Tag: <span>Damien Jurado</span>

De Amerikaanse singer/songwriter Damien Jurado brengt op 14 mei 2021 z’n 17e album uit: The Monster Who Hated Pennsylvania. Het is de eerste plaat op z’n eigen label Maraqopa Records en hij produceerde ‘m ook zelf, geïnspireerd door de droge sound van classic albums als The Bells (1979) van Lou Reed en Ram (1971) van Paul McCartney. Volgens het persbericht kunnen we 10 liedjes verwachten die verhalen over people determined not to be broken by dire circumstances”.

Twee voorproefjes zijn er inmiddels te horen: albumopener Helena en sinds vandaag ook Tom, een prachtig ingetogen, donker liedje:

Live:
Juli 14 – Borgerhout – OLT (met Het Zesde Metaal)
Okt 28 – Gent – Handelsbeurs
Okt 29 – Utrecht – TivoliVredenburg
Okt 30 – Eindhoven – Paterskerk

Nieuwe muziek

Op de drempel van het nieuwe jaar een lijstje met de favoriete albums uit 2020 van ondergetekende. Albums die ik, om wat voor reden dan ook, vaak heb opgezet en nog altijd blijf opzetten. Ongetwijfeld niet de beste of belangrijkste, maar wat zou het. Gaan we dan (Spotify playlist helemaal onderaan de post).

Favoriete albums van 2020

Dit is mooi nieuws: 28 augustus verschijnt een nieuw album van de Canadees Aidan Knight. Afgelopen vrijdag verscheen met Sixteen Stares het eerste prachtige voorproefje. Het titelloze album is de opvolger van het in 2016 verschenen Each Other en bij de buren lezen we dat er sinds die tijd nogal wat gebeurd is met de getalenteerde en veels te weinig geprezen singer/songwriter: “Knight moved to Berlin and back, quit drinking and welcomed his first child.” Dertien woorden voor een nieuw leven.

In Sixteen Stares gaat Aidan Knight terug naar toen hij 22 jaar was en dolgraag wou slagen als sessiemuzikant. “Two things I saw in L.A. that stick with me: one was the church of Scientology and the other was Mel’s — the diner from George Lucas’s American Graffiti,” vertelt Knight. “The studio musician career never stuck, but if you walk two blocks down from Mel’s, you can see where the song came from.”

En als iedereen dan toch het verleden induikt, doet ondergetekende dat ook even. In 2012 verscheen met Small Reveal een prachtig album van Aidan Knight. Als liefhebber van verhaaltjes in liedjes, is dit album een favoriet. Prijsnummer is de afsluiter, het hartverscheurende Margaret Downe. Een verhaal over een stukgelopen huwelijk, een overleden kind, ambities, nieuwe liefdes en een vreselijke ziekte. De regels aan het einde gaan door merg en been: “There was too much to say between us, and I’d only fuck it up. So I stared up at the ceiling and I hold your little hands. And you knew that I forgave you for making other plans.” Het liedje duurt 5 minuten en 46 secondes, maar je ziet een 12-delige Netflix serie zo voor je. Knap is dat.

Nieuwe muziek


De oplettende lezer / luisteraar zal bij de naam Victor Furbacken misschien terugdenken aan liedje The River, dat we eind 2017 onder je aandacht brachten. Voor liefhebbers van Damien Jurado en James Vincent McMorrow. Dat is nieuwste liedje Flows nog steeds, vinden we.

Je vindt de track op EP Flows, een absolute aanrader voor liefhebbers van mooie liedjes.

Nieuwe muziek

Het duurde heel eventjes voordat we er aan begonnen, maar inmiddels zitten we middenin Blood Moon, het nieuwe album van Australier M. Craft. Tegenwoordig woont hij trouwens in Londen, maar dat terzijde. Waar het om gaat is dat M. Craft prachtige muziek maakt. Op die plaat staan de piano en stem centraal. Dat kun je saai noemen, wij noemen het te gek. Die sfeer, dat kunnen maar weinig muzikanten. Maar als je toch namen moet noemen: Bon Iver, Nick Drake, James Vincent McMorrow en Damien Jurado.

Kortom, kwaliteit. Wat superlatieven, voor uw uitgeknipt: “One of the most exquisite soul-searching odysseys of this or any other year” (MOJO), “Blood Moon stands alone as a perfectly judged synthesis of conventional songwriting skills and detailed, cinematic music that revels in the silence between the notes. Superb.” (The Guardian).

Kunnen we je nog meer vertellen? Natuurlijk. De plaat verschijnt op Heavenly Recordings en werd geboren in een hut aan de rand van de Mojave Desert. Het is misschien wat cliché, maar de mooiste platen lijken toch altijd uit die hutjes te komen (denk maar aan Bon Iver of The Deep Dark Woods). Anyway, genoeg geluld, tijd om te luisteren en de ogen te sluiten. In dit geval luisteren we naar single Chemical Trails. Maar luister vooral de hele plaat. Trust us.


Nieuwe muziek

Vorig jaar april schreven we lovende woorden over een plaat die toen al een jaar uit was: Small Reveal van de Canadese band Aidan Knight. Uit dat stukje: “Een warme folk-popplaat, gedragen door de heerlijk in het gehoor liggende baritonstem van frontman Aidan en heerlijke toeters.”

Woorden waar we nog steeds achter staan, want liedjes als A Mirror, Dream Team, You Will See The Good In Everyone, Creatures Great & Small en het tranentrekkende Margaret Downe (“the doctor gave her 6 weeks / which only made her shrug it off”) zijn vandaag de dag nog altijd pareltjes die door te weinig mensen zijn ontdekt.

Kortom: hier op de rommelige doch sfeervol ingerichte Gobsmagredactie houden we deze Canadezen immer goed in de gaten. Blij werden we dan ook van het bericht dat een nieuw album onderweg is én dat er al een eerste voorproefje kan worden beluisterd in de vorm van het bijna 7 minuten durende The Arp. Een geweldig liedje, dat halverwege schitterend van koers verandert. Het beste wat Aidan Knight tot nu toe heeft gemaakt? Wij neigen naar ja.

Nieuwe muziek