Daar zingt Dons Skiffle over in Never Have I. En dat doet hij op een prachtige, vertellende manier. Dylan (die mondharmonica!), Vikesh Kapoor, Lou Reed. Dat zijn zomaar de eerste namen die ons te binnen schieten. En juist, dat is awesome! Dus verwacht geen grootse melodie en wall of sounds, maar een prachtig ingetogen liedje.
Tag: <span>Bob Dylan</span>
Australiër Steve Smyth vertrok een paar jaar geleden naar Los Angeles om daar samen met muzikanten uit de band van Beck en The Black Keys het album Exits (2014) op te nemen. Met die prima plaat onder de arm, speelde hij vervolgens over de gehele wereld. En toen was het 2016 en pakte Smyth weer z’n spullen: hij verhuisde naar Barcelona. In de Spaanse zon werkt hij momenteel aan maar liefst vier (nog te verschijnen) EP’s: Blood, Matches, Fractures en Celebration. Centraal bij deze werken staat, zoals hij het zelf omschrijft, “the story of human catastrophe and redemption”. Hoe enorm toepasselijk dat klinkt in deze tijd, had ook hij niet kunnen voorzien. Een eerste voorproefje is er al met het heerlijk droeftoeterige Stages. Prachtig.
Leon Majcen maakt met Down The Drain een meer dan prima singer-songwriter liedje. Vandaar dat we het even met je wilde delen. Gitaar, en zelfs een mondharmonica. Dat zijn vaak de ingrediënten voor magie (Dylan?). Combineer dat met een laid-back stem en je hebt dus een gave track. Ergens tussen Jack Johnson, John Mayer en Tyler Childers. Maar dan op een eigen manier? Ben je er nog? Goedzo, luisteren dan!
En slinger daarna de plaat Numb even aan. Nog meer moois!
Nog niet letterlijk (voor zover we weten). Maar hij komt vanaf vandaag in ieder geval uit je speakers of koptelefoon. Want liedje Coming Your Way is te gek, vinden wij. Elektrische gitaar en Buckley / Antony / Dylan-esque setting. Wat heeft een mens nog meer nodig? Mooi bruggetje, want meer is er op dit moment niet. Coming Your Way is de debuutsingle van Lec. Dan doen we het daar even mee.
Rich Krueger werd in 1960 geboren in Brooklyn, NYC. Daar maakte hij allerlei dingen mee en dan kan het bijna niet anders dan dat je muzikant wordt. Zo schrijft hij al jarenlang prachtige liedjes en begeleidt hij die in de sfeer van grootheden als Dylan, Randy Newman en Elvis Costello. Neem nou liedje In Between Kingfish. Het verscheen op de EP Overpass, helaas tot op heden nog niet in Spotify. Leuk detail: je hoort John Fullbright, vriend van Gobsmag, op accordeon.
Overigens, zouden we bijna een belangrijk detail uit zijn bio vergeten: “He does not bowl”. Jammer, wij ook niet.
Rich Krueger is niet de persoon om ellenlange verhaal over te schrijven. Dat bedoelen we verre van negatief. Wat we wel bedoelen: je moet gewoon vooral de muziek luisteren. En begin dan met het prachtige In Between Kingfish.
Een jaar geleden schreven we: John Joseph Brill wordt een koning. Enthousiast zijn we nog altijd, zeker met een nieuw EP’tje in aantocht: I’m Not Alright.
Het liedje A Place To Drown is een prachtig voorproefje. Een break-up song, zoals alle liedjes op de nieuwe EP. Maar, zo lezen we bij buren van Stereoboard, het gaat over het verlaten van een vertrouwde omgeving: “For me it’s also about leaving behind an enormous section of your life… the city I lived in, the people I grew to know, the rituals I had for myself. The place to drown itself refers to me, often in relationships I feel there’s a danger that one can become an object of escapism rather than a partner…”
Luisteren!
Meer dan drie jaar geleden waren we laaiend over Vikesh Kapoor. Debuutplaat The Balled of Willy Robbins staat hier nog geregeld op. “Storytelling a la Dylan met invloeden van Josh Ritter, Tallest Man On Earth en Woody Guthrie,” schreven we. En Vikesh is een dromer, zo ook op nieuwe track (eindelijk!) Down By The River.
Vikesh zat thuis in Pennsylvania. Vast in een sneeuwstorm. Hij vertelt:
A river called the Susquehanna rushed through my town and I’d sit on its bank in the snow thinking about a Ukrainian girl I met there, by chance, the winter before,” Kapoor says. “A few nights later, waiting for the snow to melt, the image of her on the edge of the river became clear in my mind. I finished the song while the sun was still down, but never got to sing it for her in the morning.” Maybe, just maybe, she can hear it now.
En net als met zijn plaat krijgen we niet genoeg van deze track. Heerlijk eenvoudig, puur. Muziek zoals muziek ooit bedacht is door Bobby D.
En tot slot nog een shout-out naar zijn mening over de muziekindustrie:
Thank you to everyone that’s listened to the new single. Obviously it’s been awhile since an album has come out, but I was never the kind of artist to work on a cycle imposed by the music industry anyhow. I wrote before an industry was ever apparent to me and I’ll continue to do so with or without one. It’s important to keep that in mind as an artist; to those whom are reading this that are artists, remember that an industry can’t exist without you. It starts and ends with you. Along the way, everyone will have an opinion on your art and what you should do and how you’re doing in relation to others, but honestly it exists only because of you- not album sales, or press or 10-point scales. Go deep and trust yourself; it’s the only way to not get lost when you’re deep in the well.
Staat genoteerd.
Verhalen; daar houden we van. Waargebeurd of niet. Het maakt ons niet uit. Haal de muziek hier weg en we schrijven over boeken. Geen probleem. C.K. Flach schreef met The Officer een mooi, klein verhaal over grote dingen. Over een confrontatie met een agent (en het eindigt gewelddadig), over het rechtssysteem en over ‘blaming and shaming’. Dat verwacht je niet in dit relaxte, Johnny Cash-achtig-gebrachte nummer.
C.K. Flach (uit New York of omstreken) bracht onlangs zijn eerste langspeler uit; Empty Mansions. Daar staan nog meer verhalen op; over politiek, racisme, uitsluiting en corruptie. Maar dan vertelt in verhandelingen over liefde, verlies, hartzeer en redding. Dat was een flinke opdracht, maar de multi-instrumentalist slaagde wonderwel. ‘I think music is the strongest medium we have to share ideas, feelings and views. And what I hope for is that whoever listens to my music can take something away with them. Be it a thought, feeling, idea or inspiration.’
Wij daarentegen smullen vooral van een zin als deze:
And the Slash black blazer,
Trashy blond hair,
Teeth like razors,
And a thousand yard stare