Onze favoriete indie-pop band uit Wales spuugt er met Throw It Up gewoon nog eentje uit: zo’n smaakvol rammelend singletje. Beetje Dandy Warhols-achtig dit keer. En in de tussentijd gaat het best hard met Seazoo, die ons eerder al vermaakten met Roy’s World en Shoreline. Debuutalbum Trunks was in de race voor een prijs, SXSW en The Great Escape werden aangedaan en ze traden op voor bands als Idles en Circa Waves.
Tag: <span>Cloud Control</span>
‘That cold sweat. That swollen throat. That sick feeling bubbling up from your guts.’ Dat is wat Scream Whole is, volgens Jake (de jongeman achter Methyl Ethel). Luister, kijk, lees en je voelt het ook. De angst. De zoektocht naar emotionele zuivering (die niet komt). En elk woord is overwogen, tot en met die schimmige, vage brug op het eind. Het is een slapeloze, radeloze nacht in vier minuten.
Scream I’m whole one more time
Can’t remember why
Nou zijn songs van Methyl Ethel (uit Perth) nauwelijks rechtdoorzee (ken je deze nog?) en Scream Whole vormt geen uitzondering. Wij gissen ook maar wat, zoals wel vaker. Dat is ook de charme van ons vak. Je moet er namelijk zelf wat van maken, zegt Jake. ‘What does it mean to you? I find it difficult to find the words without painting the songs, or at least framing them in a permanent way.’ Doe dan maar niet, Jake. Het is mooi zo.
‘Cause I can feel it in the rest of me
Part of what appears to be
More than just the taste on my tongue
Het klinkt allemaal prachtig over dat Metronomy-achtige basloopje. Het klinkt allemaal naar meer, veel meer. Maar we moeten even wachten. Het derde album van Methyl Ethel verschijnt pas begin volgend jaar. Tot die tijd:
Zijn we nog op tijd? Want Seazoo heeft met single Roy’s World al gerenommeerde blogs aan haar kont hangen. Terecht hoor, hoewel wíj deze eersteling van het nog te verschijnen debuutalbum niet als een parmantiger ‘Love Will Tear Us Apart’ zouden omschrijven. Ben je gek. Daar is het te wiebelig, te monter en -eerlijk gezegd- te niemanddallerig voor. In de goede zin van het woord dan hè.
Want deze band uit Wales is indie genoeg. Het begon als een lo-fi-bedroom-recording-project en werd plots opgepikt door de BBC. Dankzij de invloeden van Grandaddy, Yo La Tengo en Super Furry Animals, zegt de band zelf. Wij denken dat het komt door ‘Terry’, de 36-jarige Korg synthesizer die de band gebruikt.
Roy? Geen idee wie Roy is, maar zijn wereld klinkt zomers. En een beetje zomer (en een beetje indie pop) kunnen wij altijd wel gebruiken.