Tag: <span>Blur</span>

Op 14 juni 2017, net na middernacht, vatte de Grenfell Tower in London vlam. Tweeënzeventig mensen kwamen om het leven. En het was tijdens de nasleep van deze ramp dat Adam van Fragile Creatures (Brighton, Engeland) een pen pakte en een nieuw nummer schreef. Falling (ogenschijnlijk over de liefde) kwam bij sombere gedachten. Over mensen die niet meer meetellen, over de teloorgang van publieke voorzieningen en een systeem waar meer van gevraagd wordt dan het kan bieden.

In alle eerlijkheid; dat horen we er niet allemaal in terug. De toetsen zetten wel direct de toon (om op te zoeken: een beetje zoals de saxofoon in Dr. Grossbaum) en vrolijk is die niet. Maar plots komt er dan een Pulp-achtig refrein en wordt er een beetje luchtigheid de donkere kamer in geblazen. En die luchtigheid raakt het nummer niet meer kwijt. Dat is ook helemaal niet erg; dat maakt Falling wonderlijk mooi.

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=kylNEuxM6po[/embedyt]

Nieuwe muziek

Sports Team is een ‘buzz band’, maar het gezoem was even aan ons voorbij gegaan. Kan gebeuren. Zo goed zijn wij blijkbaar ook weer niet. Dus vandaar, alsnog, deze heerlijke single: Margate. Het gaat over Engelse zomers, over ’the summer that everyone’s been having. It’s been a real heatwave summer; we’ve sitting around beers gardens in pubs in north-west London. It’s celebratory full-stop, really. It’s joyful, and it’s something to dance to.’

Dat laatste zegt de Mick Jagger-esque frontman Alex Rice met (ongetwijfeld, maar we hebben het niet zelf gehoord) karakteristieke stem en pronunciatie. Want, ja, daar trekt Alex -naast zijn zeer dubieuze sandalen- wel de aandacht mee in dit nummer (hoewel een bandlid ons doet denken aan een jonge geblondeerde Paul Gascoigne en dat valt toch ook wel op). Maar gelukkig is Sports Team (uit Cambridge) in zijn geheel cool en leuk genoeg. Zo leuk dat we best een beetje laat mogen zijn. Luister maar.

Nieuwe muziek

Voelen jullie ook dat Beach Boys-briesje? De eerste vijf seconden klinkt Leave Her Alone nog als een vergeten soul-kraker, maar al snel volgen de zoete tonen en de zonneschijn, zoals in een liedje van Brian Wilson. Leave Her Alone is een ijzersterk popliedje en ergens toch ook heel authentiek.

Misschien komt dat door het verhaal van The Persuasion. Dat is er namelijk niet. Er is alleen een Facebook-account (Deze artiesten vinden we ook goed: Bob Dylan, Serge Gainsbourg, Kanye West) en een Instagram-account (The wait is over, music coming 2017). Meer is er niet. En aan die laatste belofte hield The Persuasion zich niet eens; op SoundCloud verscheen onlangs dit liedje en het rommelige Just Like Torture.

Op Instagram zien we twee jongens (soms drie en soms vier). Ze maken muziek in woonkamers en ze maken muziek op een feestje in Philadelphia. Ze posten een kiekje van Mac DeMarco. Ze speelden in een ander bandje (The Yetis). Ze stonden daarmee in het voorprogramma van The Drums. En dat is écht alles wat we weten. Dus kunnen we beter gewoon luisteren.

Nieuwe muziek

Begin dit jaar kwam Supergrass frontman Gaz Coombes met een prima solo plaat (Matador) en sinds vandaag heeft drummer Danny Goffey er ook eentje. Onder het pseudoniem Vangoffey (gekozen omdat het klinkt als Van Gogh) geeft hij ons het album Take Your Jacket Off & Get Into It.

Supergrass kapte er in 2010 mee, maar Goffey zat daarna zeker niet stil. Hij drumde eventjes bij Babyshambles en maakte met de eerder genoemde Coombes een covers album. Vangoffey is wel z’n eerste soloproject en daarvoor kreeg hij hulp van oa Steve Mackey, basgitarist van Pulp. Dat Take Your Jacket Off & Get Into It zo Brits klinkt als een rode telefooncel in een dubbeldekkerbus al linksrijdend in de regen over Trafalgar Square is dan ook niet zo verwonderlijk. Referenties all over the place: we horen Bowie, T-Rex, Ian Dury, ook wat Supergrass, Blur en Pulp.

Een paar maanden geleden verscheen een eerste single, het belachelijk sterke en vrolijke You You You. Sinds een paar dagen is daar Trials Of A Modern Man bij gekomen en ook dat is een topliedje. Well done, chaps. Cheerio!


Nieuwe muziek

Gistermiddag bereikte ons het bericht dat Ultimate Painting later dit jaar naar Nederland komt. Reden voor dat alles is de release van hun tweede plaat, Green Lanes, die 7 augustus uitkomt. Op lead single Break The Chains horen we in ieder geval iets van Blur, Pink Floyd en met name Velvet Underground.

Het verhaal van de band is ook wel geinig. James Hoare (Veronica Falls) en Jack Cooper (Mazes) leerden elkaar kennen toen hun bands op tournee waren. Ze raakten aan de praat over hun voorliefde voor The Beatles, The Byrds en Velvet Underground. En zoals dat dan gaat, duik je samen de studio in en neem je een plaat op. Dat resulteerde vorig jaar in een titelloos debuut.

Binnenkort verschijnt er met Green Lanes dus een opvolger en als we afgaan op de single kunnen we alleen maar zeggen dat we daar zin in hebben. Check trouwens ook alvast even het liedje I’ve Got The Sanctioned Blues. Velvet Underground galore!

Tot slot liegen de kritieken er ook niet om:

“Sun-kissed psychedelia far out into the stars, landing on an astral plane where Velvet-y drone met Kinks-y melody,” zegt Rolling Stone. “Music that’s beautifully constructed…their vocal harmonies and guitar solos are point-perfect,” zijn de woorden van Pitchfork. En met “Every arrangement is perfect for the melody, and every melody sticks” doet The Guardian ook een fijne duit in het zakje.

Nieuwe muziek

Op 20 oktober verschijnt It’s A Pleasure, de vierde langspeler van de Britse zanger / producer Baxter Dury. Nieuwe single Palm Trees vindt nu zijn weg naar ons scorebord.

Eerst iets wat je misschien al weet: Baxter Dury is de zoon van Ian Dury, de in 2000 overleden cultheld en zanger van hits als Hit Me With Your Rhythm Stick, Wake Up And Make Love To Me en uiteraard Sex & Drugs & Rock ’n Roll. Baxter zien we als vijfjarig jochie dan ook terug op de albumhoes van Ians in 1977 verschenen New Boots and Panties!!

Solo is Baxter ook prima bezig. Het volgende maand verschijnende It’s A Pleasure is zijn vierde plaat sinds het briljant getitelde debuut Len Parrot’s Memorial Lift uit 2002.

Baxter kwam echter pas goed op onze radar met het in 2011 verschenen Happy Soup. We vielen meteen voor een liedje als Claire, een meisje dat-ie ooit kende en die eigenlijk helemaal niet blij bleek te zijn met het liedje. Don’t waste your life, Claire…

Ook op de nieuwe single Palm Trees klinkt Baxter weer op en top Brits. Een beetje Blur en een beetje als z’n pa. Het is knap hoe zijn teksten veelal over “het normale leven” gaan, maar toch een soort van stijlvol klinken. Hier op de redactie hebben we er een term voor bedacht (die ongetwijfeld al ergens anders is geclaimd): Working classy. Maar goed, wie zijn wij.

Nieuwe muziek