Ja, kijk. Dit is dus indie zoals indie bedoeld is. Als er een bedoeling is. Verwacht dus niets nieuws, verwacht niets meer. Verwacht iets moois. Nap LaJoy (wellicht vernoemd naar Nap Lajoie, professioneel honkballer rond 1900, maar dat is allerminst zeker en best onwaarschijnlijk) brengt met Bulldogs een knappe single vol dynamiek en met een dramatische flair. Zoiets heb je eerder gehoord. Zo iets ongeveer. Zoiets wil je vaker horen. Vaker dan één keer.
En het begint ook nog als een soort soft-rock-dingetje, met die kalme, heldere stem van Devin die het heeft over een coma en een dreadful sound. Maar het wordt al snel intenser, om vervolgens te eindigen met veel snaren, toetsen en cimbalen. En dat allemaal nadat Devin zong ‘Hey kid, you’re worse for the wear, but you sure wearin’ it well.’
Nap LaJoy (uit New York) is dan ook niet over één nacht ijs gegaan; dit is misschien wel één van die songs op debuutalbum Host waar Devin en zijn maten tien jaar over hebben gedaan. Klinkt obsessief. En dat is het ook. Klinkt mooi. En dat is het zeker.
