Want dit lied “considers dignity, class, honor, and father-son relationships through the devastating lens of PTSD.” Wymond worstelt en doet dat ook op de rest van het album. Het gaat namelijk over vaderschap, privacy, geweld en verdwenen romantiek.

Moet het dan altijd zo zwaarmoedig? Nou nee. Maar liever wel. En we hebben ook nog wat triviaals; het kapsel van Wymond. Er zijn meisjes in shampoo-reclames die jaloers zijn op zo’n coupe. Die weelderige haardos kreeg zelfs een eigen Twitter-account. Kijk maar eens. Of nee, luister eerst!


Nieuwe muziek

Uit Engeland kregen we de band Lusts getipt. Hadden we nog nooit van gehoord, maar debuutsingle ‘Temptation‘ blijkt dus geweldig te zijn.

En dan ga je als serieus muziekjournalist hard aan de Google, maar dat is best lastig met de zoektermen Lusts en Temptation als je gewoon op zoek bent naar een band en niet naar tips voor een geslaagde valentijnsavond.

Afijn, uiteindelijk vind je dan de Facebookpagina (nog maar 355 likes, haak nu aan!) en lees je in een interview dat Lusts een duo uit het altijd bruisende Leicester is, bestaande uit de broers Andy and James én dat The Guardian, The Line Of Best Fit en NME al fan zijn. Voel die buzz!

Leuke quote van Andy uit dat interview over hoe de samenwerking tussen de broertjes verloopt:

The best way I can describe it is that James bought me a Rimbaud book, but he bought me the French edition, so I couldn’t read it. I couldn’t stop thinking about it so I decided to write a song that I thought the book might be like. It’s called ‘Illuminations’, and I don’t think I would have done it without him buying me that.

Bon.

We gaan ze goed in de gaten houden.


Nieuwe muziek