Tag: <span>Bon Iver</span>

Het gaat lekker met de Rotterdammers van St. Solaire. Zo spelen ze de komende maanden op de Popronde, speelden ze afgelopen weekend op PopUp 010 (een beetje reclame maken mag, nietwaar?) en stonden ze met Did You Know al met een 8.5 op ons scorebord (wederom, reclame maken mag best een beetje). En afgelopen maandag verscheen ook nog eens hun eerste officiële single, Morning Sun. En die single werd gemixt door niemand minder dan Peter Katis (The National, Interpol, Kurt Vile). Hatsa.

Die single is opmaat naar een, in ieder geval op onze redactie, langverwachte plaat. Meer info is er nog niet over, dus moeten we het doen met een aantal Youtube-clipjes en nu dus de eerste single. Gelukkig speelt St. Solaire vrij vaak. We willen je namelijk op het hart drukken om deze aanstormende Rotterdammers snel eens live te gaan zien in een kleine zaal (nu het nog kan).

Maar goed, hoe klinken ze? “De pracht van Coldplay, Bon Iver en Elbow, maar dan gewoon uit Nederland,” schreven we al eerder. En dat is op Morning Sun eigenlijk niet anders. Behalve misschien dat het liedje net iets aanstekelijker is dan het ingetogen Did You Know.

Kortom, alles wijst op een mooie toekomst.


Nieuwe muziek

Alweer bijna een jaar geleden noemde we Marc O’Reilly ‘de tweelingbroer van Bon Iver met de genen van John Martyn en James Vincent McMorrow’. Aanleiding daarvoor was het liedje Bleed van het te gekke album Human Herdings. Kneiter van dat album was wat ons betrΩWayward Shepherd. De grote vraag dus of deze Ier dit niveau vast kan houden.

Afgaande op het nieuwe liedje Compromise kunnen we alleen maar concluderen: ja, dat kan Marc O’Reilly. Nog steeds heerlijke gitaren en die van tijd tot tijd hese stem die het de afgelopen jaren zo goed doet bij artiesten als James Vincent McMorrow et al.

Nieuws of het nieuwe album hebben we nog niet. Maar we houden je natuurlijk op de hoogte. Ons advies? Doe het tot die tijd met Human Herdings en dit nieuwe nummer.

Nieuwe muziek

Het duurde heel eventjes voordat we er aan begonnen, maar inmiddels zitten we middenin Blood Moon, het nieuwe album van Australier M. Craft. Tegenwoordig woont hij trouwens in Londen, maar dat terzijde. Waar het om gaat is dat M. Craft prachtige muziek maakt. Op die plaat staan de piano en stem centraal. Dat kun je saai noemen, wij noemen het te gek. Die sfeer, dat kunnen maar weinig muzikanten. Maar als je toch namen moet noemen: Bon Iver, Nick Drake, James Vincent McMorrow en Damien Jurado.

Kortom, kwaliteit. Wat superlatieven, voor uw uitgeknipt: “One of the most exquisite soul-searching odysseys of this or any other year” (MOJO), “Blood Moon stands alone as a perfectly judged synthesis of conventional songwriting skills and detailed, cinematic music that revels in the silence between the notes. Superb.” (The Guardian).

Kunnen we je nog meer vertellen? Natuurlijk. De plaat verschijnt op Heavenly Recordings en werd geboren in een hut aan de rand van de Mojave Desert. Het is misschien wat cliché, maar de mooiste platen lijken toch altijd uit die hutjes te komen (denk maar aan Bon Iver of The Deep Dark Woods). Anyway, genoeg geluld, tijd om te luisteren en de ogen te sluiten. In dit geval luisteren we naar single Chemical Trails. Maar luister vooral de hele plaat. Trust us.


Nieuwe muziek

Wellicht wel, wellicht niet. Wij wisten het stiekem al een tijdje: St. Solaire is de band rondom frontman Geert van Emden. En hij schitterende al eens op ons scorebord, met een sessie bij onze vrienden van InDeKringloop.

Dit is alweer een tijd geleden. En er is een hoop gebeurd. Zo speelde Geert onlangs een paar nummers mee met de set van het Rotterdamse Winterdagen die op haar beurt opende tijdens de release van Cafe EP van Crying Boys Cafe (de tweede release op ons eigen platenlabeltje Final 500 Records).

Maar even terug naar St. Solaire. Die band bestaat eigenlijk al sinds de zomer van 2014, toen Geert een EP’tje op wilde nemen in de studio van Jesse den Dulk. Dit klikte nogal goed en een band was gevormd. De basis hiervoor? Hun gedeelde liefde voor Bon Iver, Radiohead en het vroegere werk van Coldplay. Er kwamen nog 3 muzikanten bij, een clip werd gereleased en de selectie voor de komende Popronde is op zak. Kortom, het gaat lekker, erg lekker!

En volledig terecht, want Did You Know is toch gewoon een prachtig liedje?

Nieuwe muziek

De Deen Søren Juul maakte in 2013 een klein beetje furore onder de naam Indians. Debuutplaat Somewhere Else werd uitgebracht door Beggars/4AD (je weet wel, van o.a. Bon Iver en The National) en kon op lovende woorden rekenen van partijen als Pitchfork en Consequence of Sound. Maar omdat Indians maar een vage artiestennaam is (of om een andere reden) besloot Søren Juul om onder zijn eigen naam, Søren Juul dus, maar weer wat nieuws uit te brengen.

Dat nieuws is inmiddels tastbaar in de vorm van twee liedjes. Ambitions en Dear Child. Prachtige liedjes die vergelijkingen met Bon Iver (Søren Juul zou de Deense Bon Iver zijn) best wel rechtvaardigen. Op 17 juni moet het album This Moment verschijnen. Wederom op 4AD. Kwaliteit gegarandeerd dus. Althans, dat is onze bescheiden mening. Geloof je ons niet? Luister dan eens naar Dear Child. En als je het nou tof vindt, dan kun je in mei meteen een van de vier concerten bezoeken die hij in ons land geeft. Wie weet kom je ons hier wel tegen en kun je ons op een biertje trakteren (of niet).


Nieuwe muziek

The Pines zitten al sinds 2012 vast in onze cd-spelert. Dat jaar brachten ze namelijk met Dark So Gold een prachtplaat uit. Americana/roots in de stijl van Bon Iver, Fleet Foxes en zelfs een beetje Calexico. Absolute uitschieter vinden wij Cry, Cry, Crow. Vorige week dropten ze met Above The Prairie een gloednieuwe plaat. Niet alleen met prachtig artwork, ook met prachtige liedjes. U begrijpt: wij zijn blij.

Stel je voor dat je maar één nummer van die plaat mag luisteren, pak dan openingstrack Aerial Ocean. Maar goed, dat zou de plaat tekort doen. We raden je dus aan om 41 minuten vrij te maken en dit album met je ogen dicht een slinger te geven. Daar ga je geen spijt van krijgen, geloof ons maar.


Nieuwe muziek

Een tijdje terug maakten we kennis met Gus By Heart. Hoe, dat weten we niet meer. Maar dat doet er eigenlijk ook niet toe. Wat je moet weten is dat deze Zweden eind 2015 een heel fijne EP dropten: Now Is Not. Vier prachtige liedjes waarvan The Still Unknown onze absolute favoriet is. Als invloeden noemt de band Bon Iver, Thom Yorke en Feist. Daar kunnen we wel wat mee.

Gus By Heart is het project van Gustav Svedung. De band om hem heen bevat ook Daniel Skoglund. Die naam zegt je zo op het eerste oog waarschijnlijk niets. Maar als we je zeggen dat hij de man is achter Gobsmag-favo Songs of Boda en dat hij vast bandlid is bij held Daniel Norgren dan weet je dus dat dit project ook prima in elkaar steekt.

Tot op heden gaat Gus By Heart tamelijk unknown door het leven in Nederland. Maar zeg nou zelf, dat is toch volkomen onterecht?


Nieuwe muziek

Vandaag het verhaal van Tall Heights. Een paar jaar geleden brachten Paul Wright en Tim Harrington hun dagen door in Boston, al spelend op straat. Met hun verdiende centjes namen ze een EP op. Die plaat werd opgemerkt en onlangs verscheen met Holding On, Holding Out al hun derde plaat.

En niet zomaar eentje. Het leverde ze vergelijkingen op met Bon Iver en Asgeir (luister eens naar openingstrack Spirit Cold) en Fleet Foxes. Je snapt het, Tall Heights maakt sfeervolle folk.

Goed, het was een kort verhaal. Op naar de muziek.


Nieuwe muziek